Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Love, Theoretically" to moje kolejne spotkanie z twórczością Ali Hazelwood i kolejne udane, mimo wielu podobieństw do poprzedniczek, które w niej odnalazłam. Powieść zgrabnie splata wątki naukowe i romantyczną opowieść o młodej fizyczce teoretycznej Elsie Hannaway. Historia Elsie, która prowadzi podwójne życie jako wykładowczyni i udawana partnerka, nabiera nowego wymiaru, gdy na jej drodze staje Jack Smith, tajemniczy fizyk eksperymentalista i brat jednego z jej klientów.

Czerpiąc ze swojego doświadczenia naukowego (jest profesorem neurobiologii) autorka wplata w tło opowieści prawdziwe problemy związane z karierą akademicką. Mimo że główny wątek skupia się na romansie, nie bagatelizuje trudności, z jakimi borykają się kobiety w świecie nauki. Dodatkowo autorka wykorzystuje różne choroby (tym razem Elsie jest chora na cukrzycę typu 1), obdarzając nimi swoich bohaterów, dzięki czemu uświadamia czytelnikom, z jakimi wyzwaniami i trudnościami muszą mierzyć się osoby chore. Dzięki temu również jej postaci stają się bardziej realistyczne i przystępne dla czytelnika. Osobiście uwielbiam sposób, w jaki Hazelwood wkomponowuje realia świata naukowego w opowiadaną historię. Jest to rzadko spotykane w literaturze popularnej, a tu otrzymujemy pełny obraz akademickiego życia wraz z jego problemami i wyzwaniami. Bardzo lubię też bohaterów, których tworzy autorka. Są tacy normalni, ludzcy, mimo że to przecież naukowcy i można byłoby się spodziewać, że będą zadzierać nosa i trzymać głowę trochę może zbyt wysoko.

Elsie Hannaway staje przed wyzwaniami zarówno w swojej karierze naukowej, jak i w życiu osobistym. To złożona postać. Z jednej strony jest niezwykle zdolna naukowo z niebagatelnymi osiągnięciami w swojej dziedzinie, z drugiej musi zmierzyć się z trudnościami finansowymi i niepewnością związaną z pracą na kontraktach na kilku uczelniach. Elsie jest odważna, niezależna i pełna determinacji, ale jednocześnie skrywa w sobie kruchą stronę, szczególnie w kontekście jej ukrytego życia jako udawana partnerka. Jej walka o stabilność zawodową i osobistą sprawia, że łatwo jest się z nią zżyć i nie da się nie trzymać kciuków za jej sukcesy. Druga połówka tej cudownej opowieści to Jack Smith, starszy brat ulubionego klienta Elsie. Mężczyzna jest genialnym fizykiem eksperymentalistą, pełnym tajemnic i złożonych emocji. Jego początkowa niechęć wobec Elsie wynika z przeszłości, która wiąże się z jej mentorem i jego karierą naukową. W miarę jak poznajemy Jacka bliżej, odkrywamy jego wrażliwą i opiekuńczą stronę, która skrywa się za pozornie nieprzystępną fasadą. Jego rozwój w trakcie historii, zwłaszcza w kontekście relacji z Elsie, sprawia, że staje się bardziej skomplikowanym i interesującym bohaterem, niż mogłoby się początkowo wydawać.

Dynamiczna interakcja między Elsie i Jackiem nadaje powieści swoisty urok i sprawia, że czytelnik zostaje wciągnięty w wir ich emocji, konfliktów i ostatecznie miłości. Chemia między tą dwójką i rozwijająca się między nimi relacja są główną osią tej historii, czyniąc ją niezapomnianą dla każdego, kto zdecyduje się sięgnąć po tę książkę. Fajny jest też sposób, w jaki autorka wplata humor i sarkazm w dialogi między bohaterami. To sprawia, że lektura jest naprawdę przyjemna i zabawna. Dzięki temu też czyta się ją błyskawicznie.

"Love, Theoretically" to idealna propozycja dla czytelników poszukujących lekkiej i jednocześnie inteligentnej rozrywki. Historia Elsie i Jacka w bardzo szybki sposób trafia do serca dzięki sympatycznym postaciom i niezaprzeczalnemu urokowi. To znakomita okazja na zanurzenie się w fascynującym świecie fizyki i miłości, do czego oczywiście gorąco zachęcam 💛

"Love, Theoretically" to moje kolejne spotkanie z twórczością Ali Hazelwood i kolejne udane, mimo wielu podobieństw do poprzedniczek, które w niej odnalazłam. Powieść zgrabnie splata wątki naukowe i romantyczną opowieść o młodej fizyczce teoretycznej Elsie Hannaway. Historia Elsie, która prowadzi podwójne życie jako wykładowczyni i udawana partnerka, nabiera nowego wymiaru,...

"Ja, która nie poznałam mężczyzn" to opowieść o wyjątkowej podróży przez tajemniczy dystopijny świat, w którym bezimienna bohaterka i jej towarzyszki uwalniają się z podziemnego więzienia po tym, jak nagle rozlega się alarm, a strażnicy znikają. Ich wyzwolenie otwiera drzwi do nieznanych przestrzeni, które okazują się równie zagadkowe i niebezpieczne jak poprzednie więzienie. Czy takiej wolności pragnęły więzione kobiety?

Główna bohaterka, która od dziecka przebywa w izolacji w podziemnym więzieniu i jest nazywana bezimienną dziewczynką, bo nikt nie poznał nadanego jej imienia, po latach wychodzi na powierzchnię wraz z innymi trzydziestoma dziewięcioma kobietami, aby odkryć, że świat zewnętrzny nie jest taki, jak go sobie wyobrażały. I nie chodzi tu tylko o brak w owym świecie mężczyzn. Nie ma miast i w ogóle śladów cywilizacji, są tylko kolejne strażnice, a w nich ciała kolejnych kobiet. Ich wyzwolenie jest początkiem nowej, niezbadanej podróży przez tajemnicze tereny.

Autorka zręcznie ukazuje nie tylko fizyczną pustkę tego nowego świata, ale także jego zagadkowość, co prowokuje do głębszych refleksji nad kondycją ludzkości i jej relacją ze światem. Jednym z najbardziej poruszających aspektów opowieści są opisy codziennych rytuałów kobiet. Autorka pokazuje, jak w skrajnych warunkach nawet najbardziej prozaiczne czynności stają się symbolicznymi gestami, które nadają sens życiu bohaterki i jej towarzyszek. To właśnie te momenty ukazują siłę ludzkiego ducha w obliczu beznadziei i znużenia.

Powieść dotyka tematów samotności, kobiecej przyjaźni, egzystencjalnych dylematów i poszukiwania sensu w nowej rzeczywistości. Autorka zręcznie prowadzi narrację z perspektywy głównej bohaterki, której życie to monotonia i bezcelowość, jednak w jej wnętrzu kryje się fascynujący wewnętrzny świat. Bohaterka pozbawiona kontaktu ze światem zewnętrznym staje w obliczu pytań o własną tożsamość i sens istnienia względem nowych, niezbadanych przestrzeni. Czy samotność może być jedynym towarzyszem człowieka w obliczu takiej tajemnicy? Czy możliwe jest odnalezienie się w świecie pozbawionym nadziei? Te pytania, razem z innymi egzystencjalnymi dylematami, towarzyszą czytelnikowi na każdym kroku, prowokując go do refleksji nad własnym życiem i jego wartościami. Autorka stawia również pytania o naturę ludzką i moralność. Czy człowiek może zachować swoją godność i moralność w ekstremalnych warunkach, pozbawiony wszelkich wygód i kontaktu z resztą świata? Książka skłania czytelnika do zastanowienia się nad tym, co naprawdę definiuje ludzką egzystencję i czy istnieje coś, co przetrwa nawet w najtrudniejszych warunkach.

Narracja prowadzona z perspektywy głównej bohaterki pozwala bliżej poznać jej wewnętrzne rozterki i emocje. Stopniowe odkrywanie tajemnic związanych z losem bezimiennej dziewczynki, a później kobiety buduje napięcie, prowadząc do zaskakującego i niekoniecznie oczekiwanego finału, który pozostawia czytelników z wieloma nierozwikłanymi kwestiami do przemyślenia. Przemilczenia i niedopowiedzenia są kluczowym elementem i siłą tej historii, pozwalając czytelnikowi jedynie częściowo zgłębić ukryte tajemnice. Dlatego nie narzekam za bardzo, bo lektura mnie zafascynowała. Mimo to liczyłam na to, że otrzymam w powieści odpowiedź na chociaż jedno z postawionych w opisie pytań, a mianowicie: "(...) skąd się wziął ten dystopijny świat".

"Ja, która nie poznałam mężczyzn" to powieść, która porusza zarówno emocjonalnie, jak i intelektualnie, stawiając pytania, na które odpowiedzi nie są proste ani oczywiste. To krótka, ale bogata w treść opowieść, która wciąga od pierwszej strony i nie pozwala oderwać się aż do ostatniego słowa, a jej znaczenie sięga znacznie głębiej niż się tego spodziewamy, głębiej nawet, niżbyśmy sobie życzyli.

"Ja, która nie poznałam mężczyzn" to opowieść o wyjątkowej podróży przez tajemniczy dystopijny świat, w którym bezimienna bohaterka i jej towarzyszki uwalniają się z podziemnego więzienia po tym, jak nagle rozlega się alarm, a strażnicy znikają. Ich wyzwolenie otwiera drzwi do nieznanych przestrzeni, które okazują się równie zagadkowe i niebezpieczne jak poprzednie...

"Szron" to opowieść, która wciąga od pierwszych stron, zaskakując zarówno nietypowym turniejem, jak i zawiłościami międzygatunkowej (nie do końca, ale wyjaśnię to za chwilę) miłości. To fascynująca podróż pełna emocji, magii i nieprzewidywalnych zwrotów akcji, która zachwyci każdego miłośnika romantasy. Autorski duet C.N. Crawford mistrzowsko łączy elementy fantastyki z pasjonującą historią miłosną, w doskonały sposób splatając magię, tajemnice, walkę o przetrwanie i niebezpieczne uczucia.

Główną bohaterką powieści jest Ava, która wprawdzie należy do magicznego gatunku elfów, ale jako dziecko została porzucona i była wychowywana przez ludzką matkę. Można więc powiedzieć, że jest bardziej człowiekiem niż elfem. Sama zresztą również tak się czuje. W dniu swoich dwudziestych szóstych urodzin kobieta odkrywa zdradę swojego partnera. Jej reakcja na tę bolesną sytuację jest tylko wstępem do serii wydarzeń, które poprowadzą ją ku nieoczekiwanemu spotkaniu z Torinem, królem elfów. To zderzenie dwóch totalnie różnych światów zapoczątkuje z kolei lawinę zdarzeń, które zaprowadzą Avę do udziału w turnieju na śmierć i życie, w którym musi pokonać sześć potężnych przeciwniczek. Ale nie tylko. Sprawi też, że dziewczyna będzie musiała skonfrontować się z własnym pochodzeniem i z własnym przeznaczeniem.

Sięgnęłam po tę powieść zaciekawiona pomysłem na fabułę, który bardzo mi się spodobał już po przeczytaniu opisu. No co tu dużo mówić, slow burn romantasy, turniej na śmierć i życie, który w dodatku ma wyłonić kandydatkę na żonę króla, mroczne elfy, klątwa, tajemnice i miłość, która nie miała prawa się zdarzyć to elementy, które nie pozwoliły mi przejść obok tej powieści obojętnie. I muszę przyznać, że bawiłam się naprawdę dobrze.

Na uwagę z pewnością zasługują dobrze wykreowani bohaterowie powieści. Są wyraziści, obdarzeni zestawem cech, niepozbawieni wad. Ava odważnie stawia czoła przeciwnościom losu. Jej determinacja, zadziorność i niezależny duch czynią ją niezwykle inspirującą postacią, która nie boi się zmierzyć z własnymi słabościami i tajemnicami z przeszłości. Torin z kolei od początku wzbudza mieszane uczucia – od niechęci po fascynację. Jego mroczna tajemnica i złożona osobowość sprawiają, że mężczyzna jest niezwykle intrygującą postacią, której lojalność i uczucia pozostają pod znakiem zapytania. Shalini jest ludzką przyjaciółką Avy. Przez cały czas jest ważnym wsparciem dla głównej bohaterki w trudnych chwilach. Jej lojalność, empatia i zdolność do zrozumienia innych czynią ją ważną postacią w życiu Avy. Niebagatelne znaczenie dla fabuły mają postaci poboczne, takie jak siostra Torina czy uczestniczki turnieju. Każda z nich wnosi swoje własne kolory do tej opowieści, uzupełniając ją o różnorodność charakterów i motywacji.

Relacje między postaciami, zwłaszcza między Avą i Torinem, są jednym z największych atutów powieści. Napięcie, tajemnica i skrywane uczucia sprawiają, że ciężko jest się oderwać od losów głównych bohaterów. Ich rozwijająca się relacja stanowi serce tej opowieści, które bije mocnym, nieprzewidywalnym rytmem. Ava i Torin tworzą fascynującą parę. Ich wzajemne przyciąganie, pomimo napięć i niechęci, buduje niezwykłą chemię. Ich relacja rozkwita pomimo tajemnic i różnic, jakie ich dzielą. Ich wzajemna chemia, stopniowo przekraczająca granice umowy, jaką bohaterowie zawarli, prowadzi do wzrostu zaufania i głębszych uczuć, które zaskakują nawet ich samych.

Autorzy zręcznie łączą motyw turnieju z magią i walką o przetrwanie, tworząc wciągającą narrację. Sam turniej jest elementem, który odrobinę mnie zawiódł, bo był przeze mnie najbardziej wyczekiwany. Liczyłam więc, że będzie trochę bardziej szczegółowo opisany. A w moim odczuciu było go zbyt mało. Odczuwam więc pewien niedosyt. Mimo to z przekonaniem stwierdzam, że nawet w takiej ilości wzbudza niemałe emocje. Ten brutalny i nieprzewidywalny turniej na śmierć i życie stanowi nie tylko test siły fizycznej i umiejętności magicznych bohaterów, ale również arenę, na której rozgrywają się dramatyczne starcia, intrygi i zaskakujące zwroty akcji. Poszczególne etapy turnieju są pełne napięcia, co pozwala wczuć się w atmosferę rywalizacji i daje zastrzyk adrenaliny. W trakcie walk bohaterowie muszą stawić czoła nie tylko fizycznym wyzwaniom, ale również własnym lękom i wątpliwościom, muszą zmierzyć się z moralnymi dylematami i wybrać, jakie wartości są dla nich najważniejsze. Doświadczają wzlotów i upadków, poznając siebie i swoje własne granice.

"Szron" to niezwykła opowieść, która urzeka oryginalnością, dynamiką i zalewa czytelnika morzem emocji. Polecam fanom romantasy, mrocznych elfów i igrzysk na śmierć i życie, którzy szukają nietuzinkowych, wciągających historii.

"Szron" to opowieść, która wciąga od pierwszych stron, zaskakując zarówno nietypowym turniejem, jak i zawiłościami międzygatunkowej (nie do końca, ale wyjaśnię to za chwilę) miłości. To fascynująca podróż pełna emocji, magii i nieprzewidywalnych zwrotów akcji, która zachwyci każdego miłośnika romantasy. Autorski duet C.N. Crawford mistrzowsko łączy elementy fantastyki z...