Prozaik, pisarz fantastycznonaukowy, propagator kosmonautyki, futurolog. Autor ponad 60 książek, klasyk literatury SF i wizjoner, który przewidział m.in. powstanie satelitów telekomunikacyjnych i stacji kosmicznych. Publikował od początku lat 50. XX wieku, a już w 1953 r. ukazał się jego bestsellerowy "Koniec dzieciństwa". Jego najbardziej znanym dziełem jest książka "2001: Odyseja kosmiczna" oraz nakręcony przez Stanleya Kubricka film o tym samym tytule, za którego scenariusz Clarke i Kubrick byli nominowani do Oscara. Wraz z Robertem Heinleinem oraz Isaaciem Asimovem byli znani jako "Wielka Trójka" science-fiction.
Zdobył wszystkie najważniejsze nagrody w dziedzinie literatury science fiction: Hugo, Nebula, Nagrodę Campbella, Nagrodę Locusa i Nagrodę Jupitera. Szczególnie uhonorowana została powieść "Spotkanie z Ramą", która zebrała wszystkie najważniejsze nagrody w dziedzinie literatury fantastycznej. W 1985 otrzymał Damon Knight Memorial Grand Master Award. Sam od 1997 r. był patronem innej ważnej nagrody w tej dziedzinie – Nagrody im. Arthura C. Clarke’a, przyznawanej za najlepszą powieść science fiction opublikowaną po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii. Był dwukrotnie nominowany do Nagrody Nobla: w 1994 do Nagrody Pokojowej, zaś w 1999 do Nagrody Literackiej, a w 1961 r. otrzymał Nagrodę Kalinga za popularyzację nauki. W 1998 r. otrzymał Order Imperium Brytyjskiego i tytuł szlachecki, a w 2005 także Sri Lankabhimanya najwyższe cywilne odznaczenie Sri Lanki.http://www.acclarke.pl/
Dziwnym zrządzeniem losu w naszej galaktyce, którą jest Droga Mleczna, znajduje się około stu miliardów gwiazd. Tak więc dla każdego człowie...
Dziwnym zrządzeniem losu w naszej galaktyce, którą jest Droga Mleczna, znajduje się około stu miliardów gwiazd. Tak więc dla każdego człowieka, który kiedykolwiek stąpał po Ziemi, świeci jedna gwiazda naszej Galaktyki.
Kontynuacja kultowej Odysei kosmicznej. Jednak mająca mało mocnych stron tak charakterystycznych dla pierwszej części. Pisana zdaje się bez jakiegoś konkretnego ponysłu. Jest niby rozwinięciem tezy o diamentowych jądrach gazowych olbrzymów. W tych miejscach gdzie bezpośrednio odnosi się do tej koncepcji jest nieźle. Można by rozwinąć ten wątek. Niestety, jest on obudowany mało udanymi opowieściami o lądowaniu na komecie i podróżach po Układzie Słonecznym.
Tam gdzie pojawiają się nawiązania do poprzednich części, wraca postać Heywood'a Floyda. Te momenty też są dobre.
Podsumowując, mamy tu nieco groch z kapustą. Jako fan poprzednich części wolałbym, żeby tamte wątki były kontynuowane i rozwijane. Autor zostawił wiele pytań bez odpowiedzi w pierwszej i drugiej książce, a tu gdzieś tam czasem napomyka o nich, ale nie daje się im rozwiązać.
Także całość mocno średnia.
Udana kontynuacja kultowej 2001: Odysei Kosmicznej. Książka trzyma poziom. Przez cały czas panuje tu dość niejasne napięcie. Jak w dobrym kryminale. Całość osłabiają, jak dla mnie, wymyślone fantazyjne opisy europejskich stworzeń. Póki autor trzyma się teorii naukowych i wokół nich kreuje opowieść - jest naprawdę super.