Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko to nazwać kryminałem, bo połowa książki to obyczajówka z boomerskimi dialogami. Fabuła mało interesująca, bez elementu zaskoczenia.

Ciężko to nazwać kryminałem, bo połowa książki to obyczajówka z boomerskimi dialogami. Fabuła mało interesująca, bez elementu zaskoczenia.

Przeczytałam, bo Amazon zapowiedział serialową adaptację. Sama historia jest krótka, napisana bardzo prosto, dzięki czemu czyta się szybko. Fabularnie nie zaskakuje i przez swoją formę nawet ciężko zżyć się z postaciami oraz poczuć jakieś większe emocje. Myślę że serial wyciągnie z tej książki o wiele więcej, więc na pewno obejrzę.

Przeczytałam, bo Amazon zapowiedział serialową adaptację. Sama historia jest krótka, napisana bardzo prosto, dzięki czemu czyta się szybko. Fabularnie nie zaskakuje i przez swoją formę nawet ciężko zżyć się z postaciami oraz poczuć jakieś większe emocje. Myślę że serial wyciągnie z tej książki o wiele więcej, więc na pewno obejrzę.

Podobała mi się. Bardzo fajny pomysł na fabułę, więc jako fanka horrorów bardzo doceniam.
Zwroty akcji oraz zakończenie nie były zaskakujące, ale i tak dostarczyła mi sporo rozrywki i za to będę ją cenić najbardziej. Teraz muszę zapoznać się z pozostałym dorobkiem autora, bo coś czuję że się polubimy.

Podobała mi się. Bardzo fajny pomysł na fabułę, więc jako fanka horrorów bardzo doceniam.
Zwroty akcji oraz zakończenie nie były zaskakujące, ale i tak dostarczyła mi sporo rozrywki i za to będę ją cenić najbardziej. Teraz muszę zapoznać się z pozostałym dorobkiem autora, bo coś czuję że się polubimy.

Największą zaletą książki jest prawdziwa relacja enemies to lovers z ograniczonym zaufaniem.

Trójkąt miłosny wypada już trochę słabiej (Alex to ciepłe kluchy), ale ogólnie romans jest kluczową fabułą tej książki.

Pozostała akcja zepchnięta jest na drugi plan, mimo że jest równie ciekawa. Wykreowany świat jest dosyć oszczędnie przedstawiony, tak samo system magiczny. Autorka całkiem zgrabnie z tego wybrnęła dzięki bohaterce, która sama nie wie o nim zbyt wiele. Jednak przez pół książki kreowała ją jako wybawicielkę czarownic, a w rzeczywistości otrzymaliśmy uroczą postać, która w zasadzie nie zrobiła nic i była dosyć nieudolna w swoich poczynaniach. Na plus zaliczam styl i język, ponieważ dosyć szybko się czytało.

Cała akcja zagęszcza się na końcu, ale do tego stopnia że nie mogłam się oderwać. Pozostawiła spory niedosyt, więc na pewno sięgnę po kolejną część.

Największą zaletą książki jest prawdziwa relacja enemies to lovers z ograniczonym zaufaniem.

Trójkąt miłosny wypada już trochę słabiej (Alex to ciepłe kluchy), ale ogólnie romans jest kluczową fabułą tej książki.

Pozostała akcja zepchnięta jest na drugi plan, mimo że jest równie ciekawa. Wykreowany świat jest dosyć oszczędnie przedstawiony, tak samo system magiczny....

Było ok, ale nie zaangażowała mnie na tyle, żebym czytała z niecierpliwością i chciała sięgać po kolejną część.

Podobał mi się wykreowany świat, który mimo że jest oszczędnie opisany, to znalazłam w nim kilka nowych i pomysłowych rozwiązań. Sam pomysł na fabułę turnieju z wątkiem kryminalnym oryginalny nie był. Nie podobało mi się, że autorka znowu nie opisała żadnych zasad i nawet nie dała wskazówek, kto może być tym antagonistą. Po prostu na końcu dostaje się epicką walkę z final bossem, a w międzyczasie jest praktycznie jedna próba. Reszta fabuły to uśmiercanie pobocznych postaci, które czytelnik zaczął dopiero co rozróżniać.

Na plus mogę zaliczyć zmieniającą się relację miedzy Gideon i Harrow, mimo że przez pół książki cisną sobie jak nastolatki.

Było ok, ale nie zaangażowała mnie na tyle, żebym czytała z niecierpliwością i chciała sięgać po kolejną część.

Podobał mi się wykreowany świat, który mimo że jest oszczędnie opisany, to znalazłam w nim kilka nowych i pomysłowych rozwiązań. Sam pomysł na fabułę turnieju z wątkiem kryminalnym oryginalny nie był. Nie podobało mi się, że autorka znowu nie opisała żadnych...

Książki Emily to mój comfort reading. Co prawda dwie poprzednie mnie tak nie wciągnęły, ale Funny story bardzo mi się podobała. Łatwiej mi było polubić oraz zrozumieć wspólną historię Daphne i Milesa.

Książki Emily to mój comfort reading. Co prawda dwie poprzednie mnie tak nie wciągnęły, ale Funny story bardzo mi się podobała. Łatwiej mi było polubić oraz zrozumieć wspólną historię Daphne i Milesa.

Połaszczyłam się na piękne wydanie, a jak tylko skończyłam czytać wystawiłam na sprzedaż, bo ta książka jest tak słaba, że szkoda na nią miejsca na półce.

W tej historii nie było nic, co by mi się szczerze spodobało. Warsztat autorki był tak kiepski, że wpływało to na odbiór głównych postaci. Nie dało się emocjonalnie związać z żadną z nich. O ile historia Eliany była tą ciekawszą, gdzie było więcej akcji, to jednak została mało wiarygodnie opisana. Ciągle tam coś zgrzytało. W przypadku Rielle było jeszcze gorzej, bo to typowa Mary Sue, która została poddana specjalnym próbom i niemal wszystkie z nich musiały zostać opisane. Nie wiem czy ktokolwiek miał wątpliwości, że może jej się nie udać.

Kolejna rzecz do której muszę się przyczepić, to bardzo słabo przedstawiony świat. Czytelnik dostaje suche fakty, ale nic nie zostaje wytłumaczone dlaczego został tak urządzony i pomimo ram czasowych (1000 lat) nic się w nim nie zmienia.

Fabularnie, jak już wspomniałam, było bardzo przeciętnie i nudno (z krindżową sceną segzu włącznie) i całość niemiłosiernie mi się dłużyła. Jak na książkę zawierającą ponad 500 stron, to było wzywanie żeby w ogóle ją skończyć.
Na dodatek dostajemy otwarte zakończenie, czyli trzeba zajrzeć do kolejnej części. Podziękuję.
Na rynku jest tyle ciekawszych pozycji, że szkoda czasu.

Połaszczyłam się na piękne wydanie, a jak tylko skończyłam czytać wystawiłam na sprzedaż, bo ta książka jest tak słaba, że szkoda na nią miejsca na półce.

W tej historii nie było nic, co by mi się szczerze spodobało. Warsztat autorki był tak kiepski, że wpływało to na odbiór głównych postaci. Nie dało się emocjonalnie związać z żadną z nich. O ile historia Eliany była tą...

Kristoff stanął na wysokości swojego kunsztu pisarskiego, ponieważ jego styl pisania oraz język jest tutaj mistrzowski. Dzięki świetnej narracji płynie się przez całą książkę. Za to dostaje ode mnie jedną gwiazdkę więcej, oraz za soczyste dialogi i cięte riposty.

Ale kolejny raz nie podobał mi się przehypowany główny bohater, bo znowu otrzymujemy cwanego nastolatka. Przynajmniej tym razem bardziej pasuje do stylu autora, niż Mia z Nibynocy, pisana z typowym 'male gaze'.

Fabularnie też nie zaskakuje. Mimo to wciągnęła mnie tak samo mocno, jak Gabriela sanctum i po zakończeniu czuję ogromny niedosyt.
Na pewno sięgnę po kolejne tomy!

Kristoff stanął na wysokości swojego kunsztu pisarskiego, ponieważ jego styl pisania oraz język jest tutaj mistrzowski. Dzięki świetnej narracji płynie się przez całą książkę. Za to dostaje ode mnie jedną gwiazdkę więcej, oraz za soczyste dialogi i cięte riposty.

Ale kolejny raz nie podobał mi się przehypowany główny bohater, bo znowu otrzymujemy cwanego nastolatka....

Moje pierwsze spotkanie z autorką mogę zaliczyć do bardzo udanych. Spodziewałam się klasycznego romansu, a dostałam ciekawie napisaną słodko-gorzką historię z ciekawym plot twistem. Przepraszam Joseph, że myślałam o tobie tak źle na początku xD

Moje pierwsze spotkanie z autorką mogę zaliczyć do bardzo udanych. Spodziewałam się klasycznego romansu, a dostałam ciekawie napisaną słodko-gorzką historię z ciekawym plot twistem. Przepraszam Joseph, że myślałam o tobie tak źle na początku xD

Bardzo mi się podobała, tak samo jak pierwsza część. Krótka historia, podana w przyjemnej formie, ale poruszająca ciekawe kwestie. Po prostu warto przeczytać.

Bardzo mi się podobała, tak samo jak pierwsza część. Krótka historia, podana w przyjemnej formie, ale poruszająca ciekawe kwestie. Po prostu warto przeczytać.

Chyba pierwsza książka, którą czytałam TRZY razy w tak krótkim odstępie czasu. Najpierw przeczytałam w oryginale, później słuchałam audiobooka na Legimi (średni), aż w końcu zamówiłam fizyczną książkę, żeby móc zaznaczać ulubione fragmenty ♥

Nie jest idealna, ALE to najlepiej zbudowany romans w fantasy jaki ostatnio czytałam. Dlaczego? Bo był wiarygodny i budowany od samego początku, bez instalove którego nie cierpię (jak np w Fourth Wing) i jest tu prawdziwe enemies to lovers.

Co mi się jeszcze podobało:
-ciekawie skonstruowany świat wampirów z elementem boskości
-świetna główna bohaterka
-ciekawa fabuła z krwawym turniejem i ostrą rywalizacją
-zakończenie mnie zmiażdżyło

Trzymała mnie do ostatniej strony ♥

Chyba pierwsza książka, którą czytałam TRZY razy w tak krótkim odstępie czasu. Najpierw przeczytałam w oryginale, później słuchałam audiobooka na Legimi (średni), aż w końcu zamówiłam fizyczną książkę, żeby móc zaznaczać ulubione fragmenty ♥

Nie jest idealna, ALE to najlepiej zbudowany romans w fantasy jaki ostatnio czytałam. Dlaczego? Bo był wiarygodny i budowany od...

Całkiem przyjemna bajka, do przeczytania w jedno popołudnie.

Całkiem przyjemna bajka, do przeczytania w jedno popołudnie.

Redakcja i tłumaczenie beznadziejne. Czasami ciężko było zrozumieć co autor miał na myśli, ogólnie książka jest stylistycznie kiepska. Fabularnie też. Natomiast sam romans słaby. Chłop zwracał się do niej per wiedźmuniu, aż mnie skręcało za każdym razem.

Redakcja i tłumaczenie beznadziejne. Czasami ciężko było zrozumieć co autor miał na myśli, ogólnie książka jest stylistycznie kiepska. Fabularnie też. Natomiast sam romans słaby. Chłop zwracał się do niej per wiedźmuniu, aż mnie skręcało za każdym razem.