Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Carrie i jej młodsza siostra mimo młodego wieku (8 i 6 lat) przeżyły w swoim życiu tragedię (śmierć ukochanego ojca). Trauma odciska piętno na młodym umyśle, a pojawienie się w domu porywczego i brutalnego ojczyma jeszcze tę traumę potęguje. Czarę przelewa bierność matki, która zmuszona sytuacją finansową, daje nieme przyzwolenie na rodzinną tragedię.
Nic dziwnego, że któregoś dnia do dziecięcej głowy wpada pomysł ucieczki z domu. Jednak nie rozwiązuje to problemów, a jedynie powoduje ich więcej.

Carrie i jej młodsza siostra mimo młodego wieku (8 i 6 lat) przeżyły w swoim życiu tragedię (śmierć ukochanego ojca). Trauma odciska piętno na młodym umyśle, a pojawienie się w domu porywczego i brutalnego ojczyma jeszcze tę traumę potęguje. Czarę przelewa bierność matki, która zmuszona sytuacją finansową, daje nieme przyzwolenie na rodzinną tragedię.
Nic dziwnego, że...

Paulo Coelho jak zwykle ze spokojem i płynnością pisze o rzeczach ważnych i ponadczasowych. Jednak przekazuje to nie w formie poradnika, a jako historię z życia.
Czytelnik poznaje mieszkańców spokojnego górskiego miasteczka, którzy z dnia na dzień stają oko w oko ze swoimi demonami. Odwieczna walka Dobra ze Złem toczy się wewnątrz każdego z tych ludzi, ale też obok nich. Czy wszyscy wyjdą cało z tej walki? Tego niemalże do końca książki nie można być pewnym...

Paulo Coelho jak zwykle ze spokojem i płynnością pisze o rzeczach ważnych i ponadczasowych. Jednak przekazuje to nie w formie poradnika, a jako historię z życia.
Czytelnik poznaje mieszkańców spokojnego górskiego miasteczka, którzy z dnia na dzień stają oko w oko ze swoimi demonami. Odwieczna walka Dobra ze Złem toczy się wewnątrz każdego z tych ludzi, ale też obok nich....

Zauroczył mnie styl pisarki - operuje ona pięknymi słowami, barwnymi opisami natury i architektury, szanuje język nie okraszając go wątpliwymi"ubarwnieniami". Zapragnęłam zwiedzić opisywane przez nią miejsca!
Historia Wren okazała się być wzruszająca, ale nie dołująca (co prawda wyciska łzy, jednak suma summarum nie przygnębia). Niektóre wątki nierealnie łatwo się rozwiązują (co może irytować niektórych czytelników), jednak mi nie przeszkadzało aż nadto. Z pewnością długo nie zapomnę tej historii...

Zauroczył mnie styl pisarki - operuje ona pięknymi słowami, barwnymi opisami natury i architektury, szanuje język nie okraszając go wątpliwymi"ubarwnieniami". Zapragnęłam zwiedzić opisywane przez nią miejsca!
Historia Wren okazała się być wzruszająca, ale nie dołująca (co prawda wyciska łzy, jednak suma summarum nie przygnębia). Niektóre wątki nierealnie łatwo się...

Historia miłosno - wojenna, w której urzekły mnie przede wszystkim kreacje bohaterów. Lidia i jej rodzina ciężko doświadczeni przez wojnę, muszą się nauczyć żyć w Polsce powojennej; w Polsce, gdzie wróg narodu i morderca tysięcy istnień każe mówić na siebie "wybawca". Wyzwoleni spod okupacji niemieckiej, ale osaczeni przez Rosjan Polacy są zagubieni i stłamszeni. I wcale nie czują "odzyskanej" wolności. Jak w takiej rzeczywistości można myśleć o miłości? A może właśnie uczucie pozwoli bohaterom przetrwać ciężkie czasy?

Historia miłosno - wojenna, w której urzekły mnie przede wszystkim kreacje bohaterów. Lidia i jej rodzina ciężko doświadczeni przez wojnę, muszą się nauczyć żyć w Polsce powojennej; w Polsce, gdzie wróg narodu i morderca tysięcy istnień każe mówić na siebie "wybawca". Wyzwoleni spod okupacji niemieckiej, ale osaczeni przez Rosjan Polacy są zagubieni i stłamszeni. I wcale...

Powieść drogi -tak można nazwać tę książkę, choć nie cała akcja toczy się w podróży. "Ścieżki nadziei" są ostatnią częścią pięciotomowej serii, jednak przeczytałam ją osobno bez znajomości poprzednich historii. Nie doskwierała mi bardzo nieznajomość pozostałych części, ponieważ autor często odwołuje się do swoich wspomnień i przeżytych doświadczeń. Niekoniecznie mnie wciągnęła ta opowieść, ale nie mogę odmówić Evansowi umiejętności opisywania uczuć - robi to pięknie, prosto i bez zbędnego patosu; a jednocześnie dają się one tak prawdziwie odczuć.

Powieść drogi -tak można nazwać tę książkę, choć nie cała akcja toczy się w podróży. "Ścieżki nadziei" są ostatnią częścią pięciotomowej serii, jednak przeczytałam ją osobno bez znajomości poprzednich historii. Nie doskwierała mi bardzo nieznajomość pozostałych części, ponieważ autor często odwołuje się do swoich wspomnień i przeżytych doświadczeń. Niekoniecznie mnie...

"Potomek" A.E.Olss to pierwsza część cyklu "Kamienie Liry" (pierwsza i chyba ostatnia, ponieważ nie doszukałam się kontynuacji). Z opisu powieści wynika, że należy do gatunku fantastyki, jednak... przez wiele stron nic na to nie wskazuje - prolog jest niesamowity, buduje ciekawość i kreuje tajemniczy świat; po czym na scenę wkracza Ariel i czytelnik tonie w zwykłych, codziennych rozterkach niepopularnej uczennicy jednej z angielskich szkół.
Niby tempa ma przyspieszyć po tym, jak bohaterka zaczyna rozmawiać z krukiem, jednak nie przyśpiesza. Historię ratują wątki z krainy Elderolu oraz poczynania Baalara.
Generalnie wydaje się, jakby autorka miała pełną głowę pomysłów i chciała je wszystkie upchać w jedną historię. Trochę się miesza. Jeszcze te podobnie brzmiące imiona: Ariel, Areel, Argon - ciężko mi było się połapać.

"Potomek" A.E.Olss to pierwsza część cyklu "Kamienie Liry" (pierwsza i chyba ostatnia, ponieważ nie doszukałam się kontynuacji). Z opisu powieści wynika, że należy do gatunku fantastyki, jednak... przez wiele stron nic na to nie wskazuje - prolog jest niesamowity, buduje ciekawość i kreuje tajemniczy świat; po czym na scenę wkracza Ariel i czytelnik tonie w zwykłych,...

Daję tej książce najwyższą notę, ponieważ mnie rozbawiła, wzruszyła i wywołała kilka innych emocji. Bohaterka jest tak barwną postacią, że chętnie bym ją poznała osobiście, gdyby istniała. Nie do końca pochwalam jej beztroskę w opiece nad dziećmi, choć to też część jej osobowości.
Autorce zaś należą się gratulacje za sprawność i lekkość pióra.

Daję tej książce najwyższą notę, ponieważ mnie rozbawiła, wzruszyła i wywołała kilka innych emocji. Bohaterka jest tak barwną postacią, że chętnie bym ją poznała osobiście, gdyby istniała. Nie do końca pochwalam jej beztroskę w opiece nad dziećmi, choć to też część jej osobowości.
Autorce zaś należą się gratulacje za sprawność i lekkość pióra.

Remigiusz Mróz znów pokazuje, że nie boi się trudnych tematów. Tym razem sięga po tajniki wiary chrześcijańskiej i odwieczną walkę dobra z siłami zła. Stworzył historię niepokojącą, skłaniającą do przemyśleń, choć sporo jest pozostawione wyobraźni czytelnika i jego ocenie sytuacji. Muszę przyznać, że obrazy wykreowane przez autora spędziły mi sen z powiek (nie polecam do czytania tuż przed snem).

Remigiusz Mróz znów pokazuje, że nie boi się trudnych tematów. Tym razem sięga po tajniki wiary chrześcijańskiej i odwieczną walkę dobra z siłami zła. Stworzył historię niepokojącą, skłaniającą do przemyśleń, choć sporo jest pozostawione wyobraźni czytelnika i jego ocenie sytuacji. Muszę przyznać, że obrazy wykreowane przez autora spędziły mi sen z powiek (nie polecam do...

To powieść o mężczyźnie, do tego nieco starszym i dość oschłym dla innych. Samo to czyni książkę inną, wyjątkową- mało jest bowiem takich bohaterów. Co dziwniejsze taki właśnie bohater obudził moją sympatię.
Jego historia urzeka, choć to "tylko" samo życie; życie człowieka, jego miłości, przyjaźnie, zawody, pasja... A bonusem od pisarki jest szczyptą magii, którą posypana jest opowieść. Poprzez zwykłe słowa autorka buduje niezwykły świat, pisze o prawdziwym oddaniu temu, co się robi - w dzisiejszych czasach tacy rzemieślnicy z powołania to rzadkość. I tę piękną pasję pani Agata zestawia z brutalną rzeczywistością, z tłumem, który wierzy tylko w to, co widzi, a wszystkie niewyjaśnione zdarzenia odrzuca, piętnuje, obrzuca tam "modnym" hejtem. Ciekawiło mnie bardzo czy Leonard podda się presji czy też poszuka w sobie sił do obrony swego talentu. Bo talenty warto bronić i warto pielęgnować!

To powieść o mężczyźnie, do tego nieco starszym i dość oschłym dla innych. Samo to czyni książkę inną, wyjątkową- mało jest bowiem takich bohaterów. Co dziwniejsze taki właśnie bohater obudził moją sympatię.
Jego historia urzeka, choć to "tylko" samo życie; życie człowieka, jego miłości, przyjaźnie, zawody, pasja... A bonusem od pisarki jest szczyptą magii, którą posypana...

Historia piękna, wzruszająca, jednak moim zdaniem zbyt oczywista. Sam opis na okładce oraz tytuł zdradzają zbyt wiele. A przedmowa autorstwa Federico Moccia mimo, że piękna, to właściwie jest spoilerem i nie polecam czytać przed lekturą książki.
Bohaterowie również rozczarowują - wydaje się jakby autor nie miał wcześniej zbyt wiele do czynienia z młodzieżą. Końcówka opowieści trochę nieprawdopodobna i spisana jakby "na chybcika".
Może młodsi ode mnie czytelnicy bardziej docenią tę powieść. Może właśnie mój wiek wpływa na taki odbiór.

Historia piękna, wzruszająca, jednak moim zdaniem zbyt oczywista. Sam opis na okładce oraz tytuł zdradzają zbyt wiele. A przedmowa autorstwa Federico Moccia mimo, że piękna, to właściwie jest spoilerem i nie polecam czytać przed lekturą książki.
Bohaterowie również rozczarowują - wydaje się jakby autor nie miał wcześniej zbyt wiele do czynienia z młodzieżą. Końcówka...

Alicja Sinicka znów mnie nie zawiodła - stworzyła historię, która budzi ciekawość i wywołuje dreszczyk strachu. Od początku kroi się intryga, a w zakamarkach czai się strach. A kiedy Iga, główna bohaterka, zamieszkuje na Osiedlu Marzeń, akcja jeszcze bardziej się rozpędza. Autorka umiejętnie kształtuje wykreowaną rzeczywistość, buduje napięcie i drażni wyobraźnię przez niedopowiedzenia.
W tej książce nie leje się krew (choć jest ta scena z kolczykiem...); nie jest to także makabryczny kryminał, który spędza sen z powiek czytelnika; a jednak mąci w głowie i wywołuje niepokój. Rozwiązanie natomiast zmusza do zastanowienia czy taki układ miałby szansę zaistnieć i funkcjonować w prawdziwym świecie?

Alicja Sinicka znów mnie nie zawiodła - stworzyła historię, która budzi ciekawość i wywołuje dreszczyk strachu. Od początku kroi się intryga, a w zakamarkach czai się strach. A kiedy Iga, główna bohaterka, zamieszkuje na Osiedlu Marzeń, akcja jeszcze bardziej się rozpędza. Autorka umiejętnie kształtuje wykreowaną rzeczywistość, buduje napięcie i drażni wyobraźnię przez...

Książka inna niż dotychczasowe historie miłosne, które czytałam. Kobieta po przejściach, rozwódka, matka dwóch nastolatków w okresie buntu - czy taka kobieta uwierzy, że może i powinna liczyć jeszcze na szczęście? Kiedy na jej drodze staje młody lekkoduch, nie sposób ulec złudzeniu, że z tego nic nie wyjdzie. Chyba, że upór mężczyzny zdoła skruszyć mur, jakim ogrodziła się Karolina.

Książka inna niż dotychczasowe historie miłosne, które czytałam. Kobieta po przejściach, rozwódka, matka dwóch nastolatków w okresie buntu - czy taka kobieta uwierzy, że może i powinna liczyć jeszcze na szczęście? Kiedy na jej drodze staje młody lekkoduch, nie sposób ulec złudzeniu, że z tego nic nie wyjdzie. Chyba, że upór mężczyzny zdoła skruszyć mur, jakim ogrodziła się...

W tej części dzieje się zdecydowanie najwięcej i najszybciej. Czytelnik dowiaduje się wreszcie czego chce Werchiel i jak zamierza osiągnąć swój cel. Aaron nabiera jakby więcej pewności siebie. A najciekawsze według mnie są sceny z udziałem Gwiazdy Zarannej.

W tej części dzieje się zdecydowanie najwięcej i najszybciej. Czytelnik dowiaduje się wreszcie czego chce Werchiel i jak zamierza osiągnąć swój cel. Aaron nabiera jakby więcej pewności siebie. A najciekawsze według mnie są sceny z udziałem Gwiazdy Zarannej.

Książka próbuje odpowiedzieć na pytanie czyja opinia o człowieku powinna się liczyć: jego samego czy ludzi z jego otoczenia?
Kiedy zostają znalezione zwłoki nauczycielki, pierwsze oględziny wskazują na zabójstwo. Ten kierunek potwierdza coraz więcej tropów. Gdyby to jednak miała być cała prawda, to byłabym silnie rozczarowana tą książką.

Książka próbuje odpowiedzieć na pytanie czyja opinia o człowieku powinna się liczyć: jego samego czy ludzi z jego otoczenia?
Kiedy zostają znalezione zwłoki nauczycielki, pierwsze oględziny wskazują na zabójstwo. Ten kierunek potwierdza coraz więcej tropów. Gdyby to jednak miała być cała prawda, to byłabym silnie rozczarowana tą książką.

Tym razem Sparks serwuje nam dwie historie o miłości - każda z nich inna, każda pełna emocji i trudnych wyborów, każda naznaczona błędami przeszłości... Czy mają jakiś wspólny mianownik? A może mają przedstawiać skrajne możliwości rozwoju uczucia? Odpowiedź na to pytanie ukryto w Krainie Marzeń.

Tym razem Sparks serwuje nam dwie historie o miłości - każda z nich inna, każda pełna emocji i trudnych wyborów, każda naznaczona błędami przeszłości... Czy mają jakiś wspólny mianownik? A może mają przedstawiać skrajne możliwości rozwoju uczucia? Odpowiedź na to pytanie ukryto w Krainie Marzeń.

Zupełnie nie moje klimaty. Wszystkie te polityczne knowania zwyczajnie mnie męczyły, zaś postać pani prezydent Seydy - irytująca w swym zagubieniu i naiwności. Szacun dla pana Remigiusza za pomysł na tak pokręconą historię i co więcej ogarnięcie tej historii.

Zupełnie nie moje klimaty. Wszystkie te polityczne knowania zwyczajnie mnie męczyły, zaś postać pani prezydent Seydy - irytująca w swym zagubieniu i naiwności. Szacun dla pana Remigiusza za pomysł na tak pokręconą historię i co więcej ogarnięcie tej historii.

Zupełnie nie mogłam się odnaleźć w tej historii. Próbowałam wielokrotnie, jednak kilkustronicowe zdania bez przecinków i innych znaków stylistycznych zupełnie mnie pokonały. Nie pomogła ciekawość, którą rozbudziły losy dwóch nastoletnich dziewczyn z emigracyjnych greckich rodzin.

Zupełnie nie mogłam się odnaleźć w tej historii. Próbowałam wielokrotnie, jednak kilkustronicowe zdania bez przecinków i innych znaków stylistycznych zupełnie mnie pokonały. Nie pomogła ciekawość, którą rozbudziły losy dwóch nastoletnich dziewczyn z emigracyjnych greckich rodzin.

Przeczytałam drugą część nie znając pierwszej, ale przy natłoku spojlerów myślę, że mam ogląd o jej treści. Historia wydała mi się rozciągnięta i przegadana; za mało w niej akcji, za to zbyt wielu bohaterów.

Przeczytałam drugą część nie znając pierwszej, ale przy natłoku spojlerów myślę, że mam ogląd o jej treści. Historia wydała mi się rozciągnięta i przegadana; za mało w niej akcji, za to zbyt wielu bohaterów.

Doktor Claire przeprowadza się do spokojnego sielskiego miasteczka, by odciągnąć nastoletniego syna od problemów. Decyzja wydaje się dobra, do czasu, gdy w owym miasteczku zaczynają się dziać dziwne rzeczy - i to właśnie z nastolatkami...

Zagadka bardzo pomysłowa, rozwiązanie też, mimo że wnikliwy czytelnik domyśli się go przed końcem powieści.

Ciekawym zabiegiem przykuwającym uwagę jest sam epilog.

Doktor Claire przeprowadza się do spokojnego sielskiego miasteczka, by odciągnąć nastoletniego syna od problemów. Decyzja wydaje się dobra, do czasu, gdy w owym miasteczku zaczynają się dziać dziwne rzeczy - i to właśnie z nastolatkami...

Zagadka bardzo pomysłowa, rozwiązanie też, mimo że wnikliwy czytelnik domyśli się go przed końcem powieści.

Ciekawym zabiegiem...

Niewątpliwym atutem jest sam wstęp do powieści - mocny i krwawy, przyprawiający o szybsze bicie serca, choć czytelnik jeszcze nie wie o czym będzie czytał. Cała historia dość spójna, mimo pewnych nie do końca wiarygodnych szczegółów. Obraz anielskich puchatych golasków z białymi pierzastymi skrzydełkami został całkowicie przekreślony i podeptany. Tutaj anioły są wojownikami i to bezwzględnymi! A życie Aarona jest zagrożone - zresztą nie tylko jego.

Niewątpliwym atutem jest sam wstęp do powieści - mocny i krwawy, przyprawiający o szybsze bicie serca, choć czytelnik jeszcze nie wie o czym będzie czytał. Cała historia dość spójna, mimo pewnych nie do końca wiarygodnych szczegółów. Obraz anielskich puchatych golasków z białymi pierzastymi skrzydełkami został całkowicie przekreślony i podeptany. Tutaj anioły są wojownikami...