Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Zwierciadło piekieł" to pierwsza książka Mastertona po jaką sięgnęłam i może dlatego tak bardzo mi się spodobała. Miała coś w sobie, że czułam lekki dreszczyk, strach i chłód, gdy ją czytałam. Pierwszej nocy, gdy ją czytałam, śniła mi się właśnie ona i nie wiedząc czemu sama wmyślałam sobie zakończenie, co mnie trochę szokowało. Książka jest naprawdę dobra. Ciekawie napisana. Tajemnicza, poruszająca i zaskakująca. Kot, który wyskoczył z lustra miał bardzo intrygujące imię. Przeczytałam ją bardzo szybko w sumie, jak większość książek Grahama Mastertona.

"Zwierciadło piekieł" to pierwsza książka Mastertona po jaką sięgnęłam i może dlatego tak bardzo mi się spodobała. Miała coś w sobie, że czułam lekki dreszczyk, strach i chłód, gdy ją czytałam. Pierwszej nocy, gdy ją czytałam, śniła mi się właśnie ona i nie wiedząc czemu sama wmyślałam sobie zakończenie, co mnie trochę szokowało. Książka jest naprawdę dobra. Ciekawie...

Jak zwykle książka na miarę Mastertona, czyli wspaniała. Lubię jego książki bo mają coś w sobie, że przyciągają uwagę. Wchłaniam każde jego słowa przelane na kartki. "Wyznawcy płomienia" intrygują, wciągają i sprawiają, że chce się doczytać do końca, nawet kiedy oczy same się zamykają. Sięgnęłam po tą książkę tylko dlatego, że w bibliotece do której chodzę była to ostatnia książka Grahama, której jeszcze nie przeczytałam. Zabierałam się do niej przez długi czas, bo okładka jakoś nie zachęcała do szybkiego przeczytania. Ale kiedy zaczęłam, nie mogłam się oderwać. Akcja jest dość szybka, więc nie ma problemu w jej przeczytaniu. Zakończenie też było dobre, więc myślę że Masterton i tym razem spisał dobrze się spisał.

Jak zwykle książka na miarę Mastertona, czyli wspaniała. Lubię jego książki bo mają coś w sobie, że przyciągają uwagę. Wchłaniam każde jego słowa przelane na kartki. "Wyznawcy płomienia" intrygują, wciągają i sprawiają, że chce się doczytać do końca, nawet kiedy oczy same się zamykają. Sięgnęłam po tą książkę tylko dlatego, że w bibliotece do której chodzę była to ostatnia...

Kolejna niezwykła książka Grahama Masterton'a. Krótka, przez co bardzo szybko ją przeczytałam. Akcja opisana w bardzo prosty sposób.
Czułam lekki niepokój i strach, ale to przez to, że ogólnie tak reaguję na samą myśl o kościotrupach.
Świetne opisy zarówno domów, jak i samych sytuacji, kiedy ludzie znikali w ścianach. Nie trzeba długo czekać na wyjaśnienie tajemnicy.
Mimo to zakończenie było zbyt banalne, jak na Masterton'a.

Kolejna niezwykła książka Grahama Masterton'a. Krótka, przez co bardzo szybko ją przeczytałam. Akcja opisana w bardzo prosty sposób.
Czułam lekki niepokój i strach, ale to przez to, że ogólnie tak reaguję na samą myśl o kościotrupach.
Świetne opisy zarówno domów, jak i samych sytuacji, kiedy ludzie znikali w ścianach. Nie trzeba długo czekać na wyjaśnienie tajemnicy.
Mimo...