Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest napisana prostym językiem i kierowana jest głównie do młodzieży, choć swoją treścią mogłaby nauczyć postępowania niejednego dorosłego.

"Krzywda historia moich blizn" to krótka historia, nastoletniej Gabi, o głębokim przesłaniu.
Przypomina, że: "każdy z nas ma coś, z czym walczy". To my decydujemy, czy w tej walce pozostajemy sami, czy też nie. Czasem bowiem warto odrzucić wstyd, dumę, maskę i przyjąć pomoc od bliskich, czy przyjaciół, a przede wszystkim od psychologa, który naprowadzi nas tak, by uporządkować swoje myśli.
Książka niesie również pewną przestrogę dla rodziców, by byli otwarci na swoje dzieci, by nie oceniali, a pomogli zrozumieć zmiany, czy problemy w życiu, które zachodzą, a nie zamiatać je pod dywan i w końcu, by uporali się ze swoimi krzywdami sprzed lat, bo te właśnie nieuporządkowane sprawy, przeszkadzają na drodze bycia szczęśliwym.

Książka jest napisana prostym językiem i kierowana jest głównie do młodzieży, choć swoją treścią mogłaby nauczyć postępowania niejednego dorosłego.

"Krzywda historia moich blizn" to krótka historia, nastoletniej Gabi, o głębokim przesłaniu.
Przypomina, że: "każdy z nas ma coś, z czym walczy". To my decydujemy, czy w tej walce pozostajemy sami, czy też nie. Czasem bowiem...

Niewątpliwie jest to dobra książka, aczkolwiek zwolennikiem pióra Henning'a Mankell'a nie zostanę.

Pozycja "Morderca bez twarzy" broni się zdumiewająco błahym rozstrzygnięciem zbrodni, ponieważ na samym początku książki dowiadujemy się, w jakim kręgu podejrzanych mamy typować winnego popełnienia morderstwa, a zarazem mimo tego do końca nie mamy pewności, kto był na prawdę za to odpowiedzialny.
Drugą mocną stroną książki są poruszane wątki społeczne i zmuszenie czytelnika do refleksji nad problemami, takimi jak np.: migracja.

Do zdecydowanych minusów książki, mogę wymienić tempo akcji, które jak dla mnie było bardzo powolne, czy też częsty zabieg zmieniania wątków.

Była to moja pierwsza styczność z twórczością tego autora i z pewnością nie ostatnia, choć muszę przyznać, że powodem sięgnięcia kolejnych pozycji, będzie chęć obycia niż raczej czysta przyjemność.

Niewątpliwie jest to dobra książka, aczkolwiek zwolennikiem pióra Henning'a Mankell'a nie zostanę.

Pozycja "Morderca bez twarzy" broni się zdumiewająco błahym rozstrzygnięciem zbrodni, ponieważ na samym początku książki dowiadujemy się, w jakim kręgu podejrzanych mamy typować winnego popełnienia morderstwa, a zarazem mimo tego do końca nie mamy pewności, kto był na prawdę...

Ani nie polecam, ani nie odradzam.

"Bądź pewna siebie" Joanny Godeckiej jest poradnikiem, który dobrze odnajdzie się w roli pozycji uzupełniającej, bardziej fachowej literatury z zakresu psychologii.

Osobiście przykułam uwagę na niektóre stwierdzenia, co jak co, były to cytaty przytoczone przez autorkę.
Co do reszty treści, sztampowa i momentami mało przekonująca.

Ani nie polecam, ani nie odradzam.

"Bądź pewna siebie" Joanny Godeckiej jest poradnikiem, który dobrze odnajdzie się w roli pozycji uzupełniającej, bardziej fachowej literatury z zakresu psychologii.

Osobiście przykułam uwagę na niektóre stwierdzenia, co jak co, były to cytaty przytoczone przez autorkę.
Co do reszty treści, sztampowa i momentami mało przekonująca.