Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zraziła mnie do siebie już od pierwszych rozdziałów, powielając różne półprawdy i mity, rzucając od czasu do czasu zdania, które bliżej mają do mądrości ludowych niż do obecnej wiedzy naukowej. Szczególnie zwróciły moją uwagę fragmenty dotyczące absolutnej wyższości człowieka nad zwierzętami, co wraz z dynamicznie rozwijającymi się badaniami nad inteligencją i świadomością zwierząt, wydaje się coraz bardziej wątpliwe. Jedne z moich ulubionych cytatów: "... rozwinęliśmy inteligencję, która jest czymś absolutnie unikatowym, właściwym wyłącznie człowiekowi." albo "... trochę to potrwa, zanim szympansy skomponują symfonię. W historii ewolucji człowieka musiało wydarzyć się coś więcej. Coś, co sprawia, że nasze myśli są czymś wyjątkowym". Kilkukrotnie jest zasugerowane (np. "Kora mózgowa czyni z nas ludzi"), że tylko człowiek ma korę mózgową albo, że tylko człowiek współczesny zdolny jest do wyższych emocji, komunikacji w celach innych niż przetrwanie, śmiechu, itp. Nawet jeśli zakładamy, że zwierzęta tego nie potrafią (a coraz więcej badań pokazuje, że jednak potrafią), to nie możemy zapominać o innych wymarłych gatunkach i odmianach człowieka.
Uważam, że jednoznaczne powielenie twierdzeń jak te jest szkodliwe, argumentując znów cytatem z książki: "Czujesz się jak ósmy cud świata, kiedy tak siedzisz na kanapie? Powinieneś!”

Książka zraziła mnie do siebie już od pierwszych rozdziałów, powielając różne półprawdy i mity, rzucając od czasu do czasu zdania, które bliżej mają do mądrości ludowych niż do obecnej wiedzy naukowej. Szczególnie zwróciły moją uwagę fragmenty dotyczące absolutnej wyższości człowieka nad zwierzętami, co wraz z dynamicznie rozwijającymi się badaniami nad inteligencją i...