Angielski powieściopisarz. Uznawany za najwybitniejszego przedstawiciela powieści społeczno-obyczajowej w drugiej połowie XIX w. w Anglii. Był synem urzędnika admiralicji. Jego ojciec został w 1824 roku uwięziony za długi, przez co rodzina popadła w nędzę. Dickens musiał wówczas podjąć pracę zarobkową, początkowo w fabryce pasty do butów, a później jako urzędnik sądowy.
Zdobył pewne wykształcenie i w 1832 roku zaczął pracować jako sprawozdawca parlamentarny oraz dziennikarz w londyńskich dziennikach liberalno-reformatorskich. W tym okresie zaczął pisać pierwsze, publikowane w czasopismach, szkice, wydane jako Szkice Boza (Sketches by Boz 1836, wydanie polskie 1955). Po sukcesie Klubu Pickwicka zajął się przede wszystkim twórczością literacką. Dickens odwiedził Amerykę dwa razy – w latach 1842 i 1868.
9 czerwca 1865 roku, wracając z Paryża wraz z Ellen Ternan przeżył katastrofę kolejową w Staplehurst. Siedem pierwszych wagonów spadło z żelaznego mostu, który był wówczas w naprawie. Jedynym wagonem, który pozostał na torze, był wagon pierwszej klasy, którym podróżował Dickens. Opuszczając wagon, zorientował się, że zostawił w nim rękopis powieści „Nasz wspólny przyjaciel” i wrócił po niego. Doświadczenie z tragedii w Staplehurst oraz informacje o katastrofie w tunelu Clayton wykorzystał później, pisząc opowiadanie „The Signal-Man”.
18 kwietnia 1869 roku w Chester, podczas podróży z odczytami po Anglii, Szkocji i Irlandii, Dickens dostał pierwszego udaru mózgu. 22 kwietnia 1869 roku zemdlał w Preston i lekarz nakazał mu przerwać podróż.
Drugiego udaru Dickens doświadczył 8 czerwca 1870 roku w swoim domu w Gads Hill Place, po całodziennej pracy nad powieścią „Tajemnica Edwina Drooda”. Nie odzyskał przytomności i zmarł następnego dnia.
W licznych powieściach dał wyraz wrażliwości na niesprawiedliwość, krzywdę społeczną i bezduszność praw wobec ludzi ubogich. Realistyczny i drobiazgowy opis środowisk społecznych (mieszczańskich, biedoty miejskiej) zespalał z romantyczną atmosferą baśniowości i liryzmem. Stał się kronikarzem życia ówczesnego Londynu. Często utrwalał postacie dziwaków i ekscentryków o rysach karykaturalno-groteskowych. Dickens operował szeroką skalą humoru, często o zabarwieniu satyrycznym.
"Opowieść Wigilijna" Charlesa Dickensa to niezapomniana klasyka literatury, która przekazuje uniwersalne wartości miłosierdzia, empatii i przebaczenia. Główny bohater, skąpy i chciwy Ebenezer Scrooge, przechodzi transformację ducha podczas magicznej nocnej podróży, podczas której odwiedzają go trzy duchy – Przeszłości, Terażniejszości i Przyszłości. Dickens mistrzowsko ukazuje konsekwencje egoizmu i samotności, a także siłę ludzkiego serca w zdolności do zmiany i nawrócenia. Książka nie tylko przypomina nam o istotnych wartościach, ale też inspiruje do refleksji nad własnym życiem i relacjami z innymi, czyniąc ją nieodłączną częścią kultury świątecznej na całym świecie.
Londyn, 1827 rok. Czterech dżentelmenów zakłada nietypowy klub. Zamierzają podróżować po kraju, a swoje wrażenia i wnioski z podróży wysyłać do prasy naukowej.
Założyciel Klubu Samuel Pickwick to pięćdziesięcioletni jowialny i serdeczny człowiek o bardzo szerokich zainteresowaniach. Tracy Tupman , którego uroda przyciąga kobiety jak magnes, sam jest wrażliwy na wdzięki płci pięknej i to jest to, co zajmuje go najbardziej. August Snodgrass ma duszę poety i patrzy na świat przez pryzmat literatury. Nathaniel Winkle pozuje na wielkiego myśliwego. Do tej czwórki dołącza chłopak do wszystkiego, czyli sprytny Sam Weller. Wszyscy razem to skomplikowana mieszanka charakterów, więc kolejne podróże Klubu nie obędą się bez niespodzianek.
"Klub Pickwicka" to opowieść o ówczesnej Anglii, o mentalności i obyczajach mieszkańców prowincji, ale przede wszystkim o człowieczej ułomności.
Ciąg dalszy recenzji na:
https://www.facebook.com/photo/?fbid=932595208663265&set=pb.100057383845845.-2207520000