Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zupełnie o niczym. Rozwleczona, pełna obrzydliwych tekstów i komentarzy. Tematy seksu mi nie przeszkadzają, jednak tutaj jest to po prostu obrzydzające. Ja rozumiem, że temat kurtyzan jest jednym z najważniejszych wątków. Jednak szczerze mówiąc nie miał on większego sensu.

Mamy w tytule jak byk syrene. Jest? No niby tak. Jednak można by się spodziewać, że będzie mieć większy wpływ na fabułę. Tak to w sumie można by było zastąpić ją dosłownie czymkolwiek.

Książka na siłę udająca moralizatorską historię. Czuć, że autorka coś chciała przekazać, tylko pytanie co? Ja nic z tego nie wyciągnęłam. Syrena miała być metaforą. Tylko, że ja naprawdę nie mam pojęcia czego. No niby ta syrena fizycznie jest, a jednak nie. Źle to zostało poprowadzone po prostu.

Postacie były zwyczajnie nijakie. Panna Neal i Pan Hancock na szczęście dosyć się wybijali, bo to główne postacie. Jednak poza tym ciężko o kimkolwiek pamiętać. Nie wyróżniały się między sobą za wiele. Zmiana panny Neal pod koniec, była okropna po prostu. Nagle straciła wszystko co ją wyróżniało.

Zastanawia mnie jeden wątek, tak wciśnięty nie wiadomo po co. W sumie nic z tego nie wynikło dla samej fabuły. No więc po co? Może ktoś z was czytał i powie mi co miał na celu wątek jednej z kurtyzan - Polly?

Jedynie dlaczego dałam 4/10 gwiazdek to to, że język był przyjemny. Sam styl był w porządku. Przez co nie cierpiałam aż tak przy czytaniu.

Książka zupełnie o niczym. Rozwleczona, pełna obrzydliwych tekstów i komentarzy. Tematy seksu mi nie przeszkadzają, jednak tutaj jest to po prostu obrzydzające. Ja rozumiem, że temat kurtyzan jest jednym z najważniejszych wątków. Jednak szczerze mówiąc nie miał on większego sensu.

Mamy w...

Rozwiń

Zwiń

Niezliczę ile razy już czytałam tą książkę. Jednak musiałam to zrobić ponownie, bo nareszcie sobie kupiłam. Czułam ogromną potrzebę zaznaczenia pewnych rzeczy.

Nie bawiłam się tak świetnie jak za pierwszym razem. Jednak wtedy pierwszy raz w tej formie poznawałam mitologię egipską. I to właśnie dzięki tej serii pokochałam tą mitologię. W tamtym czasie to była moja ulubiona.

Mimo upływu lat i wielu rereadów to dalej jedna z lepszych książek przygodowych w gatunku fantasy.

Uwielbiam to jak została opisana relacja między Carterem i Sadie. Rodzeństwo rozdzielone od kilku lat, nagle muszą sobie radzić niemalże sami. Muszą się od nowa poznać. A ta relacja powoli i stopniowo się buduje. Ogólnie relacje rodzinne są naprawdę pięknie opisane i stworzone.

Jest coś co ciągnie mnie do książek Ricka Riordana, a mianowicie humor. Jest on niby prosty, ale idealnie trafia w moje gusta.

Bardzo ciekawe jest to jak wiele sytuacji zostało upchnięte w tak naprawdę kilka dni. To dość charakterystyczne dla tego autora. I to dla mnie nie jest problemem. Po prostu zwróciłam na to uwagę.

Podoba mi się jak dużą rolę mają tu zwierzęta. Stanowią osobnych ważnych bohaterów. Oczywiście nie są do końca takie zwykłe. Jednak dla mnie to jakoś tak jest ważne.

Ta seria na zawsze postanie w moim serduszku jako jedna z tych z dzieciństwa. Jeśli jeszcze nie czytaliście oj to naprawdę warto.

Niezliczę ile razy już czytałam tą książkę. Jednak musiałam to zrobić ponownie, bo nareszcie sobie kupiłam. Czułam ogromną potrzebę zaznaczenia pewnych rzeczy.

Nie bawiłam się tak świetnie jak za pierwszym razem. Jednak wtedy pierwszy raz w tej formie poznawałam mitologię egipską. I to w...

Rozwiń

Zwiń

Lubię czytać baśnie szczególnie te mroczne i krwawe. A tutaj w pewnym sensie to właśnie dostałam. Czułam się jakbym taką baśń czytała. Było mrocznie, okrutnie. A jednocześnie dostałam tyle miłości i przyjaźni. A to połączenie sprawiło, że pokochałam tą historię. Mroczny otulający kocyk. Brzmi totalnie bez sensu, a jednak. Chyba po prostu lubię paradoksy.

Wątek sióstr ciągle przywodził mi na myśl "Dom soli i łez". Mrok był dość podobny.

Bardzo podobał mi się wątek poranionej krainy z samego początku historii. Żałuję, że nie zostało to bardziej rozwinięte. Jednak to jedyny minus tej książki.

Ta historia porywa nas i nie pozwala na odpoczynek od bólu, strachu i okrucieństwa. A jednocześnie daje nadzieję na zmiany. Tylko, że te zmiany nadejdą jedynie, gdy sami je spróbujemy wprowadzić.

Lubię czytać baśnie szczególnie te mroczne i krwawe. A tutaj w pewnym sensie to właśnie dostałam. Czułam się jakbym taką baśń czytała. Było mrocznie, okrutnie. A jednocześnie dostałam tyle miłości i przyjaźni. A to połączenie sprawiło, że pokochałam tą historię. Mroczny otulający kocyk. Br...

Rozwiń

Zwiń