Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sebastian po roku żałoby po śmierci męża postawia wrócić do pracy i w miarę normalnego funkcjonowania w społeczeństwie
Przyjmuje zatem posadę wykładowcy rysunku na jednym z uniwersytetów. Pierwszego dnia, podczas joggingu wpada na
Silasa. Podczas krótkiego spotkania między mężczyznami rodzi się nić zainteresowania, ponieważ Sebastian zdaje sobie sprawę,
że Silas to prawdopodobnie jego przyszły uczeń, postanawia więc szybko zakończyć to spotkanie. Wszystkie poprzednie związki Silasa z mężczyznami kończyły się zranieniem chłopaka dlatego przez lata spotykał się z dziewczynami w nadziei na zbudowanie trwałej relacji opartej na szacunku i miłości. Sebastian obudził w nim nowe pragnienia, jest jego inspiracją, natchnieniem i pragnieniem. Niestety taki związek jest dla nich ogromnie niebezpieczny, zarówno jeden jak i drugi mogą zostać usunięci z uczelni.
Zacznijmy od tego co najbardziej rzuca się w oczy– okładka. Jest po prostu cudowna. Zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenie. Ponieważ fabuła dzieje się w środowisku artystów, malarzy wewnątrz książki znajdują się piękne ilustracje nawiązujące do prac bohaterów.
Eden West świetnie buduje postacie, nie tylko te pierwszoplanowe. Silas jest bardzo emocjonalny, pochopny, pełen młodzieńczego entuzjazmu, podejmuje ogromne ryzyko by zdobyć uwagę Sebastina. Między bohaterami nie ma dużej różniący wieku ale Sebastian jest znacznie bardziej doświadczony przez życie, pełen rezerwy, wywarzony. Ukształtowany przez zmarłego męża, który zrobił z niego statecznego profesora, mimo że wciąż ma artystyczna duszę. „Druga szansa: Profesor” to książka o związkach tych bardziej i mniej udanych, tych które nas inspirują oraz o tych które potrafią nas zniszczyć.
To bardzo piękna i subtelna opowieść, od której nie będziecie mogli się oderwać.

Sebastian po roku żałoby po śmierci męża postawia wrócić do pracy i w miarę normalnego funkcjonowania w społeczeństwie
Przyjmuje zatem posadę wykładowcy rysunku na jednym z uniwersytetów. Pierwszego dnia, podczas joggingu wpada na
Silasa. Podczas krótkiego spotkania między mężczyznami ro...

Rozwiń

Zwiń

Klara Popławska dość szybko weszła w dorosłe życie i co za tym idzie dość szybko przeżywa kryzys wieku średniego. Jest lekko po trzydziestce ale ma już dwóch nastoletnich synów, jak sama mówi niezbyt rozgarniętych, męża - statecznego lekarza, nudną pracę w korporacji, przyjaciółki z którymi wychodzi raz na dwa tygodnie i wydawałoby się, że dość poukładane życie. Ale to tylko pozory, które zostają zburzone przez jedno spotkanie. Gdy na jej drodze staje Dagmara w życiu Klary zaczyna się rewolucja.

Bardzo podobała mi się koncepcja książki. Taki trochę pamiętnik, w którym bohaterka po kolei opisuje swoje wady. Choć gdyby książka opowiadała o mężczyźnie to zapewne większość tych cech byłaby zaletami😉. Autor ma bardzo fajny, lekki styl. Podobał mi się jego sarkazm i inteligentne poczucie humoru. Jeśli chodzi o samą Klarę to muszę przyznać, że czasem mnie irytowała, odniosłam wrażenie, że nie jest zdolna do prowadzenia poważnej rozmowy ani z synami ani z mężem.
Mimo, że raczej nie jestem fanką komedii obyczajowych, myślę, że to fajna, lekka i zabawna pozycja na letni wieczór.

Klara Popławska dość szybko weszła w dorosłe życie i co za tym idzie dość szybko przeżywa kryzys wieku średniego. Jest lekko po trzydziestce ale ma już dwóch nastoletnich synów, jak sama mówi niezbyt rozgarniętych, męża - statecznego lekarza, nudną pracę w korporacji, przyjaciółki z którym...

Rozwiń

Zwiń

Kalila jest służąca u szejka Dubaju. Nie zna innego życia więc jest pogodzona ze swoim losem. Niespodziewanie szejk postanawia oddać ją na służbę do bogatego biznesmena Malika, którego reputacja budzi u dziewczyny lęk. W domu Malika dziewczynę spotyka ogromne zaskoczenie, nie jest zwykłą służąca - ma być muzą i inspiracją dla Malika, który podobnie jak ona kocha malować. Jak potoczy się życie bohaterki w nowym domu dowiecie się już z książki.

"Dubajskie namiętności" to krótka nowela na letnie popołudnie. Autorki przenoszą nas w tajemniczy i ociekający przepychem świat. Nie ma w tej książce miejsca na długie i szczegółowe opisy kultury czy miejsc. Akcja zaczyna się bardzo szybko i równie szybko się kończy. Za duży plus uważam zakończenie książki, takiego rozwoju wypadków się nie spodziewałam i nawet jeśli autorki nie planują kolejnej części, było ono satysfakcjonujące. Nie zapałałam natomiast jakąś wielką sympatią do Kalili. Chyba przez brak konsekwencji w budowaniu jej postaci. Myśli jak naiwna, niedoświadczona dziewczynka a trzy kartki dalej jest już boginią seksu. Niektóre wątki wymagałyby lekkiego rozwinięcia aby nabrały realizmu.

Podsumowując jeśli szukacie niezobowiązującej baśni o Dubajskim "Kopciuszku" to z pewnością jest to książka dla Was.
Wspólpraca recenzencka

Kalila jest służąca u szejka Dubaju. Nie zna innego życia więc jest pogodzona ze swoim losem. Niespodziewanie szejk postanawia oddać ją na służbę do bogatego biznesmena Malika, którego reputacja budzi u dziewczyny lęk. W domu Malika dziewczynę spotyka ogromne zaskoczenie, nie jest zwykłą s...

Rozwiń

Zwiń

A miało być tak pięknie. Odziedziczona w spadku stara rezydencja, tajemnicza śmierć prababci, czający się za oknem stalker. Co z tego wyszło? Największe rozczarowanie jego roku jak nie dekady.
Czegoś tak absurdalnego, niesmacznego i odrealnionego dawno nie czytałam. Zacznijmy od Zade'a, przywódcy tajnej organizacji przeciwdziałającej handlowi ludźmi, który w jednej chwili zakochuje się w Adeline i postanawia gwałcić ją tak długo, aż ona go pokocha. Kiedy odwiedza kluby dla dżentelmenów, nie może znieść widoku wykorzystywanych kobiet ale założenie kamer w całym domu Adie, nękanie jej i zgwałcenie lufą pistoletu to szczyt romantyzmu🤷‍♀️.
Adeline to istota kompletnie pozbawiona rozumu. Jej przemyślenia typu nienawidzę go ale przecież jest tak bosko przystojny, ma cudownego penisa a na jego widok robię się totalnie mokra odczłowiecza i odmóżdża kobiety. I mój faworyt wśród absurdów: Zade w trakcie jednej nocy uprwia kilkugodzinny seks z Adie, morduje czterech mężczyzn, rozczłonkowuje ich zwłoki, pakuje do samochodu, ucieka przed policja aż 8 km🤯, zmienia tablice rejestracyjne i pozbywa się ciał. I oczywiście nikt go nie szuka🥴 choć sam twierdzi, że w mieście jest tylko ok 100 takich samochodów. Autorka we wstępie pisze, że książka kończy się cliffhangerem oraz żeby nie pisać z tego powodu negatywnych recenzji. Uwierzcie mi cliffhanger to najmniejszy jej problem😉

A miało być tak pięknie. Odziedziczona w spadku stara rezydencja, tajemnicza śmierć prababci, czający się za oknem stalker. Co z tego wyszło? Największe rozczarowanie jego roku jak nie dekady.
Czegoś tak absurdalnego, niesmacznego i odrealnionego dawno nie czytałam. Zacznijmy od Zade'a, pr...

Rozwiń

Zwiń

Współpraca z @niegrzeczneksiazki

Weronika jest nauczycielką polskiego w prowincjonalnym liceum. Małe miasteczko, wąski krąg znajomych, jedna knajpa w okolicy to jej codzienność. Tę stagnację przerywa wiadomość o zamknięciu szkoły od kolejnego roku. Nauczyciele podejmują się heroicznej akcji uratowania liceum. W tym celu organizują piknik charytatywny a Weronika ma za zadanie zaprosić na to wydarzenie Midnight Moon. Zespół którego członkowie chodzili z nią do szkoły. Problem w tym, że z Erykiem i Adrianem łączyła ją dość skomplikowana relacja.

Zacznę od okładki - jest naprawdę urocza, subtelna z pięknym zestawieniem kolorystycznym. Historię poznajemy nie tylko z punktu widzenia dwójki bohaterów ale również z dwóch perspektyw czasowych. Fabuła kręci się wokół osobliwego trójkąta bohaterów i zestawienia ich jakże odmiennych charakterów. Książkę czyta się dość przyjemnie i szybko. Styl autorki jest lekki, bez zbędnych opisów czy przegadania. Mimo, że historia zmierza w przewidywalnym kierunku autorka serwuje nam kilka plot twistów. Niestety ostatnia scena z Adrianem jest zdecydowanie niepotrzebna i odrealniona. Myślę, że książka obroniłaby się bez niej.

Współpraca z @niegrzeczneksiazki

Weronika jest nauczycielką polskiego w prowincjonalnym liceum. Małe miasteczko, wąski krąg znajomych, jedna knajpa w okolicy to jej codzienność. Tę stagnację przerywa wiadomość o zamknięciu szkoły od kolejnego roku. Nauczyciele podejmują się heroicznej akc...

Rozwiń

Zwiń

Calina niezbyt ambitna za to lubiąca żyć na pokaz dziewczyna, szykuje się do ślubu swojej najlepszej przyjaciółki. Niestety pensja pracownika podrzędnej burgerowni nie pozwala jej na pokrycie wydatków związanych z ta imprezą.
Co robi Calina? To co robiła już nie raz, uwodzi Mateusza i wyłudza od niego kasę. Tym razem nie jest to bogaty biznesmen ale pracownik banku, który bierze na siebie kredyt dla dziewczyny.
Calina szybciutko go spławia a w głowie już ma plan oszukania kolejnego faceta. W trakcie wesela na jej drodze staje Wojtek, przystojny przedsiębiorca z niewiarygodnie błękitnymi oczami. Nie można powiedzieć by ich pierwsza rozmowa należała do udanych, jednak Wojtek postanawia się spotkać z nią po raz kolejny. Może Calina ma nie wiele zasad moralnych ale jednej przestrzega bardzo restrykcyjnie – nigdy nie idzie z jednym facetem do łóżka więcej niż trzy razy. Jak będzie z Wojtkiem? Czy to kolejny facet do naciągnięcia?

„Błękit jego oczu”, debiutancka powieść Katarzyny Świderskiej, wywoływała u mnie mieszane uczucia. Zacznijmy od pozytywów – to historia o tym, że każdy zasługuje na drugą szansę i dotyczy to nie tylko Caliny ale też bohaterów drugoplanowych. Postacie są fajnie wykreowane, to co lubię najbardziej są wielowymiarowe. Nie ma tu nikogo, kto byłby tylko zły lub tylko dobry. Każdy z bohaterów ma
historię, dzięki której rozumiemy ich postępowanie i zasady działania.
Książkę czyta się szybko i przyjemnie, nie ma zbędnych opisów czy dygresji, które wybijałyby nas z ciągu wydarzeń.
Z drugiej strony nie polubiłam się z Caliną. Od początku wydawała mi się pusta, powierzchowna, bez ambicji i mocno ukierunkowana na kasę. Oczywiście bez konieczności jej zarabiania. Z drugiej strony potrafi się poświęcić oraz zaangażować w wolontariat i opiekę nad starszymi schorowanymi ludźmi.
Historia Caliny i Wojtka biegnie w dość przewidywalnym kierunku ale nie jest to typowa relacja haters-to-lovers. Moim zdaniem ich pojednanie nastąpiło trochę zbyt szybko i cały proces jest jedynie „muśnięty” przez autorkę. Podsumowując „Błękit jego oczu” to całkiem przyjemny debiut do przeczytania w słoneczne popołudnie a pióro autorki jest rokujące.
Współpraca w wydawnictwem Waspos

Calina niezbyt ambitna za to lubiąca żyć na pokaz dziewczyna, szykuje się do ślubu swojej najlepszej przyjaciółki. Niestety pensja pracownika podrzędnej burgerowni nie pozwala jej na pokrycie wydatków związanych z ta imprezą.
Co robi Calina? To co robiła już nie raz, uwodzi Mateusza i wył...

Rozwiń

Zwiń

Co kryje się za tą mroczna i budzącą niepokój okładką?
Świat w którym życie ludzki kończy się mniej więcej koło czterdziestki. W okolicach tej daty wszyscy zamieniają się w krwiożercze i pozbawione ludzkich instynktów bestie. Ponieważ objawy transformacji zaczynają się od charakterystycznej mgły na oczach ludzie nazywają to zaślepieniem. Tej tajemniczej chorobie, klątwie, zarazie? ulegają również zwierzęta dlatego życie skupia się w małych mieścinach otoczonych murami, gdzie łatwiej jest kontrolować przemiany i bronić się przed zwierzętami. Zaślepionych izoluje się w tak zwanych Przejsciówkach gdzie w ciągu 3 dni przechodzą przemianę i czekają na śmierć z głodu i odwodnienia. W tym nieprzyjaznym świecie splatają się losy Heniego, drobnego złodziejaszka, Nieznajomego, który jest
„hybrydą” człowieka i zaślepionego, tajemniczej Soni oraz Skalpa, zdegradowanego i skompromitowanego dowódcy.
Dokąd zmierzają ich losy oraz czy bohaterowie odnajdą to czego szukają musicie się przekonać już z książki.
Czytam bardzo dużo fantastyki ale ta książka jest inna od wszystkich - nazwałabym ja post-apokaliptyczną powieścią drogi.
Myślę, że przymiotnik który najlepiej opisze tę historie to „tajemniczy”. Wszystko jest tu dla nas zagadką – skąd bierze się zaślepienie,
czy jest na nie antidotum, jak powstają hybrydy. Równie tajemniczy są bohaterowie. Nieznajomy już z samego założenia, nawet przez
brak imienia jest dla nas zagadką, podobnie jest z Soni - która jest chyba najsłabiej wykreowana postacią w książce. Moje serce skradł
natomiast Heni, kibicowałam mu przez cały czas – pewnie dlatego że jest najbardziej „ludzki” i najłatwiej było mi się wczuć w jego postać.
„Czas zaślepionych” Marcina Halskiego to nie tylko oryginalna, mroczna fantastyka ale tez pozycja, która zmusza nas do przemyśleń a nawet przewartościowania naszych poglądów na życie. Bo co byście zrobili gdybyście z gry wiedzieli że macie tylko 40 lat życia? Czy tak jak teraz żylibyście od weekendu do weekendu? Po co komuś gromadzenie pieniędzy czy dóbr materialnych, po co nauka – czas w tym wypadku nabiera innego, bardziej cennego wymiaru. Czy bezustanna pogoń za rozwojem technicznym i przedłużeniem życia bez względu na konsekwencje doprowadzi do upadku ludzkości?
Na szczęści nie żyjemy w świecie Zaślepionych i nie zmienię się na razie w bestię wiec mam szansę przeczytać drugi tom tej powieści.

Co kryje się za tą mroczna i budzącą niepokój okładką?
Świat w którym życie ludzki kończy się mniej więcej koło czterdziestki. W okolicach tej daty wszyscy zamieniają się w krwiożercze i pozbawione ludzkich instynktów bestie. Ponieważ objawy transformacji zaczynają się od charakterystyczne...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli czytaliście Lonley Heart to wiecie jakim cliffhangerem skończyła się ta książka. Na szczęście możecie już poznać dalsze losy Rosie, Adami i Scarlet Luck a zarazem zakończenie tej uroczej historii. Od pożegnalnego listu Adama minęły już trzy miesiące a Rosie wciąż ma złamane serce. Próbuje odbudować renomę swojego programu internetowego i jakoś się w życiu pozbierać. Adam opuszcza odwyk i staje przed nie lada wyzwaniem – musi zmierzyć się z rzeczywistością: zespołem, fanami, sławą. Powoli próbuje się w tym wszystkim odnaleźć, wciąż tęskni za Rosie i aranżuje ich „niby” przypadkowe spotkanie, które dla bohaterki jest prawdziwym katharsis.
Czy dwie tak zniszczone dusze mają szansę na to by być razem?

Fragile Heart podobnie jak Lonley Heart porusza wiele ważnych tematów: uzależnienie od alkoholu, depresję, ataki paniki, hejt, bezduszne prawa show-biznesu. Trudno sobie wyobrazić, żeby młodzi ludzie bez wsparcia rodziny, przyjaciół i profesjonalistów mogli sobie z tym wszystkim poradzić. Na szczęście Adam ma wokół siebie wielu dobrych ludzi, gorzej jest z Rosie, która jest w trudnej relacji z ojcem i wciąż nie milkną echa jej wpadki w trakcie wywiadu ze Scarlet Luck. Choć czekałam na tę książkę z wielką niecierpliwością, muszę przyznać, że lekko mnie rozczarowała. Czytało się dobrze ale te ciągle przepychanki miedzy bohaterami – krok w przód w relacji i dwa kroki w tył – zajmują 80 % książki a przełomowe momenty zaledwie 20%.
W tej części zdecydowanie ciekawszą postacią jest Adam ale autorka nie skupia się na nim tylko na Rosie, która czasem mnie lekko irytowała.
Książkę przeczytałam w dwa wieczory ale nie wycisnęła ona tyle łez co pierwsza część. Historia Adama i Rosie wydaje się być zakończona natomiast znając wcześniejsze serie autorki myślę, że jest szansa na poznanie losów również innych członków zespołu.
Czytalibyście?

Jeśli czytaliście Lonley Heart to wiecie jakim cliffhangerem skończyła się ta książka. Na szczęście możecie już poznać dalsze losy Rosie, Adami i Scarlet Luck a zarazem zakończenie tej uroczej historii. Od pożegnalnego listu Adama minęły już trzy miesiące a Rosie wciąż ma złamane serce. Pr...

Rozwiń

Zwiń