Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kryminały to nie moja bajka, chociaż w tym roku daje im szansę w książkach w których ten gatunek miesza się z fantastyką i niczego nie żałuje! „Krew i księżyc” jest wciągającą lekturą, żaden motyw, który w niej występuje nie jest przesadzony. Zazwyczaj denerwują mnie historię w których główny bohater nagle odkrywa w sobie magie i zachowuje się przez to irracjonalnie przez następne 3/4 książki, tutaj przebiega to płynnie, może właśnie dlatego, że nie jest to główny wątek bo mamy jeszcze morderstwa. Nie jestem jakimś mastermindem, żeby powiedzieć, że wiedziałam od początku kto jest zabójcą. Raczej moje podejrzenia się nie sprawdziły. Czy to dobrze, czy źle to nie wiem, nie jestem specjalistką gatunku. Historia mi się podobała, wszystko wyglądało jak zabawa w kotka i myszkę albo raczej starcie dwóch potężnych umysłów. Co mnie zaskoczyło w tej książce to wątek chorób psychicznych, nie spodziewałam się go, szczególnie tak dobrze opisanego, ale daje on czytelnikowi dodatkowy punkt widzenia, który może wykorzystać także w prawdziwym życiu. Oprócz tego stylizacja na średniowiecze i w ogóle cały świat przedstawiony jest prima sort. Czytając, wyobrażałam sobie piękną gotycką katedrę, w której toczy się akcje, daje to niesamowity klimat. Dwie rzeczy, które mi nie pasują: 1. Cat i Simon bardzo szybko stają się sobie bliscy, chociaż byli w relacji łowca – świadek; 2. trochę nie rozumiem, czemu przy tak poważnej sprawie pozwalano mieszać się w śledztwo komu popadnie. Ładne zdjęcie na instagramie https://instagram.com/marlene.books?igshid=ZDdkNTZiNTM=