Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Relatywizm doświadczania ubrany w wyjątkowo zgrabną formę fabularną. Każdy znajdzie coś dla siebie – czy to porozumiewawcze mrugnięcie, czy kuksańca. Pozycja okraszona sporą dawką poczucia humoru. Jeśli podobały Ci się ławkowe wynurzenia dżentelmenów rezydujących na ławeczce w Wilkowyjach, prawdopodobnie nie raz Cię rozbawi. Zdecydowanie polecam :)

Relatywizm doświadczania ubrany w wyjątkowo zgrabną formę fabularną. Każdy znajdzie coś dla siebie – czy to porozumiewawcze mrugnięcie, czy kuksańca. Pozycja okraszona sporą dawką poczucia humoru. Jeśli podobały Ci się ławkowe wynurzenia dżentelmenów rezydujących na ławeczce w Wilkowyjach,...

Rozwiń Zwiń

Powiedzieć, że arcydzieło, to nic nie powiedzieć. Autor mógłby pisać o czymkolwiek, a jego fraza jest tak wabiąca, że poszedłbym w ogień. Dowód? Lwia część książki jest o hodowli i obserwacji kanarków, a czyta się to, jak światowej klasy kryminał. Zaznaczyć muszę, że ornitologia mnie absolutnie nie pasjonuje. Do trzymania ptaków w klatkach oraz do gołębiarzy ogółem, czuję zapalczywą niechęć.

Muszę wspomnieć o jednym rozdziale pod koniec, który traktuje o wojnie. Spokojnie, nie będzie spojlerów. Czyta się go z paniką w żyłach. Myślałem, że "Na zachodzie bez zmian" wycisnęło tę cytrynę do końca. Nie wiedziałem, że można się tak pomylić.

Podsumowując: jeśli masz okazję sięgnąć po tę pozycję, zrób to, a przysięgam, że się nie rozczarujesz.

Powiedzieć, że arcydzieło, to nic nie powiedzieć. Autor mógłby pisać o czymkolwiek, a jego fraza jest tak wabiąca, że poszedłbym w ogień. Dowód? Lwia część książki jest o hodowli i obserwacji kanarków, a czyta się to, jak światowej klasy kryminał. Zaznaczyć muszę, że ornitologia mnie absol...

Rozwiń Zwiń