Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hrabina Dönhoff - niemiecka dziennikarka, działaczka społeczna, współwydawca tygodnika „Die Zeit”, autorka ponad 20 książek, działała na rzecz pojednania Niemiec z krajami Europy Wschodniej

Urodzona w dzisiejszym obwodzie Kaliningradzkim, była jednym z ośmiorga dzieci hrabiostwa von Dönhoff. Prowadziła życie normalne dla statusu rodziny, w której się urodziła, ucząc się (jako jedyna dziewczyna z klasy zdała maturę),podróżując. Po dojściu do władzy nazistów przeniosła się, ze względu na poglądy polityczne, do Szwajcarii, gdzie kontynuowała studia na Uniwersytecie Bazylejskim, zdobywając w roku 1935 tytuł doktora nauk politycznych z wyróżnieniem „summa cum laude”.
von Dönhoff miała kontakty z uczestnikami „Kręgu z Krzyżowej”, nie była jednak wtajemniczona w szczegóły przygotowywanych zamachów na Hitlera. W wyniku represji po operacji Walkiria 20 lipca 1944 straciła większość ówczesnych przyjaciół. Ona sama po przesłuchaniach przez Gestapo pozostała na wolności, gdyż brakowało dowodów jej winy.
W styczniu 1945 roku Marion Dönhoff opuściła Prusy Wschodnie, uciekając konno przed nadciągającą Armią Czerwoną. Tę siedmiotygodniową ucieczkę opisała później w książce "Nazwy, których nikt już nie wymienia"
Zimą 1945/1946 Dönhoff pojechała na proces norymberski, gdzie alianci osądzili głównych przestępców, takich jak Julius Streicher, Hermann Göring i Joachim von Ribbentrop. Podobnie jak jej przyjaciele, Dönhoff była zdania, że ​​w Norymberdze należy osądzać nie tylko okrucieństwa wobec innych narodów, ale także zbrodnie, które winni popełnili przeciwko własnemu narodowi.
W roku 1946 podjęła pracę w tygodniku „Die Zeit” gdzie była kierownikiem działu polityki, redaktorem naczelnym a następnie wydawcą.
Do końca życia nie kryła dumy z przynależności do arystokracji wschodniopruskiej. Wielokrotnie odwiedzała Polskę. Otaczała opieką Niemiecki Instytut Kultury Polskiej w Darmstadt. Zapraszała dziennikarzy polskich na stypendia do redakcji „Die Zeit”.
W roku 1988 założyła fundację swojego imienia z otrzymanych honorariów za publikacje i nagród pieniężnych. Fundacja przyznaje stypendia i dotacje badawcze, świadczy pomoc materialną i merytoryczną dla instytucji kształcących młodzież, dla wschodnio-europejskich artystów i instytucji kulturalnych. Fundatorka uczyniła fundację swoją jedyną spadkobierczynią.