Wiatr niesie zapach kwiatów
I orzeźwia mnie
Słońce chowa szare barwy
Bym rozchmurzył się
Wszystkie muszki i kwiatuszki
Przyjacielem mi
Tylko ludzie jacyś dziwni
Jakby byli źli

Buraki KABANOS

Sherlock pszczelarzem? rany....i ma kurcze 90 lat ...chodzi o dwóch laskach , ale eksploruje Kraj Kwitnącej Wisienki??? Mam nadzieję ,że A.C Doyle prześladuje autora...bo choć jakoś tak średnio wierzę w jakiś byt po , to dla Doyla robię wyjątek....jemu to się po prostu należy..
Książka z gatunku....po co?...

Wiatr niesie zapach kwiatów
I orzeźwia mnie
Słońce chowa szare barwy
Bym rozchmurzył się
Wszystkie muszki i kwiatuszki
Przyjacielem mi
Tylko ludzie jacyś dziwni
Jakby byli źli

Buraki KABANOS

Sherlock pszczelarzem? rany....i ma kurcze 90 lat ...chodzi o dwóch laskach , ale eksploruje Kraj Kwitnącej Wisienki??? Mam nadzieję ,że A.C Doyle prześladuje autora...bo choć...

Bardzo klimatyczna książka. Smutna, ale i piękna. Film również. Polecam!

Bardzo klimatyczna książka. Smutna, ale i piękna. Film również. Polecam!

Jeśli ktoś oczekuje detektywistycznej historii, będzie rozczarowany - to nie jest podróbka Holmesa, to jest opowieść o zmianie, o samotności, o wspomnieniach. I trochę o pszczołach. I odrobinę o miłości, albo może o tęsknocie do miłości?
Przeczytałam ze wzruszeniem, choć pewnie nie zapamiętam na zbyt długo.

Jeśli ktoś oczekuje detektywistycznej historii, będzie rozczarowany - to nie jest podróbka Holmesa, to jest opowieść o zmianie, o samotności, o wspomnieniach. I trochę o pszczołach. I odrobinę o miłości, albo może o tęsknocie do miłości?
Przeczytałam ze wzruszeniem, choć pewnie nie zapamiętam na zbyt długo.

Mitch Cullin w swojej powieści naszkicował dla nas trochę innego Holmesa. Nie towarzyszy mu już Watson, nie ma również znanych nam dobrze innych postaci, choćby słynnej gospodyni pani Hudson. Na głównym planie jest nadal słynny detektyw, ale już na emeryturze z towarzysząca mu starością. Przysparza mu ona niemało kłopotów. Pamięć szwankuje, a ciało też już nie to. Widzimy starca, który jest samolubny i szorstki. Jedyną największą zagadką są zakamarki jego pamięci, a przy okazji spisywania wspomnień jednej ze spraw będzie chciał poznać odpowiedzi na pytania dotyczące sensu życia, przemijalności i oczywiście miłości, która towarzyszy ludziom. Czy i jemu jest znane to pojęcie? Czym dla Holmesa jest miłość i otaczający go ludzie (ci z dawnych lat i ci obecni przy nim w Sussex)?„Pan Holmes” Cullina od Holmesa Artura Conana Doylea różni się naprawdę znacznie. I nie chodzi już tylko o starość, która jak wiadomo zmienia człowieka. Tutaj Mitch Cullin chce jakby podważyć trochę dobrze nam znany obraz słynnego detektywa. Autor za pomocą głównego bohatera opowiada jak to cała jego słynna postać to tylko karykatura wykreowana przez prasę i jego kompana Watsona. Nie zrobił wiernej kopii, ale stworzył jakby nową postać na unoszących się oparach dobrze znanej wszystkim osobie. Czy to dobrze? Myślę, że pozwala to spojrzeć na tę postać inaczej, zwolnić tempo i dostosować się do staruszka. Sam pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy. Skupiamy się na przemijaniu, zagadnieniu sensu życia, starości i tym podobnych. Nie znajdziemy tutaj zapierających dech akcji, gdyż podążamy wolnym krokiem od początku do końca. Trochę chaotycznie – raz Holmes podróżuje po Japonii, za chwilę budzi się w swoim gabinecie by następnie przejść do wspomnień sprawy Damy ze szklaną harmoniką . Nad treścią unosi się jakby zapach naftaliny, dymu tytoniowego, czar wspomnień, tęsknoty i spokojnej egzystencji wśród wiejskiej i jakże urokliwej okolicy. Dialogów w książce nie znajdziecie zbyt dużo. Jeśli już to więcej opisów, bądź wynurzeń Sherlocka Holmesa. Jest to powieść, którą należy poczuć. Zagłębić się w treść i wczuć w klimat. Ma w sobie pewną głębie, którą warto odkryć. Jeśli dobrze się wczytamy to zobaczymy skrawek wnętrza Holmesa. Nie warto oczekiwać oryginalnego Sherlocka Holmesa, żadnych zagadek kryminalnych i odstawić na bok nasze skojarzenia. Warto pamiętać, że tę książkę napisał ktoś inny, a Holmes jest taki jakim go sobie autor wyobraził. Myślę, że to jak odbierzemy tę książkę zależy w dużej mierze od tego jak się do niej nastawimy. Nie patrzmy więc przez pryzmat oryginału. Też uwielbiam utwory Artura Conana Doyla, a także serial, który powstał na podstawie jego twórczości, gdzie główną rolę gra Jerremy Brett. To właśnie moje odzwierciedlenie Sherlocka, postać stworzona przez tego aktora pasuje mi idealnie do wersji książkowej, tak samo ma się sprawa z Watsonem. A mimo to nie razi mnie to co napisał Cullin. Wręcz przeciwnie, jest to ciekawe doświadczenie. Jakieś wyobrażenie o późniejszym życiu mojego ulubionego bohatera. Skupienie się bardziej na osobie naszego bohatera niż na jego sprawach. Jeśli jednak nie lubicie tego typu książek, bądź oczekujecie zagadek i pędzącej fabuły to odradzam.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2017/08/pan-holmes-mitch-cullin.html

Mitch Cullin w swojej powieści naszkicował dla nas trochę innego Holmesa. Nie towarzyszy mu już Watson, nie ma również znanych nam dobrze innych postaci, choćby słynnej gospodyni pani Hudson. Na głównym planie jest nadal słynny detektyw, ale już na emeryturze z towarzysząca mu starością. Przysparza mu ona niemało kłopotów. Pamięć szwankuje, a ciało też już nie to. Widzimy...

przyznam, że nie miałam okazji przeczytać oryginalnej historii Holmesa. chyba boję się spotkania z legendą, zwłaszcza, że w głowie mam kreacje, jakie stworzono w filmach i serialu. 'Pana Holmesa' najpierw obejrzałam [polecam!], potem przeczytałam. nie róbcie tak! ;)

autor pisze tak, że czuć jego przywiązanie do bohatera, zaangażowanie w to, by przedstawić tę historię tak, jak na to zasługuje. dzięki temu książka nie jest ani za długa, ani za krótka, a wszystko jest na swoim miejscu.

Sherlock Holmes się starzeje. zaczyna mieć problemy z pamięcią i koncentracją, ale to nadal ulubiony detektyw całego świata - zgryźliwy, pewny swej dedukcji, milczący. towarzyszymy mu w życiu na wsi z ukochanymi pszczołami, gosposią i jej synem, który jest wpatrzony w Holmesa jak w obrazek.

jednak wspomnieniami detektyw jest w dwóch miejscach - niedawno odwiedzonej Japonii oraz w Londynie, podczas prowadzonego dawniej śledztwa, które nagle nie daje mu spokoju.

'Pan Holmes' to przede książka o starości, która dopada każdego. o bezsilności w walce z pamięcią, o odchodzeniu bliskich, o stracie. o tym, że z wiekiem coraz trudniej mówić o uczuciach i że najłatwiej przelać je na jakąś pasję, zająć nią ostatni czas. dopiero potem jest to historia wspaniałego detektywa i jego bogatego życia. bogatego w sukcesy, zagadki, ludzi, ale i porażki, sekrety, żale.

bardzo podobał mi się wątek przyjaźni z małym chłopcem, Rogerem. mam jednak żal o to, jak autor postanowił to poprowadzić i że zadał kolejną ranę prosto w serce - Sherlocka i czytelnika. damn you!

czy ta książka to arcydzieło? na pewno nie. ale to porządnie napisana, przemyślana historia człowieka, którego wszyscy znamy z popkultury, a który chyba pierwszy raz zostaje pokazany jak normalna, słaba osoba, popełniająca błędy i mająca problem z tym, kim jest. wielką przyjemność sprawiła mi jej lektura, pomimo znajomości fabuły z filmu. zakończenie mnie poruszyło, choć się tego nie spodziewałam i myślałam, że uda mi się zachować pokerową twarz do końca. ;)

powieść dla fanów przygód Sherlocka, ale nie tylko!

przyznam, że nie miałam okazji przeczytać oryginalnej historii Holmesa. chyba boję się spotkania z legendą, zwłaszcza, że w głowie mam kreacje, jakie stworzono w filmach i serialu. 'Pana Holmesa' najpierw obejrzałam [polecam!], potem przeczytałam. nie róbcie tak! ;)

autor pisze tak, że czuć jego przywiązanie do bohatera, zaangażowanie w to, by przedstawić tę historię tak,...

Niestety rozczarowanie! Sięgając po nią miałam ogromną nadzieję na świetną historię, co najmniej jak "Dom jedwabny" Horowitza.

Niestety rozczarowanie! Sięgając po nią miałam ogromną nadzieję na świetną historię, co najmniej jak "Dom jedwabny" Horowitza.

Jeśli sięgając po Pana Holmesa spodziewacie się kryminału na miarę pióra Doyla, ta książka niestety Was zawiedzie. Mitch Cullin nie poświęcił swojej opowieści talentowi dedukcji Holmesa, ale tematowi starzenia się i rozliczania z życiem. Mam wrażenie, że ta książka to niejako próba pożegnania się z Sherlockiem. Wizja starego detektywa, który nie ma już tyle animuszu i nie jest już tak zarozumiały może wydawać się dziwna i szokować, na dodatek u boku Sherlocka brak jego niezmordowanego kompana i archiwisty ich wspólnych przygód – doktora Watsona. Życie jednak idzie dalej a z wiekiem nabieramy pokory, przyznam więc, że wizja starego Sherlocka Holmesa według Cullina całkiem mi się podoba i w moich oczach wydaje się być prawdopodobna (jeśli możemy o czymś takim mówić w przypadku fikcyjnych postaci).

Na całą recenzję zapraszam na mojego bloga: https://bibliofilembyc.wordpress.com/2015/11/02/pan-holmes-mitch-cullin/

Jeśli sięgając po Pana Holmesa spodziewacie się kryminału na miarę pióra Doyla, ta książka niestety Was zawiedzie. Mitch Cullin nie poświęcił swojej opowieści talentowi dedukcji Holmesa, ale tematowi starzenia się i rozliczania z życiem. Mam wrażenie, że ta książka to niejako próba pożegnania się z Sherlockiem. Wizja starego detektywa, który nie ma już tyle animuszu i nie...

Nudnawa. Jedno opowiadanie w stylu naśladującym Conan Doyla.
Reszta miałka i melodramatyczna. I wcale nie oczekiwałem zagadek kryminalnych.

Nudnawa. Jedno opowiadanie w stylu naśladującym Conan Doyla.
Reszta miałka i melodramatyczna. I wcale nie oczekiwałem zagadek kryminalnych.

Szkoda czas... jest tyle świetnych książek do przeczytania :)

Szkoda czas... jest tyle świetnych książek do przeczytania :)

Ciekawa. Pokazuje najsłynniejszego detektywa z innej perspektywy.

Ciekawa. Pokazuje najsłynniejszego detektywa z innej perspektywy.