Jesteśmy społecznością, która kocha książki

murakami piszący tylko i wyłącznie o relacji damsko-męskiej jest lekko bezbarwny, no i nic już nie odciąga od absolutnego malegaze'u w opisach kobiet

murakami piszący tylko i wyłącznie o relacji damsko-męskiej jest lekko bezbarwny, no i nic już nie odciąga od absolutnego malegaze'u w opisach kobiet

Powieść w bardzo przystępny sposób przybliża nam doświadczenia koreańskich migrantów w Japonii w XX wieku, będąc jednocześnie ciekawą i ciepłą sagą rodzinną. Dobrze wyważone tempo i dramaty codzienności utrzymują uwagę czytelnika, jednak pomimo tego, w powieści coś mi czasem nie grało. Możliwe, że chodzi o polski przekład, ale niektóre zdania (szczególnie na początku historii) brzmią dosyć nieskładnie, przez co uważam, że sam język mógłby być lepiej dopracowany. (7.5)

Powieść w bardzo przystępny sposób przybliża nam doświadczenia koreańskich migrantów w Japonii w XX wieku, będąc jednocześnie ciekawą i ciepłą sagą rodzinną. Dobrze wyważone tempo i dramaty codzienności utrzymują uwagę czytelnika, jednak pomimo tego, w powieści coś mi czasem nie grało. Możliwe, że chodzi o polski przekład, ale niektóre zdania (szczególnie na początku...

strumień pięknie ludzkich mądrości

strumień pięknie ludzkich mądrości

Powieść czyta się dosyć sprawnie, nie jest ona może bardzo zaskakująca, czy ujmująco napisana, ale dostarcza interesującego świadectwa realiów uczciwych kobiet z tamtego wieku. Najciekawszym zabiegiem był, moim zdaniem, opis zachowań Arthura Huntingtona - czyli podręcznikowy, XIX wieczny gaslighting, który można odnaleźć we współczesnych dialogach wielu toksycznych związków.

Powieść czyta się dosyć sprawnie, nie jest ona może bardzo zaskakująca, czy ujmująco napisana, ale dostarcza interesującego świadectwa realiów uczciwych kobiet z tamtego wieku. Najciekawszym zabiegiem był, moim zdaniem, opis zachowań Arthura Huntingtona - czyli podręcznikowy, XIX wieczny gaslighting, który można odnaleźć we współczesnych dialogach wielu toksycznych związków.

opowiadanie "Komunikat kangura" to jakaś pomyłka, bezsensowny męski bełkot; reszta w miarę ciekawa i bardzo murakamowska, ale nic ze mną nie zostało na dłużej (6.5)

opowiadanie "Komunikat kangura" to jakaś pomyłka, bezsensowny męski bełkot; reszta w miarę ciekawa i bardzo murakamowska, ale nic ze mną nie zostało na dłużej (6.5)

Absolutnie czarująca, ciepła i ludzka. Jedna z tych rozczulających historii slice of life, które z rozbrajającą prostotą zdobywają nasze serca.

Absolutnie czarująca, ciepła i ludzka. Jedna z tych rozczulających historii slice of life, które z rozbrajającą prostotą zdobywają nasze serca.

elegancka i przyjemna, zaklęta w niezwykle błyskotliwym języku

elegancka i przyjemna, zaklęta w niezwykle błyskotliwym języku

Nabyłam tę książkę na akcji kupowania w ciemno, bez czytania faktycznego opisu powieści. Gdybym zapoznała się z jej tematyką, prawdopodobnie w ogólnie nie zaczęłabym jej czytać i, tym samym, nie zaniżałabym jej oceny. Niestety dla mnie, osoby dla której świat pianin i muzyki jest dosyć mglisty i nieciekawy, cała książka wypadła blado i nudno. Język jest zgrabny i celny, czasem jednak miałam wrażenie, że ciągle powtarzają się te same przemyślenia. Oprócz tego jakakolwiek akcja praktycznie nie istnieje - mamy strojenie pianin i opisy barw ich brzmienia. Ta pozycja na pewno bardziej przypadnie do gustu czytelnikom, którzy faktycznie już na wstępie są zafascynowani światem muzyki klasycznej i podzielają wrażliwość głównego bohatera.

Nabyłam tę książkę na akcji kupowania w ciemno, bez czytania faktycznego opisu powieści. Gdybym zapoznała się z jej tematyką, prawdopodobnie w ogólnie nie zaczęłabym jej czytać i, tym samym, nie zaniżałabym jej oceny. Niestety dla mnie, osoby dla której świat pianin i muzyki jest dosyć mglisty i nieciekawy, cała książka wypadła blado i nudno. Język jest zgrabny i celny,...

Dialogi wydawały mi się sztuczne, a bohaterowie papierowi. Nie podobało mi się również tłumaczenie najprostszych wniosków, jakby czytelnik miał 10 lat. Za to koncept krótkich, kawiarnianych przenosin w czasie był urzekający - szkoda, że nie wykorzystano potencjału.

Dialogi wydawały mi się sztuczne, a bohaterowie papierowi. Nie podobało mi się również tłumaczenie najprostszych wniosków, jakby czytelnik miał 10 lat. Za to koncept krótkich, kawiarnianych przenosin w czasie był urzekający - szkoda, że nie wykorzystano potencjału.

Autorka bardzo przystępnie przybliża najciekawsze informacje składające się na podstawowy szkic Korei Południowej - jest tu trochę o historii, kulturze i ludziach. Jednocześnie z perspektywy osoby, która posiada pewną wiedzę o tym kraju, uważam, że charakterystyka różnych obszarów kultury i rzeczywistości koreańskiej jest opisana dosyć pobieżnie. Brakowało mi miejscami krytycznego podejścia do przedstawianych faktów i wyzbycia się bezpiecznych ogólników.

Autorka bardzo przystępnie przybliża najciekawsze informacje składające się na podstawowy szkic Korei Południowej - jest tu trochę o historii, kulturze i ludziach. Jednocześnie z perspektywy osoby, która posiada pewną wiedzę o tym kraju, uważam, że charakterystyka różnych obszarów kultury i rzeczywistości koreańskiej jest opisana dosyć pobieżnie. Brakowało mi miejscami...