Klasyka, z którą warto się zapoznać, choćby po to, by zobaczyć, ile zaczerpnęli z niej późniejsi twórcy. Poza tym sama w sobie nieźle napisana i nie zestarzała się zanadto.

Klasyka, z którą warto się zapoznać, choćby po to, by zobaczyć, ile zaczerpnęli z niej późniejsi twórcy. Poza tym sama w sobie nieźle napisana i nie zestarzała się zanadto.

Historia w której ludzkość konsekwentnie dąży do samozagłady jednak na jej drodze pojawiają się istoty z poza znanego im świata. Te obce formy życia przejmują kontrolę nad Ziemią sprawiając, że życie na niej staje się swego rodzaju utopią. Bez wojen, głodu, przemocy. Każdy może poświęcić swój czas na pasję i samorozwój. I tylko nieliczni zadają sobie pytanie jaki cel w tym mają Zwierzchnicy.

Clarkowi udało się idealnie pokazać ludzkość jako rasę przekorną, nie potrafiącą poddać się czyjemuś wpływowi bez refleksji, podważającą każdą decyzję. Pokazał naszą ciekawość i chęć poznania nawet tego co wykracza poza nasze pojmowanie.

Czy jednak ta książka wywołała u mnie zachwyt? Niestety nie. Być może w momencie powstawania ta pozycja była nowatorska ale dziś przywodzi na myśl stary film, który oglądamy być może z sentymentem ale również lekkim pobłażaniem.

Mimo wszystko uważam jednak, że warto sięgać i poznawać takie pozycje. Wróciła moda na czytanie klasyków choć w większości skupią się to na literaturze pięknej. A przecież nie tylko tam powstawały dzieła ponadczasowe, nadające kierunek kolejnym twórcom.

Historia w której ludzkość konsekwentnie dąży do samozagłady jednak na jej drodze pojawiają się istoty z poza znanego im świata. Te obce formy życia przejmują kontrolę nad Ziemią sprawiając, że życie na niej staje się swego rodzaju utopią. Bez wojen, głodu, przemocy. Każdy może poświęcić swój czas na pasję i samorozwój. I tylko nieliczni zadają sobie pytanie jaki cel w tym...

Ciekawa książka. Trochę drażni kicz, którym operuje Clarke (wciąż nie wiem czy świadomie ;),ale historia jest ciekawa, zaskakująca w finale, wciągająca.

Pozycja warta polecenia (szczególne dla fanów s-f),ale we mnie wywołała potrzebę chwilowego odpoczynku od prozy Autora :)

Ciekawa książka. Trochę drażni kicz, którym operuje Clarke (wciąż nie wiem czy świadomie ;),ale historia jest ciekawa, zaskakująca w finale, wciągająca.

Pozycja warta polecenia (szczególne dla fanów s-f),ale we mnie wywołała potrzebę chwilowego odpoczynku od prozy Autora :)

Niepowtarzalne doświadczenie. Sporo tu dłużyzn, trochę dziwnych pomysłów narracyjnych (osobliwa parafraza opowieści o biblijnym Jonaszu) i mielizn narracyjnych. Gloryfikacja kolonializmu i ksenofobia pojawiająca się w pierwszych dwóch częściach książki mogą odstręczać. Jednak gdy autor, w części trzeciej łapie już właściwy rytm opowieść porusza i zmusza do refleksji. Jest to opowieść o pierwszym kontakcie, dzięki któremu ludzkość wchodzi w Złoty Wiek, a po nim w swój schyłek. Wizja piekła (będącego raczej więzieniem dla tych, których ludzkość zwykła widzieć jako upadłe anioły, niż samych ludzi) i apokalipsy u Clarke'a przesycona jest melancholią, poczuciem kruchości świata i smutkiem.

Niepowtarzalne doświadczenie. Sporo tu dłużyzn, trochę dziwnych pomysłów narracyjnych (osobliwa parafraza opowieści o biblijnym Jonaszu) i mielizn narracyjnych. Gloryfikacja kolonializmu i ksenofobia pojawiająca się w pierwszych dwóch częściach książki mogą odstręczać. Jednak gdy autor, w części trzeciej łapie już właściwy rytm opowieść porusza i zmusza do refleksji. Jest...

Interesujące podejście do ludzkiej ewolucji i psychiki. Historia bardziej opiera się na pogodzeniu z nieuchronnym niż na wartkiej akcji czy konfliktach. Fascynujące opisy innych planet i cywilizacji.

Interesujące podejście do ludzkiej ewolucji i psychiki. Historia bardziej opiera się na pogodzeniu z nieuchronnym niż na wartkiej akcji czy konfliktach. Fascynujące opisy innych planet i cywilizacji.

Książkę przeczytałam z polecenia BookTubera któremu ufam i… i nie jestem nią tak zafascynowana jak myślałam, że będę (może miałam zbyt duże oczekiwania?).
Nie zrozumcie mnie źle – to dobra książka – pomysł fajny, fabuła spoko, język przystępny i prosty, no i trzeba pamiętać, że książka ma 70 lat. Jednak nie jest to nic wyjątkowego (tak jak np. czytany przeze mnie ostatnio Świat Jonesa P.K.Dicka która to książka też ma około 70 lat).

Książkę przeczytałam z polecenia BookTubera któremu ufam i… i nie jestem nią tak zafascynowana jak myślałam, że będę (może miałam zbyt duże oczekiwania?).
Nie zrozumcie mnie źle – to dobra książka – pomysł fajny, fabuła spoko, język przystępny i prosty, no i trzeba pamiętać, że książka ma 70 lat. Jednak nie jest to nic wyjątkowego (tak jak np. czytany przeze mnie ostatnio...

Książka bardzo ciekawa choć nierówna. Początek zachęcający i pomysłowy, koniec raczej nie do końca jasny. Może kilkadziesiąt stron więcej mogłoby więcej wyjaśnić. Generalnie kawał dobrej literatury.

Książka bardzo ciekawa choć nierówna. Początek zachęcający i pomysłowy, koniec raczej nie do końca jasny. Może kilkadziesiąt stron więcej mogłoby więcej wyjaśnić. Generalnie kawał dobrej literatury.

Książka moim zdaniem trochę nierówna. W pierwszej części mamy pewną tajemnicę, narasta w człowieku zainteresowanie, lektura wciąga. W drugiej części czegoś mi brakuje, fabuła zwalnia i już tak nie wciąga. Trzecia część znowu ożywiła moje zainteresowanie i sprawiła, że nie mogłem się od niej oderwać, aż nie poznam w pełni losów Ziemi i jej cywilizacji. Niektórzy uważają, że pod koniec powieści autora ponosi fantazja, jednakże ja się z tym nie zgadzam. Motyw główny książki jest bardzo ciekawy, a zwieńczenie tej historii uważam za udane i pomysłowe. Nie czuć nawet, że dzieło to ma już tyle lat. Za całokształt daję 7,5.

Książka moim zdaniem trochę nierówna. W pierwszej części mamy pewną tajemnicę, narasta w człowieku zainteresowanie, lektura wciąga. W drugiej części czegoś mi brakuje, fabuła zwalnia i już tak nie wciąga. Trzecia część znowu ożywiła moje zainteresowanie i sprawiła, że nie mogłem się od niej oderwać, aż nie poznam w pełni losów Ziemi i jej cywilizacji. Niektórzy uważają, że...

Na początek należy pamiętać o okresie, w którym książka została opublikowana. Lata 50-te XX wieku to czas niepokoju i strachu przed konfliktem nuklearnym wynikający z trwającej zimnej wojny. Autor poprzez "wizytę" obcych stara się wyrazić swoją opinie w tym temacie. Interesujące jest to jak Clarke przedstawił świat, w którym obcy przejmują kontrolę nad naszym światem, bo nie siłą a pomocą. Pozostaje jedno pytanie. Czy ludzkość, która nie musi martwić się w zasadzie o nic, wszak problemy zdrowotne, finansowe czy ryzyko wybuchu wojny atomowej nie istnieją, wykorzysta wolny czas na rozwój cywilizacyjny czy wręcz przeciwnie? Będzie trwać w marazmie i zgodnie z zasadą, "kto nie idzie naprzód ten się cofa". Może właśnie ta niedoskonałość świata jest siłą napędzającą rozwój człowieka. W mojej opinii książka całkiem nieźle znosi upływ czasu, choć mam wrażenie, że finał jest trochę przeintelektualizowany albo nie do końca przeze mnie zrozumiany. Tak czy inaczej zdecydowanie polecam.

Na początek należy pamiętać o okresie, w którym książka została opublikowana. Lata 50-te XX wieku to czas niepokoju i strachu przed konfliktem nuklearnym wynikający z trwającej zimnej wojny. Autor poprzez "wizytę" obcych stara się wyrazić swoją opinie w tym temacie. Interesujące jest to jak Clarke przedstawił świat, w którym obcy przejmują kontrolę nad naszym światem, bo...

"Koniec Dzieciństwa" to interesująca i przejmująca wizja pierwszego spotkania ludzkości z obcą cywilizacją. Pomimo tego, że książka została napisana prawie 70 lat temu to wcale nie trąci myszą. Clarke to prawdziwy wizjoner, którego twórczość stworzyła fundament pod współczesną science-fiction.

"Koniec Dzieciństwa" to interesująca i przejmująca wizja pierwszego spotkania ludzkości z obcą cywilizacją. Pomimo tego, że książka została napisana prawie 70 lat temu to wcale nie trąci myszą. Clarke to prawdziwy wizjoner, którego twórczość stworzyła fundament pod współczesną science-fiction.