Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pewien polityk wygłosił kiedyś pewien aforyzm o prawdziwym mężczyźnie i po czym się go poznaje. Parafrazując jego stwierdzenie możnaby powiedzieć, że prawdziwego pisarza poznaje się po tym, że wie, kiedy skończyć. Cóż... Katarzyna Grochola chyba nie wiedziała.
Pierwszą część przygód Judyty połknęłam, drugą przeczytałam nawet z pewnym zainteresowaniem, trzecią - zmęczyłam. Po czwartą już nie sięgnęłam.

Pewien polityk wygłosił kiedyś pewien aforyzm o prawdziwym mężczyźnie i po czym się go poznaje. Parafrazując jego stwierdzenie możnaby powiedzieć, że prawdziwego pisarza poznaje się po tym, że wie, kiedy skończyć. Cóż... Katarzyna Grochola chyba nie wiedziała.
Pierwszą część przygód Judyty połknęłam, drugą przeczytałam nawet z pewnym zainteresowaniem, trzecią - zmęczyłam....

Jeden z najlepszych romansów, jakie miałam okazję czytać. Słowne pojedynki wykrochmalonej panny Abigail i jej nieokrzesanego pacjenta przyprawiały mnie o czkawkę ze śmiechu.

Jeden z najlepszych romansów, jakie miałam okazję czytać. Słowne pojedynki wykrochmalonej panny Abigail i jej nieokrzesanego pacjenta przyprawiały mnie o czkawkę ze śmiechu.

Lubię tę książkę - może dlatego, że w przeciwieństwie do większości dzieł pani McNaught główny bohater nie uprawia jakichś zakulisowych gierek i ciemnych machinacji.

Lubię tę książkę - może dlatego, że w przeciwieństwie do większości dzieł pani McNaught główny bohater nie uprawia jakichś zakulisowych gierek i ciemnych machinacji.

Lubię powieści Judith McNaught. Jestem skłonna wybaczyć jej nawet tych wszystkich zabójczo przystojnych brunetów z angielskiej arystokracji i zbytnią predylekcję do opisów garderoby (te szeroko opisywane szafirowe aksamitne surduty, barwne jedwabne suknie, sznury pereł/rubinów/diamentów itd.). Bo dzięki niej mogę czytać takie perełki jak "Coś wspaniałego".

Lubię powieści Judith McNaught. Jestem skłonna wybaczyć jej nawet tych wszystkich zabójczo przystojnych brunetów z angielskiej arystokracji i zbytnią predylekcję do opisów garderoby (te szeroko opisywane szafirowe aksamitne surduty, barwne jedwabne suknie, sznury pereł/rubinów/diamentów itd.). Bo dzięki niej mogę czytać takie perełki jak "Coś wspaniałego".