Zamęt

Trochę jestem dupa wołowa.

Od dobrych kilku lat snułem się po domu jak smród po gaciach i jęczałem żonie, że dawno odeszły czasy świetności powieści szpiegowskiej, że nie ma co czytać, i w ogóle to gdzie są nowi Lekarowie, Klanseje, Forsajty i Ludlumy.

Tymczasem lekarstwo na te stękania od sześciu lat stało na mojej półce.

"Zamęt" kupiłem na premierę. Dlaczego nie przeczytałem z marszu? A no bo cykl Nielegalni podobał mi się "tak se". Nie zrozumcie mnie źle, to są bardzo solidne książki i oceniłem je dobrze, chyba zwłaszcza tom II, ale kończyłem je z jakimś takim niedosytem. W każdy razie następnego Severskiego kupiłem, ale nie zabrałem się od razu, no i potem kisił. Aż do zeszłego piątku.

Nagle złapałem i czytałem w każdej wolnej chwili. No bo co my tu mamy? Dokładnie to, czego oczekują wielbiciele klasyków, czyli wiele wątków, postaci, nitek, kłębków, nazw instytucji, pionów, wydziałów. Szpiegów, agentów, talibów, ruskich, Amerykanów, Niemców, policjantów-kumpli, policjantów-zdrajców, skorumpowanym posłów i niedołężnych ministrów. O to to to...

Takie nagromadzenie wszystkiego możne nam książkę łatwo pokpić, fabuła może szybciej lub wolniej (im bliżej końca tym grozi to częściej) zjechać na manowce, ale nie tutaj, proszę państwa. Nasz były superszpieg, a dziś sprawny pisarz gatunkowy prowadzi ją pewną ręką i satysfakcjonująco kończy. No i pewnie, że wkradają się wątki, nazwijmy to ogólnie: romantyczne, ale to w końcu literatura rozrywkowa, nie? Nie rażą.

Do tego mamy sporo prawdziwej (chyba...) wiedzy ze światka służb, a jak najmniej gonienia i strzelania, czego w takich książkach nie znoszę. Tu akcja toczy się w gabinetach, mieszkaniach, czasami na ulicy lub w samochodzie i rozwijana jest głównie dialogiem.

Czy w wątkach można się pogubić? Jak ktoś woli pozycje jednotorowe, to pewnie się zirytuje, ale dla weteranów gatunku spod znaku wymienionych wcześniej klasyków, to będzie uczta.

Aha, jeszcze jedno. Pan Severski potrafi napisać książkę godnie. Nie aspiruje do wyżyn literatury pięknej, nie wymyśliło mu się, że pościga się z Tokarczuk albo przykombinuje jak Dukaj. Pisze dla szerokiego grona odbiorców, ale oszczędza nam tych wszystkich infantylizmów i tekturowości, którymi zapychają nas wszystkie Mrozy, Szamałki i ta reszta. Człowiek nie rumieni się ze wstydu (przeczytałem jedną Chyłkę, więc wiem, jak może wykręcić z zażenowania...),a obcuje z bohaterami z krwi i kości.

Zachęcam do lektury i zamawiam następne tomy.

PS: tego Jagana to bym sobie odpuścił...

Trochę jestem dupa wołowa.

Od dobrych kilku lat snułem się po domu jak smród po gaciach i jęczałem żonie, że dawno odeszły czasy świetności powieści szpiegowskiej, że nie ma co czytać, i w ogóle to gdzie są nowi Lekarowie, Klanseje, Forsajty i Ludlumy.

Tymczasem lekarstwo na te stękania od sześciu lat stało na mojej półce.

"Zamęt" kupiłem na premierę. Dlaczego nie...

Niestety lektura Zamętu Severskiego okazała się nużącym i dość rozczarowującym doświadczeniem. Paradoksalnie tytuł udał się autorowi, gdyż dobrze odwzorowuje odczucia czytelnika po kilku godzinach obcowania z książką. Są całkiem dobre fragmenty, jednak już od połowy miałem ochotę zacząć czytać coś innego i zwyczajnie samowolnie omijałem fragmenty mniej interesujących wątków. Szkoda- koncepcja i pomysł miał potencjał. Tak to jednak bywa, gdy autor chce już tylko odcinać kupony. Jednym słowem nie polecam!

Niestety lektura Zamętu Severskiego okazała się nużącym i dość rozczarowującym doświadczeniem. Paradoksalnie tytuł udał się autorowi, gdyż dobrze odwzorowuje odczucia czytelnika po kilku godzinach obcowania z książką. Są całkiem dobre fragmenty, jednak już od połowy miałem ochotę zacząć czytać coś innego i zwyczajnie samowolnie omijałem fragmenty mniej interesujących...

Bardzo dobra książka, wciągająca, dynamiczna. Może trochę tylko czasem zbyt zagmatwana, za dużo nazwisk i przez to chwilami nużąca. Ale tylko chwilami.

Bardzo dobra książka, wciągająca, dynamiczna. Może trochę tylko czasem zbyt zagmatwana, za dużo nazwisk i przez to chwilami nużąca. Ale tylko chwilami.

Bardzo mi się dobrze słuchało - wartka akcja w Warszawie, Moskwie i Afganistanie. Dobrze autor to wszystko poskładał. Z pewnością będę wracał do następnych części.

Bardzo mi się dobrze słuchało - wartka akcja w Warszawie, Moskwie i Afganistanie. Dobrze autor to wszystko poskładał. Z pewnością będę wracał do następnych części.

Godna kontynuacja "Nielegalnych", na pewno mocniejsza od trzeciej części trylogii

Godna kontynuacja "Nielegalnych", na pewno mocniejsza od trzeciej części trylogii

Poleciła mi koleżanka. Przyznam, że nie miałam pojęcia o istnieniu takiego typu literatury. Na tyle mnie wciągnęło, że przeczytam kolejne dwie części.
"Zamęt" to powieść sensacyjna, szpiegowska.
Z blurba: "W Pakistanie zostaje porwany przez talibów polski biznesmen. Grozi mu śmierć. Do akcji ratunkowej rusza supertajna jednostka Agencji Wywiadu, znana jako Sekcja".
Akcja dzieje się w Warszawie, Grecji, Rosji, Pakistanie i RPA. Trup ściele się gęsto, jest dobre tempo i polska polityka w tle.

Poleciła mi koleżanka. Przyznam, że nie miałam pojęcia o istnieniu takiego typu literatury. Na tyle mnie wciągnęło, że przeczytam kolejne dwie części.
"Zamęt" to powieść sensacyjna, szpiegowska.
Z blurba: "W Pakistanie zostaje porwany przez talibów polski biznesmen. Grozi mu śmierć. Do akcji ratunkowej rusza supertajna jednostka Agencji Wywiadu, znana jako Sekcja".
Akcja...

Jazda bez trzymanki!

Jazda bez trzymanki!

Wysłuchałam audiobooka - bardzo dobra realizacja.

Wysłuchałam audiobooka - bardzo dobra realizacja.

Czar prysł na stronie 213.
Chociaż Severski rozpoczął Zamętem nową serię, to pozostawił kilka nawiązań do poprzedniej serii, na przykład postaci Eli i Witka. Nawet fajnie, tworzy swoje uniwersum. Ale na stronie 213 nagle pojawia się zmartwychwstały Jagan i czar pryska, bo autor pokazuje czytelnikowi, że może wszystko, że cała niby misternie budowana logika opowieści w każdej chwili może runąć, bo autor zakochał się w stworzonej przez siebie postaci.
Co nas czeka w kolejnych tomach tej serii? Kto jeszcze zmartwychwstanie?

Czar prysł na stronie 213.
Chociaż Severski rozpoczął Zamętem nową serię, to pozostawił kilka nawiązań do poprzedniej serii, na przykład postaci Eli i Witka. Nawet fajnie, tworzy swoje uniwersum. Ale na stronie 213 nagle pojawia się zmartwychwstały Jagan i czar pryska, bo autor pokazuje czytelnikowi, że może wszystko, że cała niby misternie budowana logika opowieści w...

“Zamęt” otwiera nowy cykl Vincenta Severskiego, który w pewnym sensie jest kontynuacją “Nielegalnych”.
Akcja toczy się kilka lat później, nie ma już wydziału Q, za to w Agencji Wywiadu pracuje tajna jednostka Sekcja, a w niej nowi bohaterowie i dwójka poznanych już wcześniej. W epizodycznym wątku pojawia się również Jagan, a to oznacza obecność w fabule rosyjskich służb specjalnych.
Severski kolejny raz potwierdza, że w gatunku powieści szpiegowskich nie ma sobie równych. Nie jest to może literatura dla każdego, a na pewno nie dla spodziewających się rodzimej wersji Bonda czy Bourne’a. Tu mamy do czynienia z wyrafinowaną grą wywiadów, za którą stoi wielka polityka.
W “Zamęcie” starania o uwolnienie porwanego przez pakistańskich terrorystów polskiego oficera są tylko pretekstem do pokazania koronkowych działań zmierzających do zdemaskowania sowieckiego agenta ulokowanego na szczytach AW.
Nie jest to najłatwiejsza w odbiorze lektura, gdyż ogromna ilość szczegółów zmusza do nieustającej koncentracji, ale zdecydowanie warto poświęcić na nią te kilkanascie godzin.
Polecam.

“Zamęt” otwiera nowy cykl Vincenta Severskiego, który w pewnym sensie jest kontynuacją “Nielegalnych”.
Akcja toczy się kilka lat później, nie ma już wydziału Q, za to w Agencji Wywiadu pracuje tajna jednostka Sekcja, a w niej nowi bohaterowie i dwójka poznanych już wcześniej. W epizodycznym wątku pojawia się również Jagan, a to oznacza obecność w fabule rosyjskich służb...