Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Coraz bardziej przekonuję się do serii książek tego autora o policjancie Thornie. Historie z życia naszego bohatera, zawarte w kolejnych tomach wydają się bardzo realistyczne, a autor znakomicie pokazuje nie tylko pracę policji, ale także tło społeczne. Obojętnie, jaki był zamysł autora, wyłania się z tego znakomitego opisu obraz chorego społeczeństwa i chorego systemu. Widać, jak ciężką pracę policji psuje system niesprawiedliwości, zwany niesłusznie systemem sprawiedliwości, ze swoją Nadzwyczajną Kastą wydającą wyroki przy pomocy ławników, czyli niekompetentnych odmóżdżonych członków społeczności wybieranych mniej czy bardziej losowo (a nietrudno zauważyć z innych źródeł, jak upadła edukacja podstawowa w marksistowskich krajach i jak źle wykształcony jest przeciętny obywatel, zatem i statystyczny ławnik). Policja jest przy tym niekompetentna i źle opłacana, więc jeśli coś można udowodnić przy pomocy wysokiej technologii, jak w serialu „Kryminalne zagadki Las Vegas” itp., to czasem udaje się udowodnić zbrodnię, a jeśli morderca nie zostawia ewidentnych śladów, to pozostaje bezkarny. Jeszcze gorzej, gdy mamy do czynienia z psychopatycznymi złodziejami, bo ukradzione przez nich pieniądze pozwalają przekupywać tych źle opłacanych policjantów, strażników więziennych czy urzędników, a wtedy bandyci śmieją się w nos. W namalowanej w książce rzeczywistości ukazuje autor, jak bezsilni skrzywdzeni ludzie zmuszeni są sami brać sprawiedliwość w swoje ręce i że to oni są karani za to, za co powinni dostać medal w idealnym świecie, w którym morderca zasługuje na karę śmierci. W tak realistycznie napisanej książce czytelnik nie odczuwa satysfakcji i nie ma poczucia sprawiedliwości, gdy przestępca zostaje schwytany: dopiero informacja o ewentualnym wyroku skazującym mogłaby taką przyjemną satysfakcję po części czytelnikowi dać. Dobrze autor pokazuje także działanie dzisiejszych antykulturowych mediów, w których dominują ludzie bez etyki oraz głupotę bezczelnych polityków próbujących ugrać poparcie na każdym wydarzeniu medialnym. Politycy są jeszcze gorsi, niż medialne gnidy i nie obchodzi ich ani prawda, ani sprawiedliwość, tylko każda możliwa manipulacja pomagająca w wygraniu kolejnych wyborów. A zidiociałe, antykulturowe społeczeństwo wybiera tych polityków raz za razem, w kolejnych kadencjach. Książka warta polecenia.