Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka wpadła w moje ręce przypadkowo, jako prezent urodzinowy. Nie jest to jednak pozycja, która mnie porwała i zaskoczyła. Po świeżej lekturze Wiedzminia A. Sapkowskiego zestawiając ją z Szóstką Wron czułem wyraźny niedosyt - oczekiwałem po ogólnych opiniach czegoś więcej od L. Bardugo. Język, jakim została napisana jest bardzo prosty; ogólnie czyta się szybko i przyjemnie. Fabuła ciekawa, ale brakowało mi szczegółów, które mogłyby dopełnić całość i wciągnąć czytelnika w uniwersum. Podsumowując - typowo młodzieżowa pozycja, niemniej jednak warto mieć ją na swoich półkach.

Książka wpadła w moje ręce przypadkowo, jako prezent urodzinowy. Nie jest to jednak pozycja, która mnie porwała i zaskoczyła. Po świeżej lekturze Wiedzminia A. Sapkowskiego zestawiając ją z Szóstką Wron czułem wyraźny niedosyt - oczekiwałem po ogólnych opiniach czegoś więcej od L. Bardugo. Język, jakim została napisana jest bardzo prosty; ogólnie czyta się szybko i...

Niesamowita książka. Polecam.

Niesamowita książka. Polecam.

Punkt dla ciebie, jeśli mnie z tej opowieści wyciągniesz.

Punkt dla ciebie, jeśli mnie z tej opowieści wyciągniesz.

"Wydobył miecz.
Poszybował młot.
Rozpoczęła się bitwa."

"Wydobył miecz.
Poszybował młot.
Rozpoczęła się bitwa."

To była naprawdę dobra partia tafla, gdzie każdy z pionów toczy krwawą grę, która musi dobiec końca i której zwycięzca może być tylko jeden.

Dimnidium facti, qui coepit, habet - kto zaczął, ten zrobił tylko połowę.

To była naprawdę dobra partia tafla, gdzie każdy z pionów toczy krwawą grę, która musi dobiec końca i której zwycięzca może być tylko jeden.

Dimnidium facti, qui coepit, habet - kto zaczął, ten zrobił tylko połowę.

"Zaprzysiężeni - ludzie związani ze sobą bardziej niż rodzeni bracia (...)"

"Zaprzysiężeni - ludzie związani ze sobą bardziej niż rodzeni bracia (...)"

Obracając się w kręgu staroislandzich sag rodowych nie sądziłem, że trafię na tak wciągającą współczesną sagę jaką zdecydowanie są "Zaprzysiężeni"; co więcej Biały Kruk to najlepsza ze wszystkich trzech części autorstwa Roberta Lowa. Fimbulvetr - ta ostateczna zima, której ma doświadczyć drużyna Zaprzysiężonych Orma Zabójcy Niedźwiedzia zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu, niż poszukiwanie skradzionej runicznej szabli latem, po gorących stepach i pustyniach Sarkelu. W tej części wyjątkowo uderzył mnie niemal fotograficzny opis rzeczywistości; cały świat widziany oczami bohaterów (odniesione rany i dotykające ich choroby) został przedstawiony w sposób naturalistyczny. Dzięki tej formie jaką posłużył się Low można rzeczywiście "poczuć" jak mogło wyglądać ówcześnie życie wikingów; doznać tego zimna niesionego przez "Białego Kruka" i smaku krwi upuszczanej wrogom Orma Zabójcy Niedźwiedzia. Początkowo sceptycznie nastawiony byłem do wątków mitologicznych umieszczonych w powieści, szczególnie po przeczytaniu pierwszej części "Zaprzysiężonych", lecz z każdą kolejną coraz bardziej przemawia do mnie "magia" świata Zaprzysiężonych stworzonego przez Roberta Lowa. Podsumowując, dalej uważam, że nie jest to Malinowski, niemniej jednak "Biały Kruk" jest naprawdę dobrą pozycją, którą warto mieć na swojej półce.

Obracając się w kręgu staroislandzich sag rodowych nie sądziłem, że trafię na tak wciągającą współczesną sagę jaką zdecydowanie są "Zaprzysiężeni"; co więcej Biały Kruk to najlepsza ze wszystkich trzech części autorstwa Roberta Lowa. Fimbulvetr - ta ostateczna zima, której ma doświadczyć drużyna Zaprzysiężonych Orma Zabójcy Niedźwiedzia zdecydowanie bardziej przypadła mi do...