Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z najbardziej brutalnych książek jakie w życiu przeczytalam która dodatkowo kończy się strasznie propagandowym przeslaniem. Ta powieść jest maltretujaca

Jedna z najbardziej brutalnych książek jakie w życiu przeczytalam która dodatkowo kończy się strasznie propagandowym przeslaniem. Ta powieść jest maltretujaca

uwielbiam opowiadania, a te, są jedne z najlepszych jakie było dane mi czytać. NTo dopiero mój początek z DFW.

uwielbiam opowiadania, a te, są jedne z najlepszych jakie było dane mi czytać. NTo dopiero mój początek z DFW.

strumień świadomości pijaka - dżentelmena. Godny w upadku, niegodny w śmierci, skazany na upadek. Lowry jest mistrzem przekazywania uczuć I myśli. Jego zdania są jak misterne bukiety kwiatów. Uzależnienie I miłość do niego to toczący ludzkość wirus. Albo czy ludzkość jest wirusem?

strumień świadomości pijaka - dżentelmena. Godny w upadku, niegodny w śmierci, skazany na upadek. Lowry jest mistrzem przekazywania uczuć I myśli. Jego zdania są jak misterne bukiety kwiatów. Uzależnienie I miłość do niego to toczący ludzkość wirus. Albo czy ludzkość jest wirusem?

Alosza wcieleniem następnego Idioty, Iwan Rodiona zaś wątek z Mitią wspaniałym wątkiem detektywistycznym i kryminalnym. Książka ocieka gatunkowością - sądowe sceny pod koniec. Rozmowa Iwana i Smierdiakowa - nie do zapomnienia

Alosza wcieleniem następnego Idioty, Iwan Rodiona zaś wątek z Mitią wspaniałym wątkiem detektywistycznym i kryminalnym. Książka ocieka gatunkowością - sądowe sceny pod koniec. Rozmowa Iwana i Smierdiakowa - nie do zapomnienia

bardzo dobre polskie eseje kulturowe

bardzo dobre polskie eseje kulturowe

podziwiam WSB jako pisarza, narkomana, amatora medycyny i obserwatora.

podziwiam WSB jako pisarza, narkomana, amatora medycyny i obserwatora.

wzrusza siła kontrastu i obecnie niewystępująca prostolinijność uczuć

wzrusza siła kontrastu i obecnie niewystępująca prostolinijność uczuć

najpiękniejszy komiks pod słońcem

najpiękniejszy komiks pod słońcem

Nigdy nie zapomnę opowiadania o ojcu, który starał się o kanonizację swojej córki, po tym jak okazało się, że jej zwłoki pachną kwiatami i nie ulegają rozkładowi. Przepiękna puenta i morał.

Nigdy nie zapomnę opowiadania o ojcu, który starał się o kanonizację swojej córki, po tym jak okazało się, że jej zwłoki pachną kwiatami i nie ulegają rozkładowi. Przepiękna puenta i morał.

Zakończenie mnie bardzo rozczarowało. A wcześniejsze ok. 500 stron bardzo przyjemne i marquezowskie, ale "Sto lat..." jest tylko jedno.

Zakończenie mnie bardzo rozczarowało. A wcześniejsze ok. 500 stron bardzo przyjemne i marquezowskie, ale "Sto lat..." jest tylko jedno.

pomyłka

pomyłka