Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wymagająca i trudna książka, nieszczególnie zachęcająca do dalszego czytelniczego wysiłku. Dość sucha i chaotyczna. Nie przebrnęłam mimo kilku podejść i sporego zainteresowania tematem. Liczyłam na opowieść o żeńskim bóstwie w kulturze celtyckiej napisaną pięknym językiem autora "Ja, Klaudiusz". Może kiedyś spróbuję ponownie. Na razie nie dałam rady.

Wymagająca i trudna książka, nieszczególnie zachęcająca do dalszego czytelniczego wysiłku. Dość sucha i chaotyczna. Nie przebrnęłam mimo kilku podejść i sporego zainteresowania tematem. Liczyłam na opowieść o żeńskim bóstwie w kulturze celtyckiej napisaną pięknym językiem autora "Ja, Klaudiusz". Może kiedyś spróbuję ponownie. Na razie nie dałam rady.

Książka przede wszystkim trudno dostępna. Wywołuje wiele emocji. Od szoku i niedowierzania jakie mizoginiczne poglądy mogły pojawić się w głowach kościelnych urzędników. Gniewu, że poglądy te były traktowane poważnie i wedle nich organizowano życie mnóstwa kobiet. Smutku nad cierpieniem, ograniczaniem, tłamszeniem osobowości i pogardą dotykającą córy Ewy. Radością, że ten etap nasza kultura ma już za sobą. I refleksją, że nadal część mężczyzn i urzędników kościelnych pragnęłoby regresu i przywrócenia modelu kobiety pobożnej, cichej, głupiutkiej i uległej.

Książka podzielona jest na prolog i pięć rozdziałów z podrozdziałami. W prologu omówione są wizje roli kobiety w momencie kształtowania się chrześcijaństwa. Rozdział pierwszy "Niższość Kobiety" to ocena kobiet w pismach Starego Testamentu, dziełach św. Pawła, św. Augustyna obrzydzonych kobiecą fizjologią i pogardzających kobiecą innością. Rozdział drugi "Lubieżna ladacznica" to opis prostytucji minionych czasów, ówczesne poglądy na małżeństwo, czystość, seks. Rozdział trzeci "Czarownica" mówi o tym w jaki sposób powstał archetyp czarownicy, kto go utworzył i w jakich okolicznościach, dlaczego najczęściej oskarżano kobiety, gdzie i ile procesów miało miejsce, jak one przebiegały. Rozdział czwarty "Święta" traktuje o kobietach-mistyczkach, stygmatyczkach, zakonnicach, warunkach panujących w ówczesnych klasztorach zakonów żeńskich. W piątym rozdziale "Głupia gęś" znajduje się przedstawienie opinii dotyczących kobiecych strojów, makijażu, dostępu kobiet do edukacji, kultury i rozrywek.

Książka jest napisana bardzo przystępnym językiem. Czyta się szybko, a w pamięci zostaje na długo. Autor opiera się cały czas na dokumentach z epoki jest to wiec raczej dzieło naukowe niż wytwór własnych poglądów autora. Nie jest to też książka siejąca nienawiść do Kościoła, wielokrotnie wspomina się wkład tej instytucji w europejską kulturę i naukę. Jest to po prostu udokumentowanie tamtych czasów. Oby nigdy już nie powróciły.

Książka przede wszystkim trudno dostępna. Wywołuje wiele emocji. Od szoku i niedowierzania jakie mizoginiczne poglądy mogły pojawić się w głowach kościelnych urzędników. Gniewu, że poglądy te były traktowane poważnie i wedle nich organizowano życie mnóstwa kobiet. Smutku nad cierpieniem, ograniczaniem, tłamszeniem osobowości i pogardą dotykającą córy Ewy. Radością, że ten...

Moja pierwsza książeczka, mam jeszcze wydanie z lat '50tych, do dzisiaj darzę sentymentem :)

Moja pierwsza książeczka, mam jeszcze wydanie z lat '50tych, do dzisiaj darzę sentymentem :)

Napisana bardzo przystępnie opowieść o islamie dająca dość szeroką i w miarę obiektywną wiedzę na ten bardzo aktualny dzisiaj temat. Autor ciekawie opisuje sytuację społeczno-gospodarczą w ówczesnej Arabii będącej kolebką islamu, arabskie pogaństwo, wojny o dominację ekonomiczną w regionie i niesprawiedliwość społeczną przeciw której buntował się Mahomet. Dowiadujemy się jak doszło do spisania Koranu i czym są hadisy, jak Prorok traktował kobiety, czym pierwotnie był dżihad, czym różnią się sufici od szyitów. Opisano też relacje islamu z chrześcijaństwem i judaizmem oraz podobieństwa mechanizmów rządzących religiami monoteistycznymi. Książka "czyta się sama". Podczas lektury nasuwa się przykry wniosek jak garść pozytywnych i reformatorskich idei może zostać reinterpretowana przez "kontynuatorów" tylko po to by służyła ich egoistycznym interesom i fobiom. A to religia monoteistyczna taka jak inne. Po prostu.

Napisana bardzo przystępnie opowieść o islamie dająca dość szeroką i w miarę obiektywną wiedzę na ten bardzo aktualny dzisiaj temat. Autor ciekawie opisuje sytuację społeczno-gospodarczą w ówczesnej Arabii będącej kolebką islamu, arabskie pogaństwo, wojny o dominację ekonomiczną w regionie i niesprawiedliwość społeczną przeciw której buntował się Mahomet. Dowiadujemy się...