Jesteśmy społecznością, która kocha książki

starość
końcowy odcinek
w rozpostartych ramionach czasu

próżna i harda
w swej nieudolności
rozwiązła i wolna
w tłamszeniu młodości

rozsiana jak ziarno
bez pory kwitnienia
nabiera wraz z wiekiem
praw do nieistnienia



{ "Chwile wieczności" to intymne chwile z literaturą
piękną. Sceny balkon(ik)owe dwojga kochanków-
Życia i Śmierci). }

...

starość
końcowy odcinek
w rozpostartych ramionach czasu

próżna i harda
w swej nieudolności
rozwiązła i wolna
w tłamszeniu młodości

rozsiana jak ziarno
bez pory kwitnienia
nabiera wraz z wiekiem
praw do nieistnienia



{ "Chwile wieczności" to intymne chwile z literaturą
piękną. Sceny balkon(ik)owe dwojga kochanków-
Życia i Śmierci). }

...

wczoraj

zgubiłam młodość
w plątaninie byle jakich dni
spopielonych szarością

wytraciłam prędkość
uczepiona sękatego kija nadziei
na nieprzemijanie

zwinęłam się w rulon oczekiwania
sztywna i szorstka
zaspałam

dzisiaj

próbuję zalesić nieużytki we mnie
ujędrnić myśli
wzrastać


{ Finalistka to maska tlenowa, życiodajna kronika
dezintegracji. Kroplówka z witaminami sącząca
przekonanie, że nie tylko... ja się boję, ty się boisz,
on, ona, oni się boją. Egzystencjalna duchowa
uczta, mięsista i gęsta od poetyckich metafor.
Rachunek opłacony z góry.}


...

wczoraj

zgubiłam młodość
w plątaninie byle jakich dni
spopielonych szarością

wytraciłam prędkość
uczepiona sękatego kija nadziei
na nieprzemijanie

zwinęłam się w rulon oczekiwania
sztywna i szorstka
zaspałam

dzisiaj

próbuję zalesić nieużytki we mnie
ujędrnić myśli
wzrastać


{ Finalistka to maska tlenowa, życiodajna kronika
dezintegracji. Kroplówka z witaminami...

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10, jedna, dwana, trzyna,czterna,pietna,szesna,siedemna, osiemna,dziewietna, 20, SZUKAM!!!

ich dusze nocą skomlą o bliskość
samotność nabiera kobiecych kształtów
wydeptuje ścieżkę od drzwi do drzwi

ich dusze nocą wczepiają się w siebie
masują blizny zroszone wstydem
wietrzą pokoje zamkniętych serc

dniem
podpisują zrozumieniem
pakt o akceptacji


{Tych dwoje to świat drobnych gestów. Pochwała
prostoty. Kameralna przechadzka po sens i
nadzieję. Wierzę w bratnie dusze. 1,2,3,4....}

...

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10, jedna, dwana, trzyna,czterna,pietna,szesna,siedemna, osiemna,dziewietna, 20, SZUKAM!!!

ich dusze nocą skomlą o bliskość
samotność nabiera kobiecych kształtów
wydeptuje ścieżkę od drzwi do drzwi

ich dusze nocą wczepiają się w siebie
masują blizny zroszone wstydem
wietrzą pokoje zamkniętych serc

dniem
podpisują zrozumieniem
pakt o akceptacji

...

nie

nie pukamy do drzwi ich wspomnień
ryglujemy je na głucho milczeniem

nie szukamy w ich twarzach dzieciństwa
upychamy je w pudłach na strychu

nie słuchamy o uwagę wołania
zasłaniamy się CZASem jak tarczą

starość
to młodość zatrzaśnięta w pamięci
bez powietrza i wody

suche usta, suche oczy, suche dni

mówią dłonie
drżące


{ Debiut Valerie Perrin to wielobarwny ptak skrzący się emocjami. Chwytam jego skrzydła, by poszybować do świata wyobraźni, gdzie subtelność i czułość wiodą kluczem ku zrozumieniu siebie...}

...

nie

nie pukamy do drzwi ich wspomnień
ryglujemy je na głucho milczeniem

nie szukamy w ich twarzach dzieciństwa
upychamy je w pudłach na strychu

nie słuchamy o uwagę wołania
zasłaniamy się CZASem jak tarczą

starość
to młodość zatrzaśnięta w pamięci
bez powietrza i wody

suche usta, suche oczy, suche dni

mówią dłonie
drżące


{ Debiut Valerie Perrin to wielobarwny...

Na obrzeżach życia dokonuje się przyjacielski (roz)rachunek sumienia.
Szarżą słów rusza repasacja wspomnień
ogarniętych przemijaniem.
Namiętność tli się w zwiotczałych powiekach
skwiercząc bezgłośnie.
Starość wypatruje zmierzchu, by rozpocząć potyczki
ze śmiercią.

Pora rozsypać popiół.

Ale będą następni.
Uczuciowi najeźdźcy z dzikością w trzewiach.
Wolni.

Na obrzeżach życia dokonuje się przyjacielski (roz)rachunek sumienia.
Szarżą słów rusza repasacja wspomnień
ogarniętych przemijaniem.
Namiętność tli się w zwiotczałych powiekach
skwiercząc bezgłośnie.
Starość wypatruje zmierzchu, by rozpocząć potyczki
ze śmiercią.

Pora rozsypać popiół.

Ale będą następni.
Uczuciowi najeźdźcy z dzikością w trzewiach.
Wolni.

Gdy byłam mała na murach pisano NO FUTURE.
A potem dorosłam i podążam z innymi drogą do zatracenia.

Nie chciałabym spotkać tej powieści w ciemnej uliczce. Pod połami subtelnego płaszcza czai się zbir.
Przygląda się, obserwuje, nachodzi i jątrzy. Obnaża życiowe prawdy i wtrąca je do lochu z komunałami.
Małżeński dwugłos na trzy serca i niepokój trąca szpicrutą słów ideały, potrzeby i namiętności.

To powieść - zasadzka.
Uciekam nie oglądając się za siebie.

...

Gdy byłam mała na murach pisano NO FUTURE.
A potem dorosłam i podążam z innymi drogą do zatracenia.

Nie chciałabym spotkać tej powieści w ciemnej uliczce. Pod połami subtelnego płaszcza czai się zbir.
Przygląda się, obserwuje, nachodzi i jątrzy. Obnaża życiowe prawdy i wtrąca je do lochu z komunałami.
Małżeński dwugłos na trzy serca i niepokój trąca szpicrutą słów ideały,...