Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupiłem tą książkę po lekturze Kamiennej nocy, czyli ostatniej z cyklu i troszkę żałuję wydanych pieniędzy. Widać jak pisarka rozwinęła się w tym czasie. Żniwiarz jest napisany po prostu słabo, naiwnie, z wciśniętymi na siłę elementami tanich harlekinów. Fajnie że nie zacząłem od niego, bo pewnie na tym bym tą serię skończył. Skończyłem ją chyba tak czy siak ale przynajmniej przeczytałem Kamienną noc która była naprawdę dobra.

Kupiłem tą książkę po lekturze Kamiennej nocy, czyli ostatniej z cyklu i troszkę żałuję wydanych pieniędzy. Widać jak pisarka rozwinęła się w tym czasie. Żniwiarz jest napisany po prostu słabo, naiwnie, z wciśniętymi na siłę elementami tanich harlekinów. Fajnie że nie zacząłem od niego, bo pewnie na tym bym tą serię skończył. Skończyłem ją chyba tak czy siak ale...

Świetnie czytający się kryminał napisany fajnym językiem. Poczucie humoru drugiego głównego bohatera kilkukrotnie zmusiło mnie do parsknięcia śmiechem.

Świetnie czytający się kryminał napisany fajnym językiem. Poczucie humoru drugiego głównego bohatera kilkukrotnie zmusiło mnie do parsknięcia śmiechem.

Książka w moim odczuciu dość nierówna. Wiele fragmentów pisanych bardzo lekko, z lubianym przeze mnie sarkastycznym, ironicznym humorem. Czytając inne miałem wrażenie że autorka próbuje przełamać chwilową niemoc twórczą aby położyć się spać z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku napisania kolejnych kilkunastu stron - wtedy tłumaczyłem sobie że przecież to powieść obyczajowa, więc historia i techniki haftowania wzoru na obrusie restauracji odwiedzanej przez bohatera też powinna mnie trochę zainteresować, w końcu nie samą akcją książka żyje!

Podsumowując Magika czytało mi się jednak bardzo miło, można go chyba nazwać kryminałem obyczajowym. I choć zdecydowanie bardziej podoba mi się lekkość narracji i humor Miłoszewskiego, to jeśli miałbym już kogoś nazwać królową polskich kryminałów, nie byłaby to Katarzyna Bonda, ale właśnie Magdalena Parys.

Książka w moim odczuciu dość nierówna. Wiele fragmentów pisanych bardzo lekko, z lubianym przeze mnie sarkastycznym, ironicznym humorem. Czytając inne miałem wrażenie że autorka próbuje przełamać chwilową niemoc twórczą aby położyć się spać z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku napisania kolejnych kilkunastu stron - wtedy tłumaczyłem sobie że przecież to powieść...

Smutna książka, ale świetna proza z inteligentnym czarnym humorem, czyta się z przyjemnością.

Smutna książka, ale świetna proza z inteligentnym czarnym humorem, czyta się z przyjemnością.