Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdziwy świat jest tam, gdzie są potwory. Dopiero tam przekonujesz się, ile jesteś wart.

Prawdziwy świat jest tam, gdzie są potwory. Dopiero tam przekonujesz się, ile jesteś wart.

- Idź więc, są światy inne niż ten.

- Idź więc, są światy inne niż ten.

Potrzebuję dla mojej ballady tytułu. Ładnego tytułu. – Może „Kraniec świata”? – Banalne (...) Hm... Niech pomyślę... „Tam, gdzie...” Cholera. „Tam, gdzie...” – Dobranoc – powiedział diabeł.

Potrzebuję dla mojej ballady tytułu. Ładnego tytułu. – Może „Kraniec świata”? – Banalne (...) Hm... Niech pomyślę... „Tam, gdzie...” Cholera. „Tam, gdzie...” – Dobranoc – powiedział diabeł.

Ludzie - Geralt odwrócił głowę - lubią wymyślać potwory i potworności. Sami sobie wydają się wtedy mniej potworni. Gdy piją na umór, oszukują, kradną, leją żonę lejcami, morzą głodem babkę staruszkę, tłuką siekierą schwytanego w paści lisa lub szpikują strzałami ostatniego pozostałego na świecie jednorożca, lubią myśleć, że jednak potworniejsza od nich jest Mora wchodząca do chaty o brzasku. Wtedy jakoś lżej im się robi na sercu. I łatwiej im żyć.

Ludzie - Geralt odwrócił głowę - lubią wymyślać potwory i potworności. Sami sobie wydają się wtedy mniej potworni. Gdy piją na umór, oszukują, kradną, leją żonę lejcami, morzą głodem babkę staruszkę, tłuką siekierą schwytanego w paści lisa lub szpikują strzałami ostatniego pozostałego na świecie jednorożca, lubią myśleć, że jednak potworniejsza od nich jest Mora wchodząca do ch...

Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

-To geniusz czy wariat? -A co to za różnica?

-To geniusz czy wariat? -A co to za różnica?

Istnieje teoria, że jeśli ktoś kiedyś się dowie, dlaczego powstał i czemu służy wszechświat, to cały kosmos zniknie i zostanie zastąpiony czymś znacznie dziwaczniejszym i jeszcze bardziej pozbawionym sensu. Istnieje także teoria, że już dawno tak się stało.

Istnieje teoria, że jeśli ktoś kiedyś się dowie, dlaczego powstał i czemu służy wszechświat, to cały kosmos zniknie i zostanie zastąpiony czymś znacznie dziwaczniejszym i jeszcze bardziej pozbawionym sensu. Istnieje także teoria, że już dawno tak się stało.

-Ale czy jesteś pewna...Wybacz mi to pytanie: czy jesteś pewna, że będziesz z nim szczęśliwa? -To nie ulega wątpliwości. Już ustaliliśmy, że będziemy najszczęśliwszym małżeństwem na świecie.

-Ale czy jesteś pewna...Wybacz mi to pytanie: czy jesteś pewna, że będziesz z nim szczęśliwa? -To nie ulega wątpliwości. Już ustaliliśmy, że będziemy najszczęśliwszym małżeństwem na świecie.

To zaczyna się niepostrzeżenie, przeważnie od porażenia banałem. Któregoś dnia - ile wtedy masz lat? nie więcej niż kilkanaście - zdajesz sobie sprawę, że nigdy już nie będziesz dzieckiem. Nie przeżyjesz po raz drugi ani godziny, ani minuty z tego czasu. Już zatrzasnęły się zwrotnice, wszystko zaprzepaszczone, szansę wszystkie. Jak funkcja falowa - ze wszechmożliwości kollapsujesz do jednego jedynego stanu. Takie i tylko takie dzieciństwo poniesiesz w sobie aż do wieczności. Przegrywasz z każdym dniem. Niby wszyscy dobrze o tym wiemy - ale ty nagle pojmujesz ostatnie konsekwencje, asymilujesz tę nieuchronność do samego rdzenia swej duszy, i nogi się pod tobą uginają, kręci ci się w głowie, siadasz na ziemi, przerażony, zrozpaczony, serce bije mocno, powoli. Liczysz, raz-dwa, trzy-cztery, pięć-sześć, to są kroki śmierci, tak się skrada, tak odmierza, zegar atomowy wszechświata, metronom rozpadu połowicznego, klepsydra entropii. Żeby się wydobyć, trzeba rzeczy małych: smaku świeżego jabłka, zapachu nocy, śmiechu twej małej siostry... Wstaniesz, w końcu wstaniesz, wszyscy wstajemy. Za tobą, na ziemi, cień-pokurcz: zwłoki dziecka.

To zaczyna się niepostrzeżenie, przeważnie od porażenia banałem. Któregoś dnia - ile wtedy masz lat? nie więcej niż kilkanaście - zdajesz sobie sprawę, że nigdy już nie będziesz dzieckiem. Nie przeżyjesz po raz drugi ani godziny, ani minuty z tego czasu. Już zatrzasnęły się zwrotnice, wszystko zaprzepaszczone, szansę wszystkie. Jak funkcja falowa - ze wszechmożliwości kollapsuj...

Spiesz się, bo nigdy nie wiesz, co cię dogania.

Spiesz się, bo nigdy nie wiesz, co cię dogania.

Prosiłeś mnie, tato: Kiedy umrę, przypnij mnie do nieba.

Prosiłeś mnie, tato: Kiedy umrę, przypnij mnie do nieba.

Byłam sobą! Byłam Flawią! I kochałam siebie, bo nikt inny nie chciał tego robić.

Byłam sobą! Byłam Flawią! I kochałam siebie, bo nikt inny nie chciał tego robić.

- Posłuchaj - odezwał się zdecydowanie Artur. - Czy zaoszczędziłoby ci to dużo czasu, gdybym poddał się i zwariował od razu?

- Posłuchaj - odezwał się zdecydowanie Artur. - Czy zaoszczędziłoby ci to dużo czasu, gdybym poddał się i zwariował od razu?

Powierzam swą duszę dowolnemu bogu, który potrafi ją znaleźć.

Powierzam swą duszę dowolnemu bogu, który potrafi ją znaleźć.