Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak często sięgacie po mroczne romantasy/dark romanse?

Muszę przyznać, że ja praktycznie wcale, ale skusiłam się na nową propozycję od Wydawnictwa Papierowe Serca.

Willow jest wiedźmą, która ukrywa się całe życie, lecz mroczne Zgromadzenie magii odnajduje ją i siłą sprowadza do Hollow's Grove - szkoły dla wiedźm. Uparta i bezczelna Willow jest jednak zadowolona z tego faktu, bo poniekąd taki miała plan. Na życzenie ojca ma znaleźć kości zmarłej ciotki, a aby to zrobić musi uwieść samego dyrektora szkoły, mrocznego i nieśmiertelnego demona.

Pod względem fabularnym autorka nie wykorzystała potencjału historii, którą stworzyła. Choć Willow trafiła do szkoły dla wiedźm, to praktycznie nie dowiedziałam się na jakie zajęcia chodziła, czego się tam uczyła i kto ją uczył. Są jedynie dwie/trzy sceny z sal lekcyjnych, ale nie poświęcono im zbyt wiele uwagi. Autorka nie wyjaśniła też zbyt dobrze tego, kim są tajemnicze Naczynia, jak funkcjonują poszczególne typy magii i czemu linia rodowa Hecate jest taka ważna.

Odnosiłam wrażenie, że ta ksiażka skupiała się tylko na romansie Willow i Graya. Nie do końca też rozumiałam, czemu Gray niemal od razu zainteresował się Willow, skoro moim zdaniem nie jest jakoś szczególnie ciekawą postacią... Była lekkomyślna, irytująco pewna siebie i w pewnym momencie odniosłam wrażenie, że zapomniała co miała zrobić w Hollow's Grove. Gdy zobaczyła przystojnego dyrektora szkoły, to jej plany na odnalezienie kości ciotki zeszły na drugi plan.

Wiecie co jednak najbardziej mi się spodobało w "Sabacie"? Zakończenie. Na samym początku, w ostrzeżeniach od autorki jest mowa o tym, że czarny charakter jest naprawdę czarnym charakterem i to on otrzyma swoje szczęśliwe zakończenie. Muszę przyznać, że długo w to nie wierzyłam, ale potem... Warto było przebrnąć przez niektóre luki fabularne, aby dotrzeć do zakończenia.

Nie oceniam tej książki źle, bo jednak wciągnęła mnie w pewien sposób. Ale nie była dobra. Brakuje w niej wielu elementów i spodoba się raczej czytelniczkom, które lubią szybką akcję i zaborcze romanse.

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Papierowe Serca]

Jak często sięgacie po mroczne romantasy/dark romanse?

Muszę przyznać, że ja praktycznie wcale, ale skusiłam się na nową propozycję od Wydawnictwa Papierowe Serca.

Willow jest wiedźmą, która ukrywa się całe życie, lecz mroczne Zgromadzenie magii odnajduje ją i siłą sprowadza do Hollow's ...

Rozwiń

Zwiń

Czy czarownica ma szansę uciec przed łowcą czarownic?

Rune od lat ukrywa swoje magiczne moce i powiem Wam, że jej zabawa w kotka i myszkę z łowcami czarownic jest NIESAMOWICIE wciągająca.

Rune jest Szkarłatną Ćmą, czyli czarownicą która ratuje inne czarownice przed schwytaniem. Nocami jest symbolem rebelii, a za dnia dziedziczką ogromnej fortuny, która potrafi tylko plotkować i zgrywać płytką arystokratkę. Urządza wystawne bale i chodzi regularnie do opery, aby nie wzbudzać podejrzeń i jednocześnie zbiera informacje o schwytanych czarownicach, by dowiedzieć się, gdzie są przetrzymywane.

Gideon Sharpe słynie z kolei jako kapitan łowców czarownic, który od lat próbuje schwytać Szkarłatną Ćmę. Gdy jego cień podejrzenia pada na Rune, postanawia się do niej zalecać - nie wie jednak, że i ona skupiła na nim swoją uwagę, bo chce wydobyć od niego wiele potrzebnych informacji. Relacja, którą stworzyli była impulsywna, burzliwa i dosyć szybko się rozwijała, więc będzie idealna dla osób szybkich i wciągających związków.

Poza Gideonem w akcji pojawia się także jego brat Alex, który jest wspólnikiem i przyjacielem Rune. Baaardzo podobał mi się wątek trójkąta miłosnego w tej książce, ponieważ obaj bracia byli od siebie różni i Rune czuła się inaczej w ich towarzystwie. Autorka ciekawie opisała kontrasty między nimi i ja jako czytelniczką mogłam wybrać, którego z braci preferuję.

Urok tej książki był niesamowity, ponieważ wszystko jest utrzymane w starych klimatach - kobiety noszą długie suknie i upięte włosy, a mężczyźni chodzą w mundurach bądź frakach. Niezwykle ważna jest też dworska etykieta i maniery, zatem zalecanie się Gideona do Rune było pięknie przedstawione.

Czytając tę książkę odnosiłam wrażenie, że idealnie nadawałaby się na film, bo ciągle coś się w niej działo i nie nudziła mnie ani przez sekundę.

Może i niektóre momenty były przewidywalne, bo działały według utartego schematu romantasy, ale i tak ta książka bardzo mi się spodobała. Wybaczam jej wszystkie wady, bo jej fabuła mnie wciągnęła i naprawdę przyjemnie się ją czytało.

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Moondrive]

Czy czarownica ma szansę uciec przed łowcą czarownic?

Rune od lat ukrywa swoje magiczne moce i powiem Wam, że jej zabawa w kotka i myszkę z łowcami czarownic jest NIESAMOWICIE wciągająca.

Rune jest Szkarłatną Ćmą, czyli czarownicą która ratuje inne czarownice przed schwytaniem. Nocami je...

Rozwiń

Zwiń

Znacie to uczucie, kiedy czytacie jakąś książkę i ona jest TAK DOBRA, że już wiecie, że zrobicie jej reread?

Ja miałam taką sytuację z "Dniami krwi i światłem gwiazd" już pierwszego rozdziału.

To co ujęło mnie najbardziej w tym tomie to zakazany romans pomiędzy Karou i Akivą. Został jeszcze bardziej rozwinięty w tej części, a ich wątek jest pełen bólu, tęsknoty i żalu, ale jednocześnie pełen nadziei, przywiązania i wizji spełnienia najskrytszych pragnień. Uwielbiam ich relację w każdym calu, a w tym tomie pokochałam ją jeszcze bardziej. Rozdarcie, która czuła Karou do Akivy było pełne emocji i opisane w tak przejmujący sposób, że niemal czułam jej ból jak swój własny.

Od samego początku tej książki byłam zaskoczona tym, jak bardzo jej akcja jest smutna. Nie tylko ze względu na złamane serca Karou i Akivy, ale także z uwagi na to, w jakiej sytuacji znalazła się Karou - została rezurekcjonistką na służbie Thiago, a to oczywiście nie wróży nic dobrego Choć kontynuuje dzieło Brimstone'a i tworzy nowe chimery, to wszystko jest obarczone ogromnym bólem i poczuciem winy. Główna bohaterka jest wrakiem człowieka, czuje się bezsilna i wykorzystana, a jednocześnie wie, że nie ma dla niej innej przyszłości i wskrzeszanie zmarłych chimer jest jej obowiązkiem. Bardzo podobało mi się to, że Karou ma w sobie silne poczucie obowiązku, a jednocześnie wie, że Thiago jest czarnym charakterem w jej historii.

Ogromnie podobało mi się w tej części także to, że akcja toczyła się jednocześnie w świecie Erec i świecie ludzi. Autorka IDEALNIE budowała napięcie przeskakując z jednej perspektywy do drugiej, dawkując wydarzenia dziejące się w dwóch odrębnych miejscach. Z jednej strony poznajemy plany serafinów, a z drugiej chimer - przysięgam, że momentami tupałam ze zniecierpliwienia, bo akcja robiła się ogromnie intrygująca.

Opłacało się czekać na drugi tom przygód Karou, bo zakochałam się w nim od pierwszej strony. Uwielbiam styl pisania autorki, jej sposób na budowanie plot twistów i napięcia, a także uwielbiam niebanalne postacie, które stworzyła. Dla mnie jest to jedna z najlepszych trylogii fantasy, jaka istnieje.

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Moondrive]

Znacie to uczucie, kiedy czytacie jakąś książkę i ona jest TAK DOBRA, że już wiecie, że zrobicie jej reread?

Ja miałam taką sytuację z "Dniami krwi i światłem gwiazd" już pierwszego rozdziału.

To co ujęło mnie najbardziej w tym tomie to zakazany romans pomiędzy Karou i Akivą. Z...

Rozwiń

Zwiń