Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Spojrzała na niebo"

Czytelnik nie domyśla się, że pierwsze słowa tej powieści niejako niosą zapowiedź losu Nury, kluczowej bohaterki tej książki: jej przeznaczenie, choć drogą przez piekło... Czym i o czym jest ta powieść? Wojennym thrillerem? Powieścią psychologiczną? Prozą rozrachunkową? Nową wersją "Zbrodni i kary"? Wszystkim po trochu. Ale to, co mnie w niej urzeka, to nie akcja, lecz wiarygodność w odmalowywaniu sytuacji społecznej. To wynik podejścia i warsztatu stosunkowo młodej jeszcze autorki: nie pisze tu o miejscach i okolicznościach, których nie zna z doświadczenia. To dlatego Berlin z życiem gruzińskiej i wschodnioeuropejskiej emigracji i Tbilisi z jego atmosferą i problemami społecznymi są tu tak plastyczne i wiarygodne. Podobnie jak przygotowywanie roli teatralnej i wczuwanie się w nią. Haratischwili do 20 roku życia mieszkała w Tbilisi, potem od 2003 w Niemczech, gdzie kontynuowała studia reżyserii. Od otwarcia się Gruzji na Zachód po objęciu prezydentury przez Saakaszwilego Niemcy zostały wręcz zalane studentami z tego kraju. Jedna trzecia Gruzinów w poszukiwaniu zarobku wyjechała za granicę. Autorka też pozostała w Hamburgu, gdzie od lat pracuje jako dramaturg i reżyser w teatrach, i pisze. Czeczenię, której nie znała, specjalnie dla tej książki pojechała zobaczyć - w ramach programu Grenzgänger Fundacji R. Boscha. Zapewne dlatego opis drogi z wszędobylskimi plakatami "trójcy nieświętej": ojca i syna - Ramzana i Achmata Kadyrowów - prezydentów rosyjskiej teraz, napełnionej duchem Putina Czeczenii, wypada tak wiarygodnie...(...)

Całość recenzji pod adresem: https://nakanapie.pl/recenzje/wina-i-wybaczenie-kotka-i-general

"Spojrzała na niebo"

Czytelnik nie domyśla się, że pierwsze słowa tej powieści niejako niosą zapowiedź losu Nury, kluczowej bohaterki tej książki: jej przeznaczenie, choć drogą przez piekło... Czym i o czym jest ta powieść? Wojennym thrillerem? Powieścią psychologiczną? Prozą rozrachunkową? Nową wersją "Zbrodni i kary"? Wszystkim po trochu. Ale to, co mnie w niej urzeka,...