Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielki boom na Harrego Pottera zaczął się dobrych kilka lat temu, jednak nigdy mnie nie dotyczył. Moi znajomi chodzili na film do kina i wyczekiwali kolejnych części - ja jakoś nie mogłam tego zrozumieć. Zastanawiałam się co może być tak fajnego w jakimś tam chłopcu latającym na miotle i wymachującym różdżką. Wydawało mi się to paranoją i dziecinadą (mimo iż miałam wtedy malutko lat).

Jakiś czas temu pokochałam czytanie książek, postanowiłam spróbować i z Harrym Potterem. Postanowiłam nie zrażać się którąś tam częścią filmu, na której byłam w kinie razem z klasą kilka lat temu. I... dałam się zaczarować w wieku 19 lat, jak dziecko.

Przeczytanie pierwszego tomu zajęło mi 1,5 dnia. Byłam tak zachwycona i zaciekawiona co będzie dalej, że od razu zabrałam się za drugi.

Co do samej książki - świetna historia o młodym chłopcu, który stracił swoich rodziców, a sam został podrzucony do ciotki i wuja, którzy go po prostu nienawidzili. Wiadomo już jak cała sytuacja musiała wyglądać dla biednego Harrego. Ale chłopak miał poczucie humoru i nie brał sobie docinek Dudley'a i reszty do serca, a gdy przyszedł do niego pierwszy w życiu list, niesamowicie walczył, żeby przechytrzyć całą rodzinę i móc go w końcu przeczytać... W tym momencie otworzył się przed nim inny świat - świat magii i czarodziejów, który przysporzył Harremu wiele przygód... Jak one się zakończyły? Polecam zajrzeć i przeczytać.
Jedno jest pewne - film to nie to samo co książka.

Pierwsza część Harrego Pottera napisana jest bardzo przyjemnym i prostym językiem, który każdy zrozumie - dlatego zresztą mogą go czytać również dzieci. Autorka sprytnie od czasu do czasu przypomina fakty, które mogły czytelnikowi umknąć, i dodaje przemyślenia bohaterów. Nie jest to "suchy narratorski bełkot", a książka pełna humoru i głębokich przemyśleń bohaterów, którzy trzymają się razem. Niesamowite jest to, że czasami czułam się, jakbym dobrze znała całą ich paczkę, jakby byli czymś realnym, co najmniej sąsiadami.

Zdecydowanie polecam przeczytać ją każdemu, ale UWAGA: wciąga i pochłania czas. :)

Swoją drogą nie wiem, jak jakiś pseudoksiądz mógł mówić z ambony, że Harry Potter to zło i traktować tak ładną bajkę, jak co najmniej dzieło szatana.

Wielki boom na Harrego Pottera zaczął się dobrych kilka lat temu, jednak nigdy mnie nie dotyczył. Moi znajomi chodzili na film do kina i wyczekiwali kolejnych części - ja jakoś nie mogłam tego zrozumieć. Zastanawiałam się co może być tak fajnego w jakimś tam chłopcu latającym na miotle i wymachującym różdżką. Wydawało mi się to paranoją i dziecinadą (mimo iż miałam wtedy...

Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że czytam przeciętny fanfick napisany przez nastolatkę :( Ubogi język, chaotyczna fabuła, przewidywalność, brak klimatu z serii, infantylność w dialogach... Nawet postacie jakieś takie nie Potterowe, dosłownie wszystko gryzło mi się w tej powieści i nie pasowało do poprzednich części :( Ogromne rozczarowanie!

Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że czytam przeciętny fanfick napisany przez nastolatkę :( Ubogi język, chaotyczna fabuła, przewidywalność, brak klimatu z serii, infantylność w dialogach... Nawet postacie jakieś takie nie Potterowe, dosłownie wszystko gryzło mi się w tej powieści i nie pasowało do poprzednich części :( Ogromne rozczarowanie!

Kolejna część przygód niezwykłego chłopca z blizną na czole i jego paczki przyjaciół.
Czytanie znów mnie pochłonęło i zajęło niecałe 2 dni.
Muszę przyznać, że bardzo odpowiada mi styl pisania autorki - przyjemny, zabawny, prosty, wciągający.

Jeśli chodzi o same wydarzenia z tej części - niewiele się zmieniło w stosunku do poprzedniej, został zachowany schemat:
- Harry na wakacjach u Dursley'ów
- Koniec wakacji: powrót Harrego do Hogwartu
- Harry w Hogwarcie: rozwiązywanie kolejnej zagadki (i łamanie zasad szkolnych)
- Harry toczy walkę z "X" (nie zdradzę z kim - przeczytajcie) i... jak się łatwo domyślić - wygrywa, bo mamy do przeczytania kolejną część "Harry Potter i więzień Azkabanu" (także ta informacja chyba nie będzie spoilerem...?)

Kolejna część przygód niezwykłego chłopca z blizną na czole i jego paczki przyjaciół.
Czytanie znów mnie pochłonęło i zajęło niecałe 2 dni.
Muszę przyznać, że bardzo odpowiada mi styl pisania autorki - przyjemny, zabawny, prosty, wciągający.

Jeśli chodzi o same wydarzenia z tej części - niewiele się zmieniło w stosunku do poprzedniej, został zachowany schemat:
- Harry na...

Kiedyś pani Rowling całkowicie zmieniła moje podejście do książek i w dużej mierze przyczyniła się do zrobienia ze mnie rasowego mola książkowego, stąd też byłam niezmiernie ciekawa, jak poradzi sobie z powieścią dla dorosłych. I ogółem w którym kierunku literackim pójdzie. Mówiąc krótko: po prostu nie mogłam sobie odpuścić przeczytania tej lektury i z niecierpliwością czekałam na jej polskie wydanie, odliczając dni do premiery.

Mamy tu małe, ale piękne miasteczko Pagford, gdzie ludzie dbają o ulice, domy, trawniki, a także o pozory - starają się przed innymi uchodzić za porządnych ludzi z dobrych domów. Problemem dla wizerunku Pagford jest osiedle Fields, położone na granicy z większym miastem Yarvil. O tak, Fields z pewnością nie pasuje do Pagford - jest zamieszkałe w większości przez patologię, narkomanów, prostytutki, a ci mieszkańcy nie dbają nawet o pozory - ich domy, trawniki i ulice są brudne, wręcz odstraszają swym widokiem, nie mówiąc już nawet o tym, że większość z Fields żyje na koszt Pagford. Co jest więc priorytetem większości Pagfordczyków? Oczywiście jak najszybsze odcięcie się od osiedla Fields i dodatkowo zlikwidowanie ośrodka dla uzależnionych, bo przecież tyle pieniędzy kosztuje jego utrzymanie, a kto by tam się przejmował jakąś hołotą, niech sobie radzą sami i po prostu przestaną brać, prawda? Gdy pewnego dnia umiera "głowa Pagford", członek Rady Gminy - Barry Fairbrother, dla większości mieszkańców jest to jak piękny sen, gdyż już wkrótce ich marzenia mogą się ziścić. Wystarczy wybrać odpowiedniego kandydata na jego miejsce, który na dobre rozprawi się z Fields i skończą się wszystkie problemy.

Z pozoru może wydawać się, że "Trafny wybór" dotyczy głównie spraw politycznych miasteczka, ale nic bardziej mylnego. Mamy tu ogromną liczbę postaci, które przeżywają swoje dramaty lub czynią życie innych dramatem i koszmarem. Spotykamy tutaj samotnie wychowującą dzieci narkomankę, bezwzględnego dilera, ojca złodzieja znęcającego się nad rodziną, zdradzającego męża oraz młodzież, która nie radzi sobie z życiem, często z powodu swych rodzin, braku miłości i odpowiednich wzorców. 16-letnia córka narkomanki próbuje zająć się swym młodszym bratem, ale nie ma pojęcia o roli matki, bo sama właściwie nigdy jej nie miała. Inna nastolatka - Sukhvinder, tnie się nocami żyletką ukrytą w maskotce i ma myśli samobójcze, bo rówieśnicy wyśmiewają się z niej, nawet matka nie potrafi sprawić, by Sukhvinder poczuła się kochana i wiedziała, że może liczyć na czyjeś wsparcie. Takich skomplikowanych relacji w powieści jest mnóstwo, od strony psychologicznej jest to bardzo dobrze przedstawione.

„Trafny wybór” nie jest przyjemną i lekką lekturą. Gdybym musiała bardzo krótko streścić tę książkę, napisałabym: „Jest to powieść przedstawiająca w pigułce wszystkie najgorsze, najbardziej perfidne ludzkie cechy i czyny oraz ich konsekwencje.” Ani odrobinę nie żałuję czasu spędzonego przy czytaniu i szczerze mam nadzieję, że J.K. Rowling nie zrezygnuje z dalszego pisania. I nieważne, czy pójdzie w tematyką dla dorosłych, czy też dla młodzieży – wiem, że w obu przypadkach świetnie się sprawdzi, bo jest naprawdę dobrą pisarką.

Kiedyś pani Rowling całkowicie zmieniła moje podejście do książek i w dużej mierze przyczyniła się do zrobienia ze mnie rasowego mola książkowego, stąd też byłam niezmiernie ciekawa, jak poradzi sobie z powieścią dla dorosłych. I ogółem w którym kierunku literackim pójdzie. Mówiąc krótko: po prostu nie mogłam sobie odpuścić przeczytania tej lektury i z niecierpliwością...

Przeciętna pozycja. Szczerze mówiąc nie bardzo rozumiem sens powstania tego jakże krótkiego i właściwie nic nie wnoszącego do lektury opowiadania.

Przeciętna pozycja. Szczerze mówiąc nie bardzo rozumiem sens powstania tego jakże krótkiego i właściwie nic nie wnoszącego do lektury opowiadania.

Książka całkiem całkiem, ale opinie Dumbledora o każdej z baśni są zbędne według mnie.

Najbardziej spodobało mi się znane już wcześniej opowiadanie (z części "HP i Insygnia Śmierci") o trójce braci, którzy próbowali wykiwać śmierć, życząc sobie najpotężniejszą różdżkę, kamień wskrzeszenia i pelerynę niewidkę.

Trzeba przyznać, że jest to dosyć ciekawy dodatek dla fanów Harrego Pottera. Ze względu na niewielką ilość stron warto po niego sięgnąć, gdyż jakby co nie straci się wiele czasu na czytanie.

Książka całkiem całkiem, ale opinie Dumbledora o każdej z baśni są zbędne według mnie.

Najbardziej spodobało mi się znane już wcześniej opowiadanie (z części "HP i Insygnia Śmierci") o trójce braci, którzy próbowali wykiwać śmierć, życząc sobie najpotężniejszą różdżkę, kamień wskrzeszenia i pelerynę niewidkę.

Trzeba przyznać, że jest to dosyć ciekawy dodatek dla fanów...

Po przeczytaniu kolejnego, jak dotąd najdłuższego tomu Harrego Pottera stwierdzam, że pani Rowling chyba jest geniuszem. :) Dlaczego? Seria Harrego jest naprawdę obszerna, a jej wciąż nie brak pomysłów na kolejne przygody grupki przyjaciół i ogółem utrzymuje bardzo dobry poziom. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy i sądzę, że tak jak dotąd się nie zawiodę. :)

Po przeczytaniu kolejnego, jak dotąd najdłuższego tomu Harrego Pottera stwierdzam, że pani Rowling chyba jest geniuszem. :) Dlaczego? Seria Harrego jest naprawdę obszerna, a jej wciąż nie brak pomysłów na kolejne przygody grupki przyjaciół i ogółem utrzymuje bardzo dobry poziom. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy i sądzę, że tak jak dotąd się nie zawiodę. :)

Czytałam dziś do 3 w nocy, musiałam przekonać się, jak to wszystko się zakończy. Do ostatniej chwili miałam nadzieję, że nagle wszystko się odwróci, wyjaśni i okaże podstępem... Niestety nic z tego. A później długo nie mogłam zasnąć, wstrząśnięta tym, co się stało.

Już chciałabym się rzucić w wir kolejnego tomu, ale chyba jednak odłożę to na później (o ile uda mi się wytrzymać) - nie chcę już rozstawać się z przygodami Harrego i jego przyjaciół. Nie chcę końca książki. To tak świetna seria, że chciałabym bardzo, aby wciąż powstawała i nigdy się nie kończyła...

Czytałam dziś do 3 w nocy, musiałam przekonać się, jak to wszystko się zakończy. Do ostatniej chwili miałam nadzieję, że nagle wszystko się odwróci, wyjaśni i okaże podstępem... Niestety nic z tego. A później długo nie mogłam zasnąć, wstrząśnięta tym, co się stało.

Już chciałabym się rzucić w wir kolejnego tomu, ale chyba jednak odłożę to na później (o ile uda mi się...

Niestety to już ostatnia część Harrego Pottera. Nie ma co ukrywać - zupełnie inna od poprzednich, w nieco bardziej mrocznym klimacie.
Dużo tajemnic, sporo zamieszania, a w momencie, gdy Harry zagląda do Myślodsiewni i ogląda wspomnienia Snape'a - dosłownie wszystko wywraca się do góry nogami i niemal do samego końca utworu jest ciągła niepewność - kto tak naprawdę od początku miał dobre intencje, a kto był zły...? Jak to się wszystko dalej potoczy, kto (i w jaki sposób) tak naprawdę wygra walkę?

Odejmuję gwiazdkę za ostatni rozdział utworu pt. "Dziewiętnaście lat później", według mnie zupełnie niepotrzebnie narzucający czytelnikowi dalsze losy trójki przyjaciół. Lepsze byłoby otwarte zakończenie.

Niestety to już ostatnia część Harrego Pottera. Nie ma co ukrywać - zupełnie inna od poprzednich, w nieco bardziej mrocznym klimacie.
Dużo tajemnic, sporo zamieszania, a w momencie, gdy Harry zagląda do Myślodsiewni i ogląda wspomnienia Snape'a - dosłownie wszystko wywraca się do góry nogami i niemal do samego końca utworu jest ciągła niepewność - kto tak naprawdę od...