Najnowsze artykuły
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant4
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński37
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać417
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jan Foxall
3
4,7/10
Pisze książki: powieść historyczna
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
4,7/10średnia ocena książek autora
2 przeczytało książki autora
0 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
The Wrath of the Gods (John Plantagenet Trilogy Book 3
Jan Foxall
4,0 z 2 ocen
2 czytelników 1 opinia
2014
The Stain of Treason (John Plantagenet Trilogy Book 2)
Jan Foxall
5,0 z 2 ocen
2 czytelników 1 opinia
2013
The King's Favourite Son (John Plantagenet Trilogy Book 1)
Jan Foxall
5,0 z 1 ocen
1 czytelnik 1 opinia
2012
Najnowsze opinie o książkach autora
The Wrath of the Gods (John Plantagenet Trilogy Book 3 Jan Foxall
4,0
„Dlatego, że mam dla niego przyjaźń. Dlatego, że go podziwiam. Dlatego, że znałem go, gdy był małym chłopcem, przesuwanym z miejsca na miejsce, lekceważonym i przez większość czasu zapomnianym, pozostającym w cieniu innych. Wtedy jego los wzbudził moje współczucie, choć nigdy mu tego nie powiedziałem. Dlatego, że patrzyłem, jak dorastał, stawał się mężczyzną, jak walczył, aby znaleźć punkt oparcia na dworze i w kraju, wykorzystując wszelkie dostępne mu środki, czasami pomysłowe, a czasami głupie. Zawsze jednak podnosił się po niepowodzeniu i szedł dalej. Dlatego, że jest dobrym panem dla mnie i dla innych, że pamięta imiona swoich służących i ich dzieci. A kiedy są chorzy, albo w kłopotach, dba o to, aby nie pozostali bez opieki. Dlatego, że płaci okup za swoich pojmanych rycerzy i ich dzieci. Dlatego, że w niesprawiedliwym świecie dąży do sprawiedliwego systemu prawnego. Dlatego, że nie ulega pochlebstwom, ale od tych, którzy są w jego służbie żąda ciężkiej pracy. A nikt nie pracuje ciężej, niż on sam.”
Te słowa, które William Marshal, najsłynniejszy i najbardziej poważany rycerz swojej epoki, skierował do swego syna, który opowiedział się po stronie baronów zbuntowanych przeciwko Janowi Bez Ziemi, mogłyby stanowić podsumowanie idei, która przyświecała autorce podczas pisania trylogii o tym jednym z najmniej poważanych angielskich władców – aby podjąć próbę dostrzeżenia za otaczającą go czarną legendą prawdziwego człowieka, zrozumienia jego motywów i powodów jego klęski.
Czy ten zamysł się powiódł? Po przeczytaniu dwóch pierwszych części („The King's Favourite Son ” i „The Stain of Treason”) byłam skłonna powiedzieć, że tak, bo – pomimo wszystkich niedostatków – ten portret najmłodszego z synów Henryka II i Eleonory Akwitańskiej wydał mi się całkiem udany.
Niestety, część trzecia okazała się znacznie słabsza – i to chyba nie ze względu na dosyć karkołomne zadanie, jakim była próba wytłumaczenia i oczyszczenia Jana z zarzutu zamordowania bratanka, księcia Bretanii, Artura (jak chcą niektórzy – dokonanego własnymi rękami),tudzież wyjaśnienia roli, jaką odegrał i motywów jakie nim kierowały w innych, najbardziej drastycznych wydarzeniach z jego panowania – jak egzekucja walijskich zakładników, czy doprowadzenie do ruiny swego bliskiego przyjaciela Williama de Braose (tutaj: de Briouze) oraz fizycznego unicestwienia jego żony i syna.
O Janie Bez Ziemi, jakiego znamy „z kart historii” można powiedzieć różne rzeczy – że był zawistny, pamiętliwy, pozbawiony skrupułów i okrutny – ale na pewno nie to, że był głupi, czy bezwolny. Tymczasem król, jakiego maluje nam Jan Foxall, jest postacią dość… nijaką, a przez to niestety niespójną. Jest kochającym i uważającym mężem Izabeli (co prawda, notorycznie niewiernym, ale przecież w jego czasach i sferze nikt nie czyniłby mu z tego zarzutu),czułym ojcem dla gromady ślubnych i nieślubnych dzieci oraz – tak, tak – oddanym synem Eleonory, łaknącym jej mądrych rad i matczynej miłości. I jest monarchą przepełnionym pragnieniem dorównania podziwianemu swemu ojcu i odzyskania wszystkich posiadłości utraconych na rzecz Filipa francuskiego. W każdym razie – w to gorące pragnienie każe nam wierzyć autorka, bo Jan (ten książkowy) zabiera się do jego realizacji z raczej średnim zapałem. W ogóle TEN Jan jest dziwnie bierny – nieustannie sprawia wrażenie, jakby to nie on kreował wydarzenia, a pozwalał unosić się ich nurtowi. Jeśli popełnia błędy, czy nawet zbrodnie – to przez pomyłkę, czy nieporozumienie, bo albo ktoś go źle zrozumiał i źle wykonał jego rozkaz (jak w sprawie Matyldy de Braose),albo zwyczajnie go „wrabia” (jak w przypadku zamordowania Artura). Jeśli szykuje się do zbrojnej rozprawy z Filipem, to też jakoś bez energii i przekonania.
A jako że nie podejrzewam, aby człowiek, który z taką zaciętością i uporem starał się odebrać tron starszemu bratu, raptem, gdy wreszcie to jego marzenie stało się rzeczywistością, tak diametralnie się zmienił – wrażenie bierności i nijakości Jana składam na karb warsztatu autorki.
The King's Favourite Son (John Plantagenet Trilogy Book 1) Jan Foxall
5,0
Jak już kiedyś wspominałam, mam niewytłumaczalną słabość do kontrowersyjnych facetów, którzy źle kończą. W związku z tym po prostu nie mogłam nie skusić się na powieść o Janie Bez Ziemi.
No cóż... Nie ma w tej książce tak bogatego tła historycznego, czy obyczajowego, jak w powieściach mojej ukochanej i niezrównanej pani Penman. Emocjonalna charakterystyka postaci też pozostawia trochę do życzenia. Ale - choć przyznam, że początki były trudne - to "z biegiem rozdziałów" coraz bardziej mi się to dzieło podobało. I kończąc je nie mogłam się doczekać, jak autor(ka) dokona transformacji tego bystrego i całkiem sympatycznego młodzieńca, jakim jest w tej pierwszej części Jan, w człowieka, którego zdążyłam poznać z innych źródeł.....