Jesteśmy społecznością, która kocha książki

1. Schematycznie skonstruowane postaci i fakty społeczne, nagminne uproszczenia.

2. Pomysł wyjściowy to humbug opakowany w sreberko. Doczytawszy do końca, wypada tylko ubolewać nad tym, że dało się nabrać.

3. Kłopoty ze stylem i składnią. Czasem kompletny i niczym nieuzasadniony chaos syntaktyczny, np.: „Wszystko musi być przygotowane jak ta lala, pomyślała. Więc popielniczka na parapecie, filiżanka, wreszcie kocyk, który rozłożyła, by nie marznąć. Wskoczyła zwinie, mimo swojej wagi, oparła się o futrynę, a kolana miała tuż pod brodą”.

4. Sztuczne rozciąganie zdań, czyli gromadzenie orzeczeń po przecinku.

5. By nie popaść w patos, Orbitowski popada w szczeniactwo: „Myślał też o miejscach, w których mieszkał, o długiej sali sypialnej w bidulu, o landszaftowym domku w Niemczech, pierwszym wynajętym pokoju, o mieszkaniu, które dostał, i nade wszystko rozumiał, że nigdy wcześniej nie był u siebie; dom to nie książki, nie ściany, nie płyty osiedla. Dom zawsze jest kobietą i ma cycki”.

1. Schematycznie skonstruowane postaci i fakty społeczne, nagminne uproszczenia.

2. Pomysł wyjściowy to humbug opakowany w sreberko. Doczytawszy do końca, wypada tylko ubolewać nad tym, że dało się nabrać.

3. Kłopoty ze stylem i składnią. Czasem kompletny i niczym nieuzasadniony chaos syntaktyczny, np.: „Wszystko musi być przygotowane jak ta lala, pomyślała. Więc...