Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wśród czytelników znana jest opinia o tym iż "Król kier" czerpie wiele motywów z innych znanych książek dla młodzieży. Mnie dziwi fakt, że nikt nie zwraca uwagi na rażące podobieństwo do serii Lux Jennifer L. Armentrout. Tak jak tam tak i tutaj mamy walkę z dobrem i złem. Dobro jest otoczone jasnym światłem, a zło to gęste i ciemne cienie, wysysające życie. Brzmi znajomo prawda? Jestem tym faktem naprawdę zawiedziona, a to nie koniec minusów.

Momentami w książce brakowało mi jakiejkolwiek logiki, a czym bliżej końca, to uczucie się powiększało. Bardzo irytował mnie fakt w jaki sposób został przedstawiony licealny świat Alicji i jej przyjaciół. Sama jestem tegoroczną absolwentką liceum i wiem, że tak po prostu nie jest.

Główna bohaterka na początku zyskała moją sympatię, po to by z każdą kolejną stroną systematycznie ją tracić. Wydaje mi się, że autorka miała pewien konkretny plan na tę postać, ale niestety przedobrzyła. Jednak konkurs na najbardziej irytującą i płytką postać wygrywa Julia - najlepsza przyjaciółka Alicji. Co do Hadriana mam mieszane uczucia. Niby wszytko fajnie, ale czuję, że za mało jeszcze znam tę postać i szybko o niej zapomnę.

Sama historia jest skrajnie przewidywalna. Plusem książki jest naprawdę przyjemny styl pisania autorki. Miałam nie sięgać po drugi tom, ale jestem bardzo ciekawa postaci Tristana. Słyszałam też znacznie pochlebniejsze opinie o kontynuacji Cirus Lumos, dam więc szansę "Perłowej Damie".

Wśród czytelników znana jest opinia o tym iż "Król kier" czerpie wiele motywów z innych znanych książek dla młodzieży. Mnie dziwi fakt, że nikt nie zwraca uwagi na rażące podobieństwo do serii Lux Jennifer L. Armentrout. Tak jak tam tak i tutaj mamy walkę z dobrem i złem. Dobro jest otoczone jasnym światłem, a zło to gęste i ciemne cienie, wysysające życie. Brzmi znajomo...

Cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Dała mi ona do myślenia, zwróciła uwagę na problemy jakimi są toksyczne związki, brak poczucia własnej wartości, rozpaczliwe pragnienie by być przez kogoś kochanym. Czy nie takie są właśnie zadania dobrej książki? Historia jest krótka, ale niczego jej nie brakuje. Wszystko co powinno być, zostało zawarte. Wystrzegam się przed jednoznaczną opinią o bohaterach. Nie można winić Anny o tchórzostwo, bierność, naiwność czy nawet głupotę. Tak samo nie można ocenić Willa jako tylko manipulatora, złego człowieka. Zachowanie tej dwójki było jakie było i pozostawia wiele do życzenia, ale to nie ich bezpośrednia wina. U podstaw ich wyborów i postępowania, leżą problemy oraz dramaty rodzinne, o których przekonacie się sami sięgając po tę książkę, do czego was bardzo zachęcam. "Zadurzenie" to swoista przestroga dla czytelników nie tylko przed toksycznymi relacjami, ale o tym do czego może doprowadzić zamknięcie w sobie, nie dzielenie się swoimi uczuciami i problemami z osobami, które mogą nam pomóc.

Cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Dała mi ona do myślenia, zwróciła uwagę na problemy jakimi są toksyczne związki, brak poczucia własnej wartości, rozpaczliwe pragnienie by być przez kogoś kochanym. Czy nie takie są właśnie zadania dobrej książki? Historia jest krótka, ale niczego jej nie brakuje. Wszystko co powinno być, zostało zawarte. Wystrzegam się przed...

Wygląda na to, że przeprosiłam się z fantastyką. "Fałszywy pocałunek" czytało mi się naprawdę przyjemnie. Nie od razu zapałałam sympatią do głównej bohaterki Lii, a nawet teraz, po przeczytaniu całej książki nie jestem w stanie jednoznacznie określić uczuć co do tej postaci. Autorka zastosowała bardzo fajny "myk" ukrywając przed czytelnikami w kim Lia się zakochała, w zabójcy czy może księciu? Związałam się ze światem przedstawionym w książce. Chętnie odwiedziłabym Terravin. Brawa dla autorki za to, że sprawiła iż czytelnik naprawdę zżywa się z tym światem, z bohaterami. Ważne jest to, że książka wywołuje emocje. Dwa razy podczas rozdzierających serce fragmentach moje oczy napełniły się łzami. Jestem bardzo ciekawa jak potoczy się akcja w kolejnym tomie, po który na pewno sięgnę. Mam swoje przewidywania, co do kilku bohaterów. Zobaczymy czy się sprawdzą. Gorąco polecam! ;)

Wygląda na to, że przeprosiłam się z fantastyką. "Fałszywy pocałunek" czytało mi się naprawdę przyjemnie. Nie od razu zapałałam sympatią do głównej bohaterki Lii, a nawet teraz, po przeczytaniu całej książki nie jestem w stanie jednoznacznie określić uczuć co do tej postaci. Autorka zastosowała bardzo fajny "myk" ukrywając przed czytelnikami w kim Lia się zakochała, w...