Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miejsca spotkania jednych z najgorszych ludzi egzystujących kiedyś na tym świecie? Synonim piekła? Odpowiedź brzmi - Demi-Monde. Wirtualny świat z idealnymi warunkami na wojnę asymetryczną, przeciez w tym celu został stworzny, prawda? Aby szkolić amerykańskie wojsko. Jednak sprawy komplikuja się kiedy zostaje tam uwięziona córka prezydenta USA, Norma. Misja uratowania jej zostaje powierzona pewnej dziewczynie. Pryznam szczerze, że zaskoczyła mnie ta powieść, ale w pozytywnym sensie. Naprawdę nie mam pojęcia jak pan Rees mogł wpasć na tak genialną koncepcję. Na początku ciężko bylo mi pojać co to jest to całe Demi-Monde, a co dopiero wymyślić to od podszewki. Bardzo oryginalna fabuła. Tak jak kiedyś było od zatrzęsienia książek o wampirzej milości, tak teraz wszyscy są zachwycenie tematyką antyutopijną. Ta książka nie nawiązuje ani do jednego ani do drugiego, a zachwyca w calej swojej okazałości. Poolecam!

Miejsca spotkania jednych z najgorszych ludzi egzystujących kiedyś na tym świecie? Synonim piekła? Odpowiedź brzmi - Demi-Monde. Wirtualny świat z idealnymi warunkami na wojnę asymetryczną, przeciez w tym celu został stworzny, prawda? Aby szkolić amerykańskie wojsko. Jednak sprawy komplikuja się kiedy zostaje tam uwięziona córka prezydenta USA, Norma. Misja uratowania jej...

Pisałam już wiele razy, że tematyka o wampirach nie jest moim ulubionym, kulturalnie mówiąc, a właściwie pisząc. "Na zawsze martwy" o ile nie jest ulubiony to jest przeze mnie sklasyfikowany jako środek nasenny. Będę szczera i od razu przyznam, że jej nie skończyłam. Mimo tego, jestem z siebie dumna, że porafiłam przeczytać ja do połowy, gdyż już to był wyczyn.

Pisałam już wiele razy, że tematyka o wampirach nie jest moim ulubionym, kulturalnie mówiąc, a właściwie pisząc. "Na zawsze martwy" o ile nie jest ulubiony to jest przeze mnie sklasyfikowany jako środek nasenny. Będę szczera i od razu przyznam, że jej nie skończyłam. Mimo tego, jestem z siebie dumna, że porafiłam przeczytać ja do połowy, gdyż już to był wyczyn.

Lekka, mało zaskakująca z niewyróżniającą się fabułą. Tak mogłabym opisać tą książkę. Jest to zbiór krótkich opowiadań z życia Sookie, młodej telepatki, angażującej się bardziej w życie nadnaturalne niż swoje własne. Jest to kolejna książka, w której autorka ma nadzieję, że uzywając słowa wampiry zwróci uwagę fanów Zmierzchu.

Lekka, mało zaskakująca z niewyróżniającą się fabułą. Tak mogłabym opisać tą książkę. Jest to zbiór krótkich opowiadań z życia Sookie, młodej telepatki, angażującej się bardziej w życie nadnaturalne niż swoje własne. Jest to kolejna książka, w której autorka ma nadzieję, że uzywając słowa wampiry zwróci uwagę fanów Zmierzchu.

Jeśli miałabym użyć jednego słowa opisującego tą książkę jest to właśnie: nuda. Zwyczajna, przewidywalna, a momentami wydawało mi się jakby wyszła spod pióra niedoświadczonej, małoletniej "pisarki". Kiedyś, około dwa lata temu tez czytałam ta książkę, a wtedy całkiem lubiłam Ewę Nowak, przypuszczam, że wynikało to z mojego wieku. W całej powieści najbardziej denerwujący był Norbert, zaborczy i zwyczajnie durny egoista. Chociaż, nie powiem Natalia mogłaby konkurować z nim o pierwsze miejsce jako Najbardziej Denerwująca Osoba. Kwalifikuje ją jej zaślepienie, naiwność, poddanie się i brak własnego zdania.Dialogi nijakie, przypominające te, które piszą dzieci na języku polskim tworząc opowiadanie na zadany temat. Wszyscy bohaterowie zwyczajni, szarzy i bez wyrazu. Można było przy niej zasnąć. Jeśli ktoś ma tu problemy ze spaniem, w tym przypadku polecam ta książkę jako idealny środek nasenny. W innym przypadku stanowczo odradzam!

Jeśli miałabym użyć jednego słowa opisującego tą książkę jest to właśnie: nuda. Zwyczajna, przewidywalna, a momentami wydawało mi się jakby wyszła spod pióra niedoświadczonej, małoletniej "pisarki". Kiedyś, około dwa lata temu tez czytałam ta książkę, a wtedy całkiem lubiłam Ewę Nowak, przypuszczam, że wynikało to z mojego wieku. W całej powieści najbardziej denerwujący był...

Rewelacyjne! Czytałam kiedyś książki, w których tematyka właśnie opierała się na Aniołach. Jednak było to raczej tak, że w zwykłym, znanym nam, nienaruszonym, zwykłym świecie dziewczyna odkrywała, że jest chroniona przez Anioła Stróża, oboje zaczynali coś do siebie czuć i zakończenie chyba już znamy. Tu, mimo że to uczcie dopiero się pojawia, choć ujawnione dopiero pod koniec, wszystko jest inne. Coś wspaniałego! Czasami jest tak, że autor ma genialny pomysł na powieśc, lecz nie umie ubrać jej w odpowiednie słowa. Tu na szczęście tak się nie stało, każde słowo, każde zdanie było przeze mnie spijane z dokładnością i uwielbieniem. Cudo!

Rewelacyjne! Czytałam kiedyś książki, w których tematyka właśnie opierała się na Aniołach. Jednak było to raczej tak, że w zwykłym, znanym nam, nienaruszonym, zwykłym świecie dziewczyna odkrywała, że jest chroniona przez Anioła Stróża, oboje zaczynali coś do siebie czuć i zakończenie chyba już znamy. Tu, mimo że to uczcie dopiero się pojawia, choć ujawnione dopiero pod...

Kiedyś, jakoś dwa lata temu, natrafiłam na film pod tytułem "Dary Anioła: Miasto Kości" i, co tu dużo mówić, zakochałam się w tym filmie, niestety musiałam użyć tego słowa, które powinno raczej określać uczucie do ludzi, ale cóż tylko ono może wyrazić ogrom tego, jak bardzo mi się to spodobało. I teraz, po dwóch latach w końcu przeczytałam tą książkę i trafiła ona do moich faworytów. Styl pisania Cassandry? Cudowny, pisze z lekkością, wrodzonym poczuciem humoru, sarkazmem. Zwykła dziewczyna poznaje niezwykły świat, który zarezerwowany był dotąd tylko dla wybranych. Połączyła ja miłość z chłopakiem, o którym nigdy w życiu nie pomyślałaby jako kandydata na ukochanego. Możliwe, że opis mógłby zrażąć, no bo przecież wampiry, wilkołaki, czarownice i demony. Lecz nie jest to ta powiesć, która z kilometra zalatuje kitem i tandetą. Jest wykończona idealnie. od pierwszej do ostatniej strony.

Kiedyś, jakoś dwa lata temu, natrafiłam na film pod tytułem "Dary Anioła: Miasto Kości" i, co tu dużo mówić, zakochałam się w tym filmie, niestety musiałam użyć tego słowa, które powinno raczej określać uczucie do ludzi, ale cóż tylko ono może wyrazić ogrom tego, jak bardzo mi się to spodobało. I teraz, po dwóch latach w końcu przeczytałam tą książkę i trafiła ona do moich...

No i jest. Przeczytanie ostatniej części "Igrzysk śmierci" można odhaczyć. Jeśli mam być szczera, nie wiem co dokładnie mogłabym o niej powiedzieć, a raczej napisać. Owszem, ciekawe rozwinięcie całej trylogii, momentami wzruszające, przerażające, a nawet i irytujące. Wydaję mi się, że dopiero teraz poznaliśmy Katniss z tej wrażliwszej strony. Już w pierwszej części przeżyła tyle, ile przeciętny człowiek by nie zniósł, a dokładając do tego wydarzenia z drugiej, a szczególnie trzeciej części nie jestem w stanie wyobrazić sobie jej cierpienia. Powieść nawet mi się podobała, ale było to raczej przeczytanie z chęci poznania odpowiedzi na pytanie: "Jak to się skończy? "

No i jest. Przeczytanie ostatniej części "Igrzysk śmierci" można odhaczyć. Jeśli mam być szczera, nie wiem co dokładnie mogłabym o niej powiedzieć, a raczej napisać. Owszem, ciekawe rozwinięcie całej trylogii, momentami wzruszające, przerażające, a nawet i irytujące. Wydaję mi się, że dopiero teraz poznaliśmy Katniss z tej wrażliwszej strony. Już w pierwszej części przeżyła...

Obiecująca okładka, tytuł, opis. Czego by chcieć więcej? Pomysł na historię bardzo ciekawy i przynajmniej przeze mnie niespotykany. Zmarła dziewczyna tuła się jeszcze po świecie jako Światło z niewiadomych nawet dla siebie powodów. Nikt jej nie widzi, nie słyszy, nie czuje. Do czasu... Pewnego dnia, kiedy przebywała w klasie zauważa ją chłopak. Przypadek? Okazuje się, że nie, ale myślę, że żeby się tego dowiedzieć lepiej sięgnąć po tą książkę. Na początku ta opiniowana przeze mnie powieść jest dosyć nudna i mało rzeczy się dzieje, ale potem jak to w przypadku wielu książek, najlepsze dzieje się na koniec. Przeczytanie jej w całości na pewno niczego mi nie ujęło. Może coś dodało? Jednak z pewnością nie zachwyciło na wysokim poziomie.

Obiecująca okładka, tytuł, opis. Czego by chcieć więcej? Pomysł na historię bardzo ciekawy i przynajmniej przeze mnie niespotykany. Zmarła dziewczyna tuła się jeszcze po świecie jako Światło z niewiadomych nawet dla siebie powodów. Nikt jej nie widzi, nie słyszy, nie czuje. Do czasu... Pewnego dnia, kiedy przebywała w klasie zauważa ją chłopak. Przypadek? Okazuje się, że...

Jest to moja druga książka opowiadająca o mitycznych stworzeniach. Wpadłam na tą książkę przypadkowo i kupiłam ą z czystej ciekawości i nadziei na ciekawą lekturę. W sumie, nie zawiodłam się. Książką "dzieli" się na dwie historie nastolatków, którzy popełnili jakiś czyn niegodny naśladowania, lecz potępienia przez istoty zwanie furiami, bądź eryniami.
Nikt z nich nie jest świadomy istnienia tych trzech istot w przybraniu pięknych dziewczyn. Książka bardzo ciekawie rozwija się pod koniec, tyle wydarzeń i można powiedzie, że zakończenie bez odpowiedzi. Chętnie przeczytam kolejne części, gdyż zapowiada się obiecująco !

Jest to moja druga książka opowiadająca o mitycznych stworzeniach. Wpadłam na tą książkę przypadkowo i kupiłam ą z czystej ciekawości i nadziei na ciekawą lekturę. W sumie, nie zawiodłam się. Książką "dzieli" się na dwie historie nastolatków, którzy popełnili jakiś czyn niegodny naśladowania, lecz potępienia przez istoty zwanie furiami, bądź eryniami.
Nikt z nich nie jest...

Wiele osób zachwyca się nad ta książką. Doszukuje się w niej głębokich uczuć, ukrytych symboli i pytań typu: "co miał na myśli autor?". Zdaję sobie sprawę, że osoby, które przeczytają moja opinię najchętniej by ją zanegowały, ale cóż tak uważam. Przyznaję, trafia się tu na parę fajnych cytatów i złotych myśli, ale to wszystko. Czemu ludzie doszukują się głębokich uczuć w dzieciach? Przecież one tylko zachowują się w swój naturalny sposób i większość ich nie wie co oznaczają wartości moralne, a tak wiele dorosłych przypisuje im niemożliwe dobro i wspaniałe wartości, które nimi kierują.

Wiele osób zachwyca się nad ta książką. Doszukuje się w niej głębokich uczuć, ukrytych symboli i pytań typu: "co miał na myśli autor?". Zdaję sobie sprawę, że osoby, które przeczytają moja opinię najchętniej by ją zanegowały, ale cóż tak uważam. Przyznaję, trafia się tu na parę fajnych cytatów i złotych myśli, ale to wszystko. Czemu ludzie doszukują się głębokich uczuć w...

Chyba każdy na uczucie kiedy czuję się spełniony po wykonanym zadaniu, a jednocześnie przepełniony ulga, że wszystko już za nim ? Jednak potem spada na taka osobę wielki kamień z napisem: "Haha to jeszcze nie koniec". Mniej więcej tak samo poczuł się Thomas i reszta Streferów po zakończonym teście w Labiryncie. Szczęśliwi, uwolnieni od zmartwień z nadzieją na lepsza przyszłość, która została potem brutalnie zniszczona. Muszą przejść jeszcze jedną, jak się okazuję jeszcze trudniejszą próbę, Próbę Ognia. Mogę się szczerze przyznać, że nie czytałam pierwszej części, bo nie miałam takiej potrzeby, gdyż wiedziałam, co się tam wydarzy i miałam rację. Czytając druga część, nie było momentu, w którym zastanawiałam się, o co chodzi. Naprawdę rewelacyjna książka.

Chyba każdy na uczucie kiedy czuję się spełniony po wykonanym zadaniu, a jednocześnie przepełniony ulga, że wszystko już za nim ? Jednak potem spada na taka osobę wielki kamień z napisem: "Haha to jeszcze nie koniec". Mniej więcej tak samo poczuł się Thomas i reszta Streferów po zakończonym teście w Labiryncie. Szczęśliwi, uwolnieni od zmartwień z nadzieją na lepsza...

Po ogromnym sukcesie "Zostań, jeśli kochasz", autorka tego oto bestsellera postanowiła pokazać zauroczonym czytelnikom jak potoczyły się dalsze losy Adam i Mii. Czy słusznie? Tego nie jestem w stanie stwierdzić. Ciekawie było się dowiedzieć co wydarzyło się dalej, ale to chyba wszystko. Wydaję mi się, że jest to raczej napisane dlatego, że kiedy pierwsza część stała się takim hitem, Forman postanowiła kuć żelazo póki gorące i wydać następną część. Nie dziwię się temu w ogóle, bo kto by tak nie zrobił gdyby miał okazję ? Szybka, lekka i mało wytężająca.

Po ogromnym sukcesie "Zostań, jeśli kochasz", autorka tego oto bestsellera postanowiła pokazać zauroczonym czytelnikom jak potoczyły się dalsze losy Adam i Mii. Czy słusznie? Tego nie jestem w stanie stwierdzić. Ciekawie było się dowiedzieć co wydarzyło się dalej, ale to chyba wszystko. Wydaję mi się, że jest to raczej napisane dlatego, że kiedy pierwsza część stała się...

Książka pod koc, na chłodną, najlepiej zimową pogodę, w czasie, w którym trzymamy kubek cieplej herbaty, aby się ogrzać. Tak kojarzy się ta książka i strasznie żałuję, że nie przeczytałam jej w ten sposób. Green jest absolutnie moim ulubionym autorem, więc kolejne szapo ba dla niego, lecz dzięki tej książce poznałam dwie kolejne wspaniałe autorki, których styl pisarski, jest tym czego szukam i pisarzy - charakterystyczności, lekkiego sarkazmu, ciekawego słownictwa i ogromnej wyobraźni. Konwencja na ta książkę tez jest bardzo ciekawa. Trzy, mogłoby się wydawać, kompletnie niezwiązane ze sobą historie, a jednak. Bardzo często niby ukradkiem są wspominane postacie z poprzedniego opowiadania. Na przyszłe Święta na pewno sięgnę po nią jeszcze raz. Każdemu kto waha się, nad przeczytaniem tej książki, ponieważ boi się, że jest to komercyjnie wypromowana powieść serdecznie ją polecam. Nie "pachnie" ani trochę komercją a wręcz zawiera w sobie tą magię, o której cały czas się mówi, Magię Świąt.

Książka pod koc, na chłodną, najlepiej zimową pogodę, w czasie, w którym trzymamy kubek cieplej herbaty, aby się ogrzać. Tak kojarzy się ta książka i strasznie żałuję, że nie przeczytałam jej w ten sposób. Green jest absolutnie moim ulubionym autorem, więc kolejne szapo ba dla niego, lecz dzięki tej książce poznałam dwie kolejne wspaniałe autorki, których styl pisarski,...

Wiele słyszało się o sławnym "Poradniku pozytywnego myślenia". Nie czytałam tej książki, ale kiedy miałam okazję przeczytać inną powieść tego autora, skorzystałam. Z resztą ciekawe opinie z tyłu książki, wysoka średnia ocen, cóż, skusiłam się. Przez większośc książki nic się nie dzieje. Podczas czytania, czułam się jakbym poruszała się w bardzo gęstym piasku i nie mogła z niego wyjść, ku mojemu zdziwieniu na koniec książki zaczęło się coś dziać, ale ostatecznie nie zostalo to wyjaśnione w pełni. Według mnie ta książka nie zasługuje na takie opinie i niestety, ale nie doszukałam się tu "wrażliwości" zawartej w cytacie z recenzji książki. Daję te cztery gwiazdki, tylko e względu na styl pisarski Matthew.

Wiele słyszało się o sławnym "Poradniku pozytywnego myślenia". Nie czytałam tej książki, ale kiedy miałam okazję przeczytać inną powieść tego autora, skorzystałam. Z resztą ciekawe opinie z tyłu książki, wysoka średnia ocen, cóż, skusiłam się. Przez większośc książki nic się nie dzieje. Podczas czytania, czułam się jakbym poruszała się w bardzo gęstym piasku i nie mogła z...

Amnezja? Tak by się mogło wydawać przeciętnemu człowiekowi. Niestety w świecie Nory Grey byłoby to zbyt proste. W świecie Aniołów, Nefilów i upadłych aniołów, ... o których nie pamięta. Stara się sobie przypomnieć, ale został na nią rzucony czar. Jednak jak każdy się domyśla i nie zepsuję tym nikomu książki Nora albo dowie o wszystkim od nowa albo sobie przypomni. Dla mnie była to zdecydowanie najlepsza część. Poznanie Patch'a/ Jev'a od innej, dobrej strony, czułego, troskliwego i otwartego jak nigdy dotąd. Uwielbiam Becce zdecydowanie najbardziej za to, że pisze książki w taki sposób, iż akcja toczy się cały czas, a nie tylko wybucha w pewnym momencie. Jej powieści są z tych pod tytułem " tylko-do-końca-rozdziału-i-koniec-albo-jeszcze-jedna-strona-bo-jest-zbyt-ciekawie". Czytanie jednym tchem? Jakżeby inaczej :).

Amnezja? Tak by się mogło wydawać przeciętnemu człowiekowi. Niestety w świecie Nory Grey byłoby to zbyt proste. W świecie Aniołów, Nefilów i upadłych aniołów, ... o których nie pamięta. Stara się sobie przypomnieć, ale został na nią rzucony czar. Jednak jak każdy się domyśla i nie zepsuję tym nikomu książki Nora albo dowie o wszystkim od nowa albo sobie przypomni. Dla mnie...

Wiele razy słyszałam o pozytywnych opiniach na temat filmu opartego na tej książće, nie chciałam go oglądać, ponieważ brzmiało to jak nastoletnia fascynacja. Jednak kiedy zbaczyłam tą książkę w bibliotece postanowiłam spróbować i nie zawiodłam się. Historia dwojga młodych ludzi, o ich niewinnej miłości, którą tak naprawdę dopiero poznają, gdyż podobojów Stepa nie można nazwać miłością. Obserwujemy jak Step łagodnieje, otwiera się, Babi staje się niegrzeczną dziewczynką, przynajmniej w pewnym stopniu. Podobał mi się nonszalancki styl pisania Federica, jak trafnie potrafił ująć pewne momenty. Cieszę się, że nie była to kolejna mdła historia, tylko zostało tu wprowadzone coś ciekawszego. Kto wie? Może na film też się skuszę ;).

Wiele razy słyszałam o pozytywnych opiniach na temat filmu opartego na tej książće, nie chciałam go oglądać, ponieważ brzmiało to jak nastoletnia fascynacja. Jednak kiedy zbaczyłam tą książkę w bibliotece postanowiłam spróbować i nie zawiodłam się. Historia dwojga młodych ludzi, o ich niewinnej miłości, którą tak naprawdę dopiero poznają, gdyż podobojów Stepa nie można...

Ciężko jest mi w ogóle zacząć pisac tą opinię, gdyż nie wiem co mam zacząć krytykowac jako pierwsze. Zagmatwany początek ? Dobrze, nie szkodzi, przecież jest tak w większości książek. Zagmatwany środek? Pewnie dalej wszysrko będzie logiczne. Na koniec książki, gdyby ktoś spytał cię o czym była książka, a ty nadal nie wiesz ? Beznadzieja. Wydaję mi sie7, ze wlasnie to bylo tu najgorsze, ze nie szloby w skrocie opowoedzoec o co w tym chodzi. Jasne, ktoś może powiedziec, że no nie wiem , nie jestemjeszcze dojrzała na tę książkę. Tylko, że to nieprawda, to nazywa się rzecz gustu. Pomijając to nie podobało mi się jak książka była napisana, chaotycznie, bezsensownie i logicznie i podziwiqm siebie, że przeczytalam ją do końca. Najbardzie zdenerowalo mnie to, kiey byla wzmianka o stereotypowych złodziejach-Polakach, głupie, nstereotupowe myślenie, z resztą co sie dziwić, kiedy pisala to Rosjanka. Zdecydowwnie jedna z gorszych książek w moim życiu, a 3 gwiazski jedynie z tego powodu, że chciałam się dowiefzieć jak zakończy się książka i czy wszystko sie eyjasni.

Ciężko jest mi w ogóle zacząć pisac tą opinię, gdyż nie wiem co mam zacząć krytykowac jako pierwsze. Zagmatwany początek ? Dobrze, nie szkodzi, przecież jest tak w większości książek. Zagmatwany środek? Pewnie dalej wszysrko będzie logiczne. Na koniec książki, gdyby ktoś spytał cię o czym była książka, a ty nadal nie wiesz ? Beznadzieja. Wydaję mi sie7, ze wlasnie to...

Czy historia o można powiedzieć, że codziennym życiu nastolatków może zachwycić ? Okazuje się, że może, jeśli ktoś potrafi pisac to w taki sposób jak John Green, Wiel osób zastanawia się dlaczego Green jest tak uwielbianym pisarsem. Wydaję mi się, ze znam odpowiedz - ponieważ potrafiłby zrobić dobrą historię nawet o tym, że pan X wraca do domu. "Papierowe Miasta" zachwycają, nintrygują i pozwalają odkrywać czytelnikowi kolejne tajemnice i to, że nie wszysrko i nie każdy jest taki jak się wydaje. Za tajemnicą kryje sie kolejna tajemnica, trzeba je odkrywac warstwami az dojdzie sie do prawdy.

Czy historia o można powiedzieć, że codziennym życiu nastolatków może zachwycić ? Okazuje się, że może, jeśli ktoś potrafi pisac to w taki sposób jak John Green, Wiel osób zastanawia się dlaczego Green jest tak uwielbianym pisarsem. Wydaję mi się, ze znam odpowiedz - ponieważ potrafiłby zrobić dobrą historię nawet o tym, że pan X wraca do domu. "Papierowe Miasta" ...

Jest to nieliczna lektura szkolna jak przypadła mi do gustu. Szczerze mówiąc, podchodzę sceptycznie do utworów napisanych w formie scenariusza. Jednak ta książką mile mnie zaskoczyła. Chyba każdy wiedział, sięgając po tą książkę, że główni bohaterowie zginą, więc czytając o ich niewinnej i młodej miłości byłam "zrozpaczona" tym faktem. Mimo, że utwór napisany był w XVI w. od razu można zauważyć jego ponadczasowość, co może dowodzić chociażby to, że wystawiane są teraz sztuki tego utworu, w których Romeo pisze sms'a do Julii.

Jest to nieliczna lektura szkolna jak przypadła mi do gustu. Szczerze mówiąc, podchodzę sceptycznie do utworów napisanych w formie scenariusza. Jednak ta książką mile mnie zaskoczyła. Chyba każdy wiedział, sięgając po tą książkę, że główni bohaterowie zginą, więc czytając o ich niewinnej i młodej miłości byłam "zrozpaczona" tym faktem. Mimo, że utwór napisany był w XVI w....

Jakie to uczucie, kiedy po wspaniałej wyciecze ze znajomymi do opuszczonego raju wśród gór wracasz do swojego domu, w którym nikogo nie ma oprócz zmarłych zwierząt ? Przypuszczam, że nikt z nas nie chciałby się przekonać, a jednak padło na Ellie i jej szóstkę przyjaciół. Okazało się, że świat, który dotąd znali już nie istnieje, jest pochłonięty wojną, a oni muszą zacząć walczyć., jeśli chcą przeżyć. Wspólne przeżycia zbliżają ich do siebie i rozumieją, że od teraz to oni są dla siebie jedyną rodziną. Pierwszy raz spotkałam się z książką, w której osoba mówiąca zdawała sobie sprawę, że coś opisuje. Jakby pisała tą książkę ręcznie i przyznam, że uważam to za całkiem ciekawy pomysł. Mimo, że książka ma już swoje lata, nadal cieszy się wcale nie szokującym zainteresowaniem. Chętnie sięgnę po kolejne części ze względu na uniwersalność tematu, gdyż większość książek opowiada raczej o futurystycznych wojnach, a ta wręcz przeciwnie.

Jakie to uczucie, kiedy po wspaniałej wyciecze ze znajomymi do opuszczonego raju wśród gór wracasz do swojego domu, w którym nikogo nie ma oprócz zmarłych zwierząt ? Przypuszczam, że nikt z nas nie chciałby się przekonać, a jednak padło na Ellie i jej szóstkę przyjaciół. Okazało się, że świat, który dotąd znali już nie istnieje, jest pochłonięty wojną, a oni muszą zacząć...