Philip Gooden

http://www.wachajac-ksiazki.pl/2015/10/philip-gooden-smierc-nocy-letniej.html Do lektury Śmierci nocy letniej, w głównej mierze, przez zapowiedź wątku genialnego Williama Szekspira. Nie czytałam poprzednich części z serii, więc niektóre wydarzenia i postacie były mi obce, jak również sam główny bohater. Na początku trochę zasmucił mnie fakt, że ominęły mnie dwa pierwsze tomy, ale szybko mi przeszło, kiedy zagłębiłam się w dalsze przygody Nicka. Zawód aktora nie był zbyt poważany i akceptowalny w przeszłości. To wiedziałam, ale mimo to, autor ubrał wszystko w humorystyczną wersję, którą ludzie chcieliby widzieć. Jestem świadoma, że nie tak wyglądały czasy, w których żyje nasz przesympatyczny bohater. Jestem oburzona, że autor nie okrył rąbkiem tajemnicy mordercy, który w tym kryminale miał istotną rolę do odegrania. Zrozumiałam, odkryłam, już na samym wstępie, po kilku stronach, kto był sprawcą całego zamieszania i nie było mi wcale z tym lepiej. "- Uważa pan zatem, że miłość jest silniejsza od woli? - odezwał się. - Że działa niezależnie od tego, czego naprawdę pragniemy albo co chcemy zrobić? Hm? - Zgadza się, milordzie. - Ależ panie Revill, to tylko bajka.[...]" Nicolas Revill, to specyficzny rodzaj bohatera. Hulaj dusza, ale zarazem człowiek, który ma własny cel i poglądy. Było dla mnie nie pojęte, że Gooden uwspółcześnił XVII-wieczną Anglię i zrobił z Nicka bohatera, którego pożądałabym w książce na warunkach teraźniejszych. Wiadomo, że czterysta lat temu nic nie było dziecinnie proste, było jeszcze gorzej niż teraz, a może pod pewnymi aspektami lepiej? Nie wiem, nie zagłębiam się tam głęboko w historię, ale co nieco, nasuwa się samo. Nie spodobało mi się również to, że język nie był stylizowany. Nick mówił językiem codziennym, normalnym, XXI-wiecznym, czasem ewentualnie autorowi się przypomniało, że jednak to nie jest nasze stulecie i wypadałoby trochę zamieszać. I tak również czułam się, kiedy skończyłam już czytać - skołowana i zastanawiałam się, co właściwie czuję. Jeśli byłby to współczesny kryminał, to byłabym zachwycona. Przymknęłabym oko na każde niuanse, niedociągnięcia, ale zapewne wiecie jakiego mam świra na punkcie Wielkiej Brytanii i przeszłości, więc jestem maksymalnie wyczulona (co zawdzięczam Sienkiewiczowi i mojej nauczycielce polskiego w gimnazjum). Więc jak zwykle polecam i nie polecam, ponieważ jest to niedobry kryminał, który rozśmieszył mnie wielokrotnie. Nick to dobry bohater, ale bardzo żałuję, że nie było więcej Williama Szekspira.