Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię ludzi - zaprotestował Harry. - Tylko nie lubię z nimi przebywać. Zwłaszcza kiedy jest ich dużo naraz.

Lubię ludzi - zaprotestował Harry. - Tylko nie lubię z nimi przebywać. Zwłaszcza kiedy jest ich dużo naraz.

Tak, tak wiem. Ostatnio przysparzam Ci samych zmartwień. Muszę ci jednak powiedzieć, że nie wierzę już, by istniało dla mnie coś takiego jak szczęście. Obawiam się, że każda istota ma wewnętrzne życie z własnymi powikłaniami, które czasem nie dają się wypowiedzieć, choćby nie wiem jak się starała. Proszę cię więc tylko o to, żebyś był dla mnie wyrozumiały i dał mi czas, abym mogła lepiej zrozumieć samą siebie (...)".

Tak, tak wiem. Ostatnio przysparzam Ci samych zmartwień. Muszę ci jednak powiedzieć, że nie wierzę już, by istniało dla mnie coś takiego jak...

Lekceważona przeszłość nierzadko zaskakiwała mnie wyrazistymi i niespodziewanymi obrazami, momentami, które ledwie pamiętałem, dopóki do mnie nie wróciły.

Lekceważona przeszłość nierzadko zaskakiwała mnie wyrazistymi i niespodziewanymi obrazami, momentami, które ledwie pamiętałem, dopóki do mni...

-Jakie to dziwne... wydaje mi się, że właśnie minąłem samego siebie z ojcem, chociaż mojego młodszego brata, prawdziwego brata, nie Hensuiro, nigdzie nie było widać. Ponieważ był pan przekonany, że jestem jedynakiem, a ja rzeczywiście większość życia przeżyłem bez rodzeństwa, nie widziałem powodu, żeby panu o nim wspominać. Widzi pan, on zmarł na gruźlicę, właściwie umarł zaledwie miesiąc po tym, jak razem spacerowaliśmy po tej ścieżce. - Pan Umezaki zerknął przez ramię, przyśpieszając kroku. - Jakie to dziwne, Sherlock-san. To było wiele lat temu, a jednak teraz wcale nie wydaje się tak odległe.

-Jakie to dziwne... wydaje mi się, że właśnie minąłem samego siebie z ojcem, chociaż mojego młodszego brata, prawdziwego brata, nie Hensuiro...

A za oknami jest noc i chciałabym ją jeszcze powąchać. Musi być chłodna i świeża. I chciałabym... no tak, ale Ty nigdy nie przyszedłeś, chociaż obiecałeś i zawsze jestem sama z tym niespokojnym sercem, z okrutnym czerwonym kolorem, ze sobą.

A za oknami jest noc i chciałabym ją jeszcze powąchać. Musi być chłodna i świeża. I chciałabym... no tak, ale Ty nigdy nie przyszedłeś, choc...

Czasami całuję listy, ale coraz rzadziej, właściwie zupełnie rzadko. Pocałowałam Twój list, bardzo mocno pocałowałam i położyłam pod poduszkę, co jest czynnością zgoła głupią, zważywszy, że się temu przyglądam z boku, ale przecież mówiłam już, że kocham każdy Twój list, każdy osobno i chyba także osobno od Ciebie. Pewnie dlatego, że Twoje listy są jak wspaniałomyślne lustro, można się w nich przeglądać. W nocy jestem strasznie sama z wiatrem i wiem, że na próżno mówię do Ciebie, bo przecież Ciebie nie ma. Chciałabym być skrzypieniem tej tarmoszonej furtki, jakimś umarłym drzewem, które sobie istnieje, gada, które jest dotykane, które przechytrzyło śmierć, które nie musi zasypiać ani budzić się, ani głupieć ani mądrzeć. Chciałabym uciec od siebie w wiatr albo w Twoje ręce. Musisz być - nie za daleko, nie tak strasznie daleko, że nigdzie.

Czasami całuję listy, ale coraz rzadziej, właściwie zupełnie rzadko. Pocałowałam Twój list, bardzo mocno pocałowałam i położyłam pod poduszk...

Nie zauważyłaś, jak nasze myśli cudownie sie krzyżują. Napisałem dosłownie - kocham, a tu list, żebym nie mówił. Listy też sie pięknie mijają, szkoda, że nie na krawężniku.

Nie zauważyłaś, jak nasze myśli cudownie sie krzyżują. Napisałem dosłownie - kocham, a tu list, żebym nie mówił. Listy też sie pięknie mijaj...

Wybacz mi, bo jak nie, to wcale nie wyślę tego listu i w ogóle się nie dowiesz, jak mocno Cię całuję, i nie choruj, bo nieładnie, nietwarzowo, posępnie itede.

Wybacz mi, bo jak nie, to wcale nie wyślę tego listu i w ogóle się nie dowiesz, jak mocno Cię całuję, i nie choruj, bo nieładnie, nietwarzow...

Sama powiedziałaś, że nie można tak wiecznie czekać. Nie mam od Ciebie żadnego znaku. Czyżby coś i coś zginęło? Wysłałem list do Ciebie w czasie tej katastrofy lotniczej. Czyżby 99 sztuk i jeszcze kawałek mnie? A może? Może Ty czekasz? Nie wyślę, nic nie wyślę dopóki... W Polsce jest jeszcze nudniej, a bez Ciebie? Naprawdę zostały same spółdzielnie, i to w ogóle bez dowcipu. Gorzej być nie może, bo już jest, jest, jest! Co? No właśnie, nic nie ma, ani listu od Ciebie, od Ciebie chcę list!

Sama powiedziałaś, że nie można tak wiecznie czekać. Nie mam od Ciebie żadnego znaku. Czyżby coś i coś zginęło? Wysłałem list do Ciebie w cz...