Najnowsze artykuły
-
Artykuły
Kulisy fuzji i strategii biznesowych wielkich wydawców z USA
5 -
Artykuły
„Rok szarańczy” Terry’ego Hayesa wypływa poza gatunkowe ramy. Rozmowa z autorem
1 -
Artykuły
„Nie ma bardziej zagadkowego stworzenia niż człowiek” – mówi Anna Niemczynow
4 -
Artykuły
Nie jesteś sama. Rozmawiamy z Kathleen Glasgow, autorką „Girl in Pieces”
2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Filtry
Po przeczytaniu "Kosogłosa" siedziałam 30 minut i wpatrywałam się ślepo w ścianę. A potem... Potem się rozpłakałam. I tak sobie płakałam i myślałam, o tych wszystkich bohaterach których pokochałam a którzy odeszli. A potem myślałam o zakończeniu, które było bardzo wzruszające. Dopadł mnie smutek, wpadłam w melancholię. Żal mi, że to już koniec, że już nic się nie wydarzy. To świadczy jednoznacznie o tym jak genialny jest "Kosogłos" i cała trylogia.
Suzanne Collins, dziękuję Ci. Dziękuję za to, że dałaś mi drugie życie. Dziękuję za możliwość bycia kim innym, życia w innym świecie. Sprawiłaś,że na kilka tygodni zapomniałam o bożym świecie, przeniosłam się do Panem, do Dwunastego dystryktu, do Kapitolu, na Arenę. To tam toczyło się moje życie. Dziękuję za te emocja, które przysporzyła mi cała trylogia. Odczułam wszystko od radości, miłości i szczęścia po gniew, rozpacz i żal. Szczerze mówiąc, nie wiedziałam że można czuć tyle sprzecznych uczuć na raz. A co teraz, gdy już ostatnia część wylądowała przeczytana na półkę? Nie wiem. Aż strach pomyśleć, że trzeba wrócić do rzeczywistości, znowu stać się tylko sobą.
Po przeczytaniu "Kosogłosa" siedziałam 30 minut i wpatrywałam się ślepo w ścianę. A potem... Potem się rozpłakałam. I tak sobie płakałam i myślałam, o tych wszystkich bohaterach których pokochałam a którzy odeszli. A potem myślałam o zakończeniu, które było bardzo wzruszające. Dopadł mnie smutek, wpadłam w melancholię. Żal mi, że to już koniec, że już nic się nie wydarzy....
więcej Pokaż mimo to