Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny tom przygód trójki młodych detektywów. Córce się podobało, przed jej zaśnięciem dyskutowaliśmy często, kto może być winny. Ja trafiłem, ona po fakcie twierdzi, że "w myślach" zawsze podejrzewała faktycznego winnego. Śmiem wątpić.
Już się mała nie może doczekać następnego tomu, to najlepsza rekomendacja.

Kolejny tom przygód trójki młodych detektywów. Córce się podobało, przed jej zaśnięciem dyskutowaliśmy często, kto może być winny. Ja trafiłem, ona po fakcie twierdzi, że "w myślach" zawsze podejrzewała faktycznego winnego. Śmiem wątpić.
Już się mała nie może doczekać następnego tomu, to najlepsza rekomendacja.

Książka trochę słabsza od Paradyzji. Zakończenie ucina opowieść w najlepszym momencie. Może Autor miał coś innego do roboty, a może po prostu nie miał pomysłu i skończył jak skończył. A może musiał się zmieścić w 200 stronach ;)
Mimo niedociągnięć Zajdel do mnie bardzo przemawia. Czyta się go fantastycznie. Świetnie kreuje światy, trochę za bardzo czuć w tym Orwella, ale ja jestem kupiony. Polecam.

Książka trochę słabsza od Paradyzji. Zakończenie ucina opowieść w najlepszym momencie. Może Autor miał coś innego do roboty, a może po prostu nie miał pomysłu i skończył jak skończył. A może musiał się zmieścić w 200 stronach ;)
Mimo niedociągnięć Zajdel do mnie bardzo przemawia. Czyta się go fantastycznie. Świetnie kreuje światy, trochę za bardzo czuć w tym Orwella, ale ja...

Miło było zapoznać się z klasyką fantastyki. Autor dochodzi do ciekawych wniosków, ludzkość potrzebuje celu i sensu, żeby się rozwijać, ale dochodzi do tego metodami, które się bardzo zestarzały. Ciekawe, czy książki aktualne też za 100 lat tak będą trącić myszką. Można przeczytać, ale nie jest to pozycja obowiązkowa.

Miło było zapoznać się z klasyką fantastyki. Autor dochodzi do ciekawych wniosków, ludzkość potrzebuje celu i sensu, żeby się rozwijać, ale dochodzi do tego metodami, które się bardzo zestarzały. Ciekawe, czy książki aktualne też za 100 lat tak będą trącić myszką. Można przeczytać, ale nie jest to pozycja obowiązkowa.

Książka dla wszytkich fanów Chicago Bulls. Oczywiście tych z najlepszych lat.
Pippena uraziło to, jak został przedstawiony w "Ostatnim tańcu". Chciał przedstawić swoje wersje wydarzeń i przy okazji zarobić troszkę pieniędzy. Dlatego też napisał tę książkę. Nie ma tu niczego odkrywczego, ale czyta się świetnie, w końcu opisuje najlepsze dla wielu lata NBA. Tylko osoba samego Pippena mi trochę zgrzyta, okazał się zbyt pazerny i ograniczony jak na bohatera z dzieciństwa.

Książka dla wszytkich fanów Chicago Bulls. Oczywiście tych z najlepszych lat.
Pippena uraziło to, jak został przedstawiony w "Ostatnim tańcu". Chciał przedstawić swoje wersje wydarzeń i przy okazji zarobić troszkę pieniędzy. Dlatego też napisał tę książkę. Nie ma tu niczego odkrywczego, ale czyta się świetnie, w końcu opisuje najlepsze dla wielu lata NBA. Tylko osoba...

Córka zachwycona. Bardzo często śmiała się w głos. Wiadomo, nośny dla niej temat. Bardzo dużo zapamiętała z lektury i teraz co rusz przytacza co ciekawsze przykłady (ulubione to: hipopotam z wiatraczkiem i skunks). Ja również dowiedziałem się kilku przydatnych rzeczy. Książka napisana przystępnym językiem, czytało się bardzo dobrze. Z czystym sumieniem polecam.

Córka zachwycona. Bardzo często śmiała się w głos. Wiadomo, nośny dla niej temat. Bardzo dużo zapamiętała z lektury i teraz co rusz przytacza co ciekawsze przykłady (ulubione to: hipopotam z wiatraczkiem i skunks). Ja również dowiedziałem się kilku przydatnych rzeczy. Książka napisana przystępnym językiem, czytało się bardzo dobrze. Z czystym sumieniem polecam.

Książka przyjaznym stylem napisana, czyta się przyjemnie. Ciekawostki filmowe są niezłe, można inaczej spojrzeć na bohaterów. Ale od autobiografii oczekiwałbym trochę więcej niźli zbioru ciekawostek albo reakcji znanych aktorów na Feltona. Dlatego też ocena dobra. Jak ktoś nie jest fanem Harrego, to lektura nie dla niego.

Książka przyjaznym stylem napisana, czyta się przyjemnie. Ciekawostki filmowe są niezłe, można inaczej spojrzeć na bohaterów. Ale od autobiografii oczekiwałbym trochę więcej niźli zbioru ciekawostek albo reakcji znanych aktorów na Feltona. Dlatego też ocena dobra. Jak ktoś nie jest fanem Harrego, to lektura nie dla niego.

Przyjemna bajka. Pouczająca, ale czuć, że się trochę zestarzała. Musiałem w trakcie czytania przypisy córce robić. Ogólnie książka dobra, ale można znaleźć ciekawsze rzeczy do czytania na dobranoc.

Przyjemna bajka. Pouczająca, ale czuć, że się trochę zestarzała. Musiałem w trakcie czytania przypisy córce robić. Ogólnie książka dobra, ale można znaleźć ciekawsze rzeczy do czytania na dobranoc.

Jak dotąd moja najlepsza pozycja od Pana Pratchetta. Dużo humoru, opowieść miała ręce i nogi. Wiele żartów brzmiało, jakby były w moim dziwnym stylu. Bawiłem się świetnie. I nawet niewielki rozmiar książki nie przeszkadzał. Może w większym formacie byłoby gorzej?
I jeszcze dogmat, do którego od lat się stosuję: "Wielokrotne wykrzykniki – ciągnął dalej, kręcąc głową – są pewną
oznaką chorego umysłu". Nawet wielokropków staram się nie nadużywać..

Jak dotąd moja najlepsza pozycja od Pana Pratchetta. Dużo humoru, opowieść miała ręce i nogi. Wiele żartów brzmiało, jakby były w moim dziwnym stylu. Bawiłem się świetnie. I nawet niewielki rozmiar książki nie przeszkadzał. Może w większym formacie byłoby gorzej?
I jeszcze dogmat, do którego od lat się stosuję: "Wielokrotne wykrzykniki – ciągnął dalej, kręcąc głową – są...

Waham się, czy nie dać tej książce 10. Jest niesamowita. Dawno już mnie tak nic nie wciągnęło, że zaniedbałem codzienne obowiązki, a co gorsza, zarwałem noc. Coś pięknego. I dziwię się co mnie tak zauroczyło. Fabuła jest bardzo prosta, trochę wątków chciałoby się mieć bardziej rozwiniętych, akcja nie jest wartka. Inspiracje Autora są bardzo czytelne, jedna z postaci nazywa się Nikor Orley Huxwell i czasem faktycznie czuć ten wpływ Orwella. Huxleya mniej.
A ja i tak bawiłem się świetnie. Może dlatego, że książka jest nadal aktualna, posługujemy się często koalangiem, a Paradyzję mamy teraz chociażby w Korei Płn. Polecam z całego serca.

Waham się, czy nie dać tej książce 10. Jest niesamowita. Dawno już mnie tak nic nie wciągnęło, że zaniedbałem codzienne obowiązki, a co gorsza, zarwałem noc. Coś pięknego. I dziwię się co mnie tak zauroczyło. Fabuła jest bardzo prosta, trochę wątków chciałoby się mieć bardziej rozwiniętych, akcja nie jest wartka. Inspiracje Autora są bardzo czytelne, jedna z postaci nazywa...

Książka ku przestrodze. Czyta się szybko, ale ciężko, bohaterka to w końcu młoda dziewczyna, a rzeczy, które robi są dla mnie na szczęście niepojęte. Jedynym sposobem na zapobieżenie jest uświadamianie nowych pokoleń.
Wydanie dostępne na Legimi ma paskudną korektę. Mnóstwo literówek przeszkadza w czytaniu.

Książka ku przestrodze. Czyta się szybko, ale ciężko, bohaterka to w końcu młoda dziewczyna, a rzeczy, które robi są dla mnie na szczęście niepojęte. Jedynym sposobem na zapobieżenie jest uświadamianie nowych pokoleń.
Wydanie dostępne na Legimi ma paskudną korektę. Mnóstwo literówek przeszkadza w czytaniu.

Książka ma sporo wad. Fabuła jest miałka, dialogi kuleją, zakończenie jest tak oczywiste, że nie wzbudza żadnych emocji. Infantylizm postaci również nie pomaga. Autorowi brakuje kunsztu. Może to frycowe debiutanta i kolejne tomy będą lepsze.
Mimo tych wszystkich negatywów, oceniam książkę na 6, czyli dobrze. Z mitologią słowiańską nie stykam się zbyt często. A taka forma sprawia, że można poznać nasze dawne wierzenia w bardzo przystępnej formie. Na pewno zostanie o wiele więcej w głowie, niż z jakiegoś opracowania naukowego. I jakościowo ta wiedza będzie podobna, bo większość tej naszej mitologii to przecież gdybania.
Oby Strzybóg sprawił, że następne tomy będą lepsze.

Książka ma sporo wad. Fabuła jest miałka, dialogi kuleją, zakończenie jest tak oczywiste, że nie wzbudza żadnych emocji. Infantylizm postaci również nie pomaga. Autorowi brakuje kunsztu. Może to frycowe debiutanta i kolejne tomy będą lepsze.
Mimo tych wszystkich negatywów, oceniam książkę na 6, czyli dobrze. Z mitologią słowiańską nie stykam się zbyt często. A taka forma...

Kolejna książeczka o Basi, którą przeczytałem z córką. I kolejna rewelacyjna. Mała śmiała się w głos, dopytywała, przeżywała przygody razem z Basią. Oboje znajdowaliśmy wiele analogii do naszego życia (z wiecznie zajętą Mamą nauczycielką na czele).
Książka w podsumowaniu ma napisane, że jest przeznaczona dla dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Wydaje mi się, że to bardziej dla skrzatów +5. Dla mojej sześciolatki jest idealna.

Kolejna książeczka o Basi, którą przeczytałem z córką. I kolejna rewelacyjna. Mała śmiała się w głos, dopytywała, przeżywała przygody razem z Basią. Oboje znajdowaliśmy wiele analogii do naszego życia (z wiecznie zajętą Mamą nauczycielką na czele).
Książka w podsumowaniu ma napisane, że jest przeznaczona dla dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Wydaje mi się, że to bardziej dla...