Książka pokazuje, że najbogatsi to często gorsza patologia niż ludzie, których uważamy za patologię. Ksiązka napisana jest bardzo przystępnie, świetnie się ją czyta.

Książka pokazuje, że najbogatsi to często gorsza patologia niż ludzie, których uważamy za patologię. Ksiązka napisana jest bardzo przystępnie, świetnie się ją czyta.

Czytelnicy bloga dość dobrze wiedzą, że tematyka monarchii brytyjskiej mnie pociąga od lat. Opiniowana książka jest e - bookiem, zakupionym na Woblink.

Marka Rybarczyka - też nie trzeba przedstawiać - zajmuje się on od lat Windsorami. E - book przeczytałem dość szybko, czytnik bowiem wymaga nieco innego tempa.

A Autor prowadzi nas przez meandry "Firmy" bardzo ciekawie i rzetelnie. Jest to pozycja nie tyle pełna ciekawostek, co pełna sensacji, a jej lektura przyprawić może Czytelnika o rumieńce.

Sporo jest o Lady Di - jak to książę Karol w przeddzień ślubu oznajmił jej, że nie jest w niej zakochany. Diana czuła się prowadzona do ołtarza jak owca prowadzona na rzeź. Ale to już wiemy. Kamila dziś wiernie Karolowi towarzyszy w jego ekscentryzmie i wszelakich dziwactwach.

Królowa Wiktoria - nie taka, jak ją malują . Nienasycona życia, do momentu objęcia tronu pilnie strzeżona przez swą matkę. Po śmierci Alberta nakłada czarne szaty wdowy, ale - co ciekawe - nie stroni od mężczyzn. Wiktoria jest znana z tego też (między innymi) - że w sprawach publicznych bardzo odsuwała się od nich - i - w myśl niespisanej brytyjskiej konstytucji - nie mieszała się w politykę. Nazywano ją też "Panią Brown" - gdyż bardzo zbliżyła się do swego koniuszego. Pokochała też Balmoral - który uwielbia miłościwie panująca Elżbieta II.

Książę Harry - też o nim wiele w tej pozycji. Wyłamał się z systemu. Buńczuczny książę, który bardziej niż William przeżył śmierć Diany w 1997 roku. Z szalonym okresem dojrzewania.

Książę Karol - służący prasują mu sznurówki, wyciskają pastę do zębów na szczoteczkę. Karol niestety miesza się w politykę - czym doprowadza do czerwoności brytyjski establishment.

Królowa Elżbieta - służbista. Szefowa "Firmy". Nie znosi kotów, uśmiecha się przeważnie jedynie do swoich koni i piesków. Ale - jak wspomniałem - służbistka.

Książka jak wspomniano wyżej - może wywołać rumieńce. Ta książka Marka Rybarczyka jest nieco inna od poprzednich. Bez ogródek pisze on o skandalach , jakie towarzyszą arystokracji na Wyspach i poza nimi. Wspomina o poważnym przez nich łamaniu prawa, i o tym - jak to prawo miejscami w historii było inne dla plebsu, a inne dla mających "błękitną" krew.

Książkę czyta się szybko. Na końcu jest bibliografia w języku angielskim oraz ciekawe ilustracje.

Pełna ciekawostek, porywająca i zaskakująca. Naprawdę wiele w niej o skandalach - mniejszych - bądź większych brytyjskich elit.

Czy polecam ? Tak, ta książka Marka Rybarczyka jest inna od dotychczasowych .

Czytelnicy bloga dość dobrze wiedzą, że tematyka monarchii brytyjskiej mnie pociąga od lat. Opiniowana książka jest e - bookiem, zakupionym na Woblink.

Marka Rybarczyka - też nie trzeba przedstawiać - zajmuje się on od lat Windsorami. E - book przeczytałem dość szybko, czytnik bowiem wymaga nieco innego tempa.

A Autor prowadzi nas przez meandry "Firmy" bardzo ciekawie...

To zdecydowanie pozycja dla miłośników brytyjskiego dworu, pełno w niej nazwisk które mi, laikowi, nic nie mówią. Dodatkowo sposób pisania autora potęgował moje zagubienie, dopiero od czasów II wojny światowej rozpoznawałam postacie i przywykłam do języka autora.

To zdecydowanie pozycja dla miłośników brytyjskiego dworu, pełno w niej nazwisk które mi, laikowi, nic nie mówią. Dodatkowo sposób pisania autora potęgował moje zagubienie, dopiero od czasów II wojny światowej rozpoznawałam postacie i przywykłam do języka autora.

Spodziewałam się bardziej współczesnych czasów, a to sięga jeszcze 17 wieku.

Spodziewałam się bardziej współczesnych czasów, a to sięga jeszcze 17 wieku.

Książka ogólnie w porządku, jednak irytujące było mieszanie informacji, w taki sposób, że czytelnik wiedział mniej niż po przeczytaniu danego fragmentu.

Książka ogólnie w porządku, jednak irytujące było mieszanie informacji, w taki sposób, że czytelnik wiedział mniej niż po przeczytaniu danego fragmentu.

„Nie są ważne fakty, ważne, by nie dać się złapać” – kto bogatemu zabroni ??
Życie arystokracji „ciężkie” jest, muszą się sporo natrudzić, aby zaistnieć i się wyróżniać, a przede wszystkim zaistnieć w pamięci zwykłych śmiertelników. Po pierwsze mają być ekstremalnie ekscentryczni, po drugie wydawać tyle pieniędzy za życia, aby ich potomkowie zbankrutowali. Zdjęcie na okładce jest trochę mylące, autor nie tylko zajął się współczesną nam rodziną królewską, ale prześwietlił rody angielskie na przestrzeni wieków. Książka nie jest jakimś spisem dat i postaci, nie jest naukowa jak zaznacza sam autor. Rybarczyk spędził z rodziną kilkanaście lat w Anglii, gdzie zwiedzał posiadłości arystokracji i próbował chyba ich zrozumieć. Mamy, więc rozwody, zdrady, miłostki, śluby z wyrachowania (on dawał tytuł, ona pieniądze),ale także wielkie miłości (królowa Wiktoria). Dość swobodna teza, że świat dużo zawdzięcza arystokracji, do mnie też trafiła. Wielu z tych bajecznie bogatych osób, dokonało odkryć, było podróżnikami, ale też dawało pracę (jeden z diuków budował podziemnie miasto),byli także szaleńcami, nie wiem, czy z racji nudy, czy genów. Z kart wynikają dwie prawdy, ludzie ci stawiali przede wszystkim na doznania seksualne i hazard. Rozwiązłość seksualna była dopuszczalna, wskazana (trzeba było odświeżyć rodowe geny),karany był jedynie homoseksualizm, inne dewiacje uchodziły arystokracji na sucho. Ponieważ bajońskie fortuny nie ograniczały, hazard, gdzie w jedną noc stawiano całe majątki nie były rzadkością, zakłady o dzień śmierci czy jej przyczynę to niektóre przykłady. Rody mające we władaniu tysiące akrów, wsie, drogi, mosty, lasy - bawiły się, bawią i podejrzewam będą bawiły się zawsze.

„Nie są ważne fakty, ważne, by nie dać się złapać” – kto bogatemu zabroni ??
Życie arystokracji „ciężkie” jest, muszą się sporo natrudzić, aby zaistnieć i się wyróżniać, a przede wszystkim zaistnieć w pamięci zwykłych śmiertelników. Po pierwsze mają być ekstremalnie ekscentryczni, po drugie wydawać tyle pieniędzy za życia, aby ich potomkowie zbankrutowali. Zdjęcie na...

Dzisiaj mam dla Was recenzję świetnej książki, słowo daję, że spędziłam przy niej kilka bardzo przyjemnych godzin. Brytyjska rodzina królewska niesamowicie mnie fascynuje, szaleje na punkcie wszystkich możliwych książek, w których mogę przeczytać o losach jej członków. Dziś niezwykle popularni na całym świecie są bracia William i Harry, recenzję biografii ostatniego znajdziecie na naszym blogu. Niedawno cały świat oglądał najważniejsze wydarzenie z życia Harry'ego i Meghan Markle, czyli ich ślub. Ten dzień wywołał ogromną sensację, głównie dlatego, że książę przyniósł rodzinie sporo wstydu i problemów. Nie myślcie jednak, iż sympatyczny rudzielec to pierwszy wywołujący skandale członek brytyjskiej rodziny królewskiej, to co działo się lata temu, jest nieprawdopodobne i szokujące.


Angielskie dwory od zawsze tuszowały niewygodne incydenty, palono listy i pisma, które nie mogły trafić w niepowołane ręce, filmy i zdjęcia starannie zabezpieczano, jeśli ktoś widział lub - co gorsza wiedział coś, czego absolutnie nie powinien, proponowano za milczenie pieniądze i to niemałe. W końcu dobry wizerunek arystokracji jest bezcenny. Zastanawialiście się może kiedyś, co też takiego się tam wyprawia, czy wyprawiało? Czy to, czym karmi nas prasa to prawda, czy też wymyślone przez monarchię kłamstwa? Nie tak dawno, przy okazji królewskiego śluby wszystkie portale internetowe, gazety i wiadomości na całym świecie porównywały związek Herry'ego i jego wybranki do Edwarda VIII i jego żony, amerykanki Wallis Simpson. Meghan tak jak i Wallis jest amerykanką, a w dodatku rozwódką, co od razu porównano. To dla Simpson Edward VIII abdykował, mówiono, że gdyby królowa Elżbieta nie wydała zgody na ślub wnuka, być może on również porzuciłby dla ukochanej swoje wygodne książęce życie. Okazuje się jednak, że to, co przed laty łączyło Edwarda i Wallis wyglądało zupełnie inaczej, niż wmawiają nam wszelkie środki masowego przekazu. Kobieta nie była zakochana w księciu, później już w królu Wielkiej Brytanii, owszem przez dłuższy czas romansowała z nim, ale nie zamierzała porzucać dla niego męża. Edward natomiast był bardzo rozkochany w Wallis, nie przyjmował do wiadomości, że może ona wrócić do męża. Zadbał o to, by jej to uniemożliwić, co zresztą nie wymagało dużo fatygi, gdyż jak się okazało, nie była dla męża niezastąpiona. Simpson nie miała wyboru, została porzucona i bez pieniędzy, życie z Edwardem było dla niej jedyną możliwością. Absurdem jest też to, iż król abdykował, by poślubić wybrankę, tak naprawdę absolutnie nie nadawał się do roli króla, o czym mówił nawet na łożu śmierci jego ojciec, świadomy, iż syn jest biseksualnym narkomanem z problemami psychicznymi.


http://www.bookparadise.pl/2018/06/skandale-angielskich-dworow-marek.html

Dzisiaj mam dla Was recenzję świetnej książki, słowo daję, że spędziłam przy niej kilka bardzo przyjemnych godzin. Brytyjska rodzina królewska niesamowicie mnie fascynuje, szaleje na punkcie wszystkich możliwych książek, w których mogę przeczytać o losach jej członków. Dziś niezwykle popularni na całym świecie są bracia William i Harry, recenzję biografii ostatniego...

Na fali niedawno odbytego ślubu księcia Harry’ego czy popularności znakomitego serialu “The Crown”, coraz bardziej jesteśmy ciekawi, co działo się za zamkniętymi drzwiami angielskich rodów.

Autor książki “Skandale angielskich dworów” w sposób zabawny i ciekawy, uchyla nam ich tajemnicę.

Skandale angielskiej arystokracji nie widzą światła dziennego i nie są tak szeroko omawiane jak wpadki gwiazdeczek showbiznesu. Jednym z najgłośniejszych był rozwód Diany z księciem Karolem. Co ciekawe, do tej pory temat budzi wiele emocji i zainteresowania. Autor, Marek Rybarczyk, w bardzo ciekawy i interesujący sposób przedstawił elitę z różnych epok. Już po przeczytaniu wstępu wiedziałam, że nie będę się nudzić, a kolejne rozdziały chłonęłam z rozbawieniem.

Rybarczyk bez przesady i karykaturalności pokazał wzloty, upadki i wymyślne zainteresowania angielskiej elity. Wyłoniły się z nich obrazy ludzi, którzy pragnęli za wszelką cenę ugrać coś tylko dla siebie, nie bacząc na losy najbliższych czy państwa. W książce znalazłam wiele informacji, które wzbudziły we mnie czasem zdziwienie, a czasem rozbawienie. Jednym z przykładów jest przytoczona historia, gdy książę Walii mocno się naciął na jednym z balów. Poznał tam wysoką blondynkę, w długiej jedwabistej sukni. Kiedy zaczął ją uwodzić, odkrył że to transwestyta – rosyjski książę Feliks Jusupow. Przytoczone w książce cytaty tylko podkreślają wiarygodność przytoczonych historii: „Moja żona, Alex, to wierna kobyła rozpłodowa. Oprócz tego miewałem też lżejsze klacze.” – to słowa króla Edwarda VII skierowane do przyjaciela mówiące o jego licznych romansach i relacjach z żoną.

W książce znajdziecie o wiele więcej ciekawych smaczków dotyczących życia najbogatszych żyjących na wyspach. Zdradzę tylko, że również nie brakuje ich w rozdziałach dotyczących współcześnie panujących z dworu Windsorów. To jeden z moich ulubionych cytatów: “Dobrze, że znalazł sobie blondynkę z długimi nogami. Obawiałem się, że zdecyduje się na jakieś szkaradztwo.” To słowa księcia Filipa na polu golfowym o księżnej Dianie, wybrance swojego syna Karola (styczeń 1981 r.).

Jeśli chcielibyście odkryć więcej intrygujących skandali i ciekawostek dotyczących życia krezusów żyjących na wyspach, sięgnijcie po “Skandale angielskich dworów”. Gratuluję autorowi napisania tej książki i po cichu liczę na napisanie podręcznika do historii. Świetnie by się go czytało.

http://www.pierwszadamaoksiazkach.pl/skandale-angielskich-dworow-recenzja-dla-portalu-dlalejdis-pl/

Na fali niedawno odbytego ślubu księcia Harry’ego czy popularności znakomitego serialu “The Crown”, coraz bardziej jesteśmy ciekawi, co działo się za zamkniętymi drzwiami angielskich rodów.

Autor książki “Skandale angielskich dworów” w sposób zabawny i ciekawy, uchyla nam ich tajemnicę.

Skandale angielskiej arystokracji nie widzą światła dziennego i nie są tak szeroko...

Autor opisuje zachowania angielskich arystokratów-zdrady, ekscentryzm, trwonienie fortun. Książka pisana w sposób bardzo chaotyczny, można sobie darować.

Autor opisuje zachowania angielskich arystokratów-zdrady, ekscentryzm, trwonienie fortun. Książka pisana w sposób bardzo chaotyczny, można sobie darować.