Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przypuszczalnie nie opuści mnie zachwyt nad tą fenomenalną trylogią, którą poznać powinni nie tylko nastoletni czytelnicy, ale i każdy dorosły człowiek. Suzanne Collins przepięknie opisuje stadia terroru, buntu i wojny ze wszystkimi ich konsekwencjami. Stawia przed czytelnikiem pytanie o to, czy każdy ma prawo walczyć o swoje i gdzie leżą granice konieczności zabijania w imię poniesionych strat. Pokazuje, jak wiele ludzkość traci poprzez powtarzanie tych samych błędów i nieumiejętne wyciąganie wniosków z przeszłości. Zwraca uwagę na ponadczasową problematykę moralną, taką jak próba odpowiedzi na pytanie, czy cel uświęca środki lub czy istnieje pojęcie wojny słusznej, sprawiedliwej. Jak zauważa Katniss: „Przecież zdecydowanie coś jest nie w porządku ze stworzeniem, które poświęca życie swoich dzieci, żeby załatwić własne porachunki, nawet jeśli uważa, że robi to w szlachetnym celu”. Collins stworzyła świat niedaleki od rzeczywistego, utkany z wzajemnej nienawiści i nieracjonalnej sprawiedliwości. Ostrzega nas również przed konsekwencjami rozrywkowości mediów, w których los jednostki coraz częściej niknie w obliczu widowiska, zapewnienia widzom spektakularnych widoków i emocjonalnych wrażeń. „Igrzyska” to jednak nie tylko przestrogi i refleksje przed tym, co nieuchronnie powtarza się w historii lub do czego doprowadzi nas degeneracja mediów. To również fantastyczna historia z bogactwem charakterów postaci i świetnie splecioną fabułą. Różnorodność bohaterów i ich niejednoznaczność moralna oraz rola w kluczowych zdarzeniach sprawiają, że czytelnik nie koncentruje się wyłącznie na głównej bohaterce. Pomimo że do niej należy narracja i istotna rola w historii, to każdy imienny bohater jest znaczącym elementem misternej konstrukcji akcji. Fabuła co rusz zaskakuje nieoczekiwanym zdarzeniem i z trudem można przypuszczać, jak zostanie zwieńczona. Język narracji obrazowy, plastyczny, wzbogacony refleksyjnymi komentarzami Katniss. Jedynym zarzutem, jaki jestem w stanie wskazać, jest zakończenie a ściśle epilog. Sądzę że nie będzie on satysfakcjonujący dla każdego czytelnika, lecz rzadko autor jest w stanie sprostać wszystkim oczekiwaniom. Niezmiennie jednak, po dwukrotnym przeczytaniu trylogii, podtrzymuję zdanie, że jest to jedna z najlepszych dystopii, książek o tematyce wojennej oraz tych dedykowanych młodzieży. Szkoda jednak, że wiele osób z powodu etykiety „młodzieżówki” może odrzucić tak cenną, bogatą literacko i pouczającą lekturę. Cieszę się, że nie odstraszyła mnie ta gatunkowa przynależność i chylę czoła pani Collins za zachwycającą serię, jaką stworzyła.

Przypuszczalnie nie opuści mnie zachwyt nad tą fenomenalną trylogią, którą poznać powinni nie tylko nastoletni czytelnicy, ale i każdy dorosły człowiek. Suzanne Collins przepięknie opisuje stadia terroru, buntu i wojny ze wszystkimi ich konsekwencjami. Stawia przed czytelnikiem pytanie o to, czy każdy ma prawo walczyć o swoje i gdzie leżą granice konieczności zabijania w...

Najpiękniejsza i najbardziej wartościowa pod względem warsztatu pisarskiego i problematyki powieść young adult, jaką przeczytałam. Po prostu po nią sięgnijcie.

Najpiękniejsza i najbardziej wartościowa pod względem warsztatu pisarskiego i problematyki powieść young adult, jaką przeczytałam. Po prostu po nią sięgnijcie.