Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdybym miała uczciwie oceniać dałabym ocenę 6. Podwyższyłam z sentymentu do części pierwszej. W przypadku tej serii doskonale sprawdza się powiedzenie "co za dużo to niezdrowo". I to, co zachwyciło mnie w części pierwszej czyli cudowny, poetycki język, w tej nużyło mnie ogromnie. Za dużo tego było. Kilkustronicowe opisy przejażdżki na koniu za pierwszym razem zachwycają, potem jednak nie są potrzebne. Ciągłe filozoficzne wręcz przemyślenia o wszystkich i o wszystkim. Wydumany język rozmów. Tego było aż nadto. Miałam wrażenie, że autorka koniecznie chce się popisać swoją erudycją. Nic nie wnoszące opisy, zupełnie bezsensowny wątek grupy młodzieżowej "Dworzec" sprawiały, że akcja co chwilę "siadała". Spokojnie można by wyrzucić połowę książki, a nic nie straciłaby (a wręcz zyskała) w odbiorze. Dodatkowo denerwowała mnie kreacja głównej bohaterki. Piękna, mądra, uzdolniona, honorowa, szczera i co tam jeszcze. Niemal każdy się w niej kocha albo co najmniej ją skrycie podziwia, chodzący ideał. Cud, miód i rzyganie tęczą. Błagam! Nie ma takich ludzi. Lubię postacie niejednoznaczne, lubię wyjście poza schemat, a tego tutaj nie dostałam. Tak samo postać Pawła Jeża - mroczny, tajemniczy, oczywiście mega przystojny, ociekający testosteronem, niezwykle inteligentny, umie i wie wszystko - od matematyki, przez poezję i malarstwo, do naprawy auta. Nawet jak się wścieka to seksownie. Ble, ble, ble. Szkoda. Mam poczucie, że potencjał tej książki nie został wykorzystany.