Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem znacznie odstaje od reszty książek z serii miętowej. To, co zrobiła główna bohaterka z pewnością zasługuje na potępienie, jednakże Ninie się nie dostało. Ujdzie.

Moim zdaniem znacznie odstaje od reszty książek z serii miętowej. To, co zrobiła główna bohaterka z pewnością zasługuje na potępienie, jednakże Ninie się nie dostało. Ujdzie.

Z pewnością na uwagę zasługują rodzice i Ewunia. Od teraz będę inaczej patrzeć na psychologów i wróżki.

Z pewnością na uwagę zasługują rodzice i Ewunia. Od teraz będę inaczej patrzeć na psychologów i wróżki.

Akcja rozgrywająca się w tej książce jest tak absurdalna, że z pewnością zasłużyła sobie na moją sympatię. Uwielbiam Bernadett, jej klasę i to, że jest postrzelona. Trzy razy tak.

Akcja rozgrywająca się w tej książce jest tak absurdalna, że z pewnością zasłużyła sobie na moją sympatię. Uwielbiam Bernadett, jej klasę i to, że jest postrzelona. Trzy razy tak.

Za każdym razem, kiedy Tygrysek kogoś rani, czuję, że rani też mnie!

Za każdym razem, kiedy Tygrysek kogoś rani, czuję, że rani też mnie!

U w i e l b i a m Różę.

U w i e l b i a m Różę.

Przeczytane, ukochane, jedyne w swoim rodzaju.
Co ja mam powiedzieć, mogę to czytać zawsze!

Przeczytane, ukochane, jedyne w swoim rodzaju.
Co ja mam powiedzieć, mogę to czytać zawsze!

Czyżby Ignacy Grzegorz wreszcie miał znormalnieć?

Czyżby Ignacy Grzegorz wreszcie miał znormalnieć?

Oj dziwna to była książka, dziwna ale miała coś w sobie. Podobało mi się też to, że poruszała ważne problemy czyli przemoc w rodzinie, prześladowanie w szkole. Eleonora i Park to z pewnością barwne postaci, różne od siebie, jednak nadal pasujące. Czytało się miło.

Oj dziwna to była książka, dziwna ale miała coś w sobie. Podobało mi się też to, że poruszała ważne problemy czyli przemoc w rodzinie, prześladowanie w szkole. Eleonora i Park to z pewnością barwne postaci, różne od siebie, jednak nadal pasujące. Czytało się miło.

Książka moim zdaniem nie tak dobra jak "Jesteś cudem", ale jak to u Reginy bywa- dla każdego coś się znajdzie. Lubię czytać jej lekcje, bo nawet, jeżeli nie zawsze mi podchodzą, to kto wie, może kiedyś się to zmieni?

Książka moim zdaniem nie tak dobra jak "Jesteś cudem", ale jak to u Reginy bywa- dla każdego coś się znajdzie. Lubię czytać jej lekcje, bo nawet, jeżeli nie zawsze mi podchodzą, to kto wie, może kiedyś się to zmieni?

Dziadek i gosposia powinni być parą natomiast przypuszczam, że sama skończę jak Mańczakowa.

Dziadek i gosposia powinni być parą natomiast przypuszczam, że sama skończę jak Mańczakowa.

Moment, w którym Laura jeździ w tą i z powrotem, z choinką jest rozbrajający. Muszę przyznać, że wolę taką zakochaną i dobrą Laurę, a nie zagubioną i wredną (co pewnie nie jest żadnym odkryciem).

Moment, w którym Laura jeździ w tą i z powrotem, z choinką jest rozbrajający. Muszę przyznać, że wolę taką zakochaną i dobrą Laurę, a nie zagubioną i wredną (co pewnie nie jest żadnym odkryciem).

Na początku myślałam sobie: "O Boże, kolejna książka o pustych nastolatkach!". W miarę z kolejnymi przewracanymi stronami robiło się coraz lepiej. Ta powieść, jak dla mnie, nie jest mistrzostwem świata, jednak wywołuje wiele emocji. Końcówka po tym, kiedy "przywiązałam się" już w miarę do bohaterów, była dla mnie straszna. ;')

Na początku myślałam sobie: "O Boże, kolejna książka o pustych nastolatkach!". W miarę z kolejnymi przewracanymi stronami robiło się coraz lepiej. Ta powieść, jak dla mnie, nie jest mistrzostwem świata, jednak wywołuje wiele emocji. Końcówka po tym, kiedy "przywiązałam się" już w miarę do bohaterów, była dla mnie straszna. ;')

Kolejna ukochana powieść M. Musierowicz.

Kolejna ukochana powieść M. Musierowicz.

Jako, że jestem harcerką osoba Wandy Błeńskiej zawsze mi gdzieś towarzyszyła. Postanowiłam przeczytać tą książkę, żeby dowiedzieć się czegoś więcej o jej życiu i misjach, które są ciekawym tematem same w sobie.
Uważam, że książka jest ciekawa i opowieści, które przedstawiły tam prowadzące z p. Wandą wywiad są wciągające, jednak właśnie pytania i komentarze zadawane przez autorki czasami działały mi na nerwy.

Jako, że jestem harcerką osoba Wandy Błeńskiej zawsze mi gdzieś towarzyszyła. Postanowiłam przeczytać tą książkę, żeby dowiedzieć się czegoś więcej o jej życiu i misjach, które są ciekawym tematem same w sobie.
Uważam, że książka jest ciekawa i opowieści, które przedstawiły tam prowadzące z p. Wandą wywiad są wciągające, jednak właśnie pytania i komentarze zadawane przez...

Cieszę się, że sięgnęłam po tą pozycję. Zawsze lubiłam czytać felietony (może to trochę przez Carrie Bradshaw, która była felietonistką), dlatego te 50 lekcji w większości było dla mnie czystą przyjemnością. Już teraz wiem, że będę wracała do Reginy i balsamu dla duszy, jaki mi zaserwowała.

Cieszę się, że sięgnęłam po tą pozycję. Zawsze lubiłam czytać felietony (może to trochę przez Carrie Bradshaw, która była felietonistką), dlatego te 50 lekcji w większości było dla mnie czystą przyjemnością. Już teraz wiem, że będę wracała do Reginy i balsamu dla duszy, jaki mi zaserwowała.

Napiszę tak -> spodziewałam się typowego romansidła, a przeczytałam trochę szaloną powieść obyczajową. Nie wiem do końca, co o niej myśleć, ale wydaje mi się, że jest to dobra książka. Podoba mi się w niej to, że bohaterzy wzajemnie się przenikają. Każdy z nich ma w sobie coś ciekawego i choć czasami powieść wydaje się być pseudo głęboka to ostatecznie pozostawia po sobie dobre wrażenie.

Napiszę tak -> spodziewałam się typowego romansidła, a przeczytałam trochę szaloną powieść obyczajową. Nie wiem do końca, co o niej myśleć, ale wydaje mi się, że jest to dobra książka. Podoba mi się w niej to, że bohaterzy wzajemnie się przenikają. Każdy z nich ma w sobie coś ciekawego i choć czasami powieść wydaje się być pseudo głęboka to ostatecznie pozostawia po sobie...

Jest to kolejna książka z serii "Plus minus 16", którą przeczytałam. Z pewnością nie można o niej powiedzieć, że jest płytka, bądź infantylna. Porusza parę ważnych problemów, o których dobrze jest czytać, ponieważ sami nigdy nie wiemy, co nas spotka.

Jest to kolejna książka z serii "Plus minus 16", którą przeczytałam. Z pewnością nie można o niej powiedzieć, że jest płytka, bądź infantylna. Porusza parę ważnych problemów, o których dobrze jest czytać, ponieważ sami nigdy nie wiemy, co nas spotka.

Chciałam lepiej poznać dzieje powstania warszawskiego, dlatego sięgnęłam po tę pozycję. W Warszawie byłam tylko raz i to jako siedmiolatka tak więc wiele nazw ulic nic mi nie mówiło, nie wspominając o ich lokalizacji... Książka napisana jest bardzo chaotycznie- czemu nie można się dziwić, biorąc pod uwagę emocjonalny stosunek autora do wydarzeń z jego młodości i harmidru jaki je charakteryzował. Im bliżej było końca, tym bardziej pochłaniała mnie lektura. Żałuję, że autor nie zdecydował się na zamieszczenie dodatka o dalszych losach jego najbliższych.

Chciałam lepiej poznać dzieje powstania warszawskiego, dlatego sięgnęłam po tę pozycję. W Warszawie byłam tylko raz i to jako siedmiolatka tak więc wiele nazw ulic nic mi nie mówiło, nie wspominając o ich lokalizacji... Książka napisana jest bardzo chaotycznie- czemu nie można się dziwić, biorąc pod uwagę emocjonalny stosunek autora do wydarzeń z jego młodości i harmidru...

Słowo "przeczytane" raczej średnio tu pasuje no ale cóż... Mam, posiadam i nadal nie jestem do końca pewna co sądzić o tym tworze. Jedno wiem na pewno, czy 30zł to trochę nie za dużo jak na coś co ma zostać zniszczone (w mniej lub bardziej dosłownym tego słowa znaczeniu)????

Słowo "przeczytane" raczej średnio tu pasuje no ale cóż... Mam, posiadam i nadal nie jestem do końca pewna co sądzić o tym tworze. Jedno wiem na pewno, czy 30zł to trochę nie za dużo jak na coś co ma zostać zniszczone (w mniej lub bardziej dosłownym tego słowa znaczeniu)????

Atmosfera w książkach Małgorzaty Musierowicz jest po prostu niesamowita! Uwielbiam wieczory spędzone na czytaniu Jeżycjady!

Atmosfera w książkach Małgorzaty Musierowicz jest po prostu niesamowita! Uwielbiam wieczory spędzone na czytaniu Jeżycjady!