Zupełnie nie mogłam się odnaleźć w tej historii. Próbowałam wielokrotnie, jednak kilkustronicowe zdania bez przecinków i innych znaków stylistycznych zupełnie mnie pokonały. Nie pomogła ciekawość, którą rozbudziły losy dwóch nastoletnich dziewczyn z emigracyjnych greckich rodzin.

Zupełnie nie mogłam się odnaleźć w tej historii. Próbowałam wielokrotnie, jednak kilkustronicowe zdania bez przecinków i innych znaków stylistycznych zupełnie mnie pokonały. Nie pomogła ciekawość, którą rozbudziły losy dwóch nastoletnich dziewczyn z emigracyjnych greckich rodzin.

1. Zupełnie pogubiłam się w tej historii.
2. FOrma jest męcząca, długie zdania sprawiają, że ma się wrażenie ciągłego przeciążenia - może to celowy zabieg, jeśli tak to bardzo udany.
3. Opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w rodzinie, świecie.
4. Bohaterowie są wyraziści, ale jednocześnie nijacy. Wątki się mnożą, postaci pojawiają się i znikają aby zaraz znów wyłonić się z tła...
5. Nie jest to książka, która będzie przeze mnie zapamiętana.

1. Zupełnie pogubiłam się w tej historii.
2. FOrma jest męcząca, długie zdania sprawiają, że ma się wrażenie ciągłego przeciążenia - może to celowy zabieg, jeśli tak to bardzo udany.
3. Opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w rodzinie, świecie.
4. Bohaterowie są wyraziści, ale jednocześnie nijacy. Wątki się mnożą, postaci pojawiają się i znikają aby zaraz znów wyłonić...

Przeplatająca się biografia dwóch pokoleń rodziny greckich imigrantów w Stanach Zjednoczonych, narracja pozwala zajrzeć w motywacje bohaterów z różnych perspektyw.

Przeplatająca się biografia dwóch pokoleń rodziny greckich imigrantów w Stanach Zjednoczonych, narracja pozwala zajrzeć w motywacje bohaterów z różnych perspektyw.

Seria świetna, lubię i kupuję (niestety, bo potem wykradam czas, żeby choć część przeczytać). Okładki zachęcające, tłumacze przedni. Tutaj także - Ewa Szyler.
A powieść taka, że najchętniej COFNĄŁBYM to tłumaczenie i sprawił, żeby powieść nie ukazał się po polsku, a talent tłumaczki przeznaczyłbym na coś jej godnego.
Historia opowiadana zaczyna się ciekawie, dwie nastolatki dorastające w niełatwych domach, i to domach, ku mej rozpaczy, amerykańskich. No i tyle dobrego, potem zaczyna się prawdziwie amerykańska sieczka, osoby dramatu się mnożą, wydarzenia sypią jedno za drugim, przestępcy, mafia, no tylko Gargamela z kotem tam brakuje...
Powieść niby grecka, a w metodzie i atmosferze amerykańska, w najgorszym sensie tego słowa, bo amerykańskość w wydaniu np. Paula Austera cenię bardzo wysoko. Powieść niby ważna, a w rzeczywistości jeszcze bardziej poplątana i chaotyczna niż życie jej bohaterów. Do czytania - koszmar. Do przeżywania - nic, bo głównie irytuje.
Apage!

Seria świetna, lubię i kupuję (niestety, bo potem wykradam czas, żeby choć część przeczytać). Okładki zachęcające, tłumacze przedni. Tutaj także - Ewa Szyler.
A powieść taka, że najchętniej COFNĄŁBYM to tłumaczenie i sprawił, żeby powieść nie ukazał się po polsku, a talent tłumaczki przeznaczyłbym na coś jej godnego.
Historia opowiadana zaczyna się ciekawie, dwie nastolatki...

Dobrze od czasu do czasu wyskoczyć poza amerykańsko – brytyjski układ zagranicznej literatury. Przyszła kolej na wizytę w Grecji, choć i to nie do końca o co mam pretensję, ale po kolei. Książkę zatytułowaną „Dendryty” napisała grecka pisarka Kallia Papadaki. Za temat swojej powieści przyjęła los emigranckiej rodzinie w trzech pokoleniach. Odmówiła chęci pisania epopei i skupiła się na zwięzłości. To wyszło na plus.

Mamy więc imigrantów, którzy osiedlają się w Stanach Zjednoczonych, co powoduje pierwsze kręcenie nosem. Mamy o tym książek i opowieści reporterskich aż nadto. Wiadomo już od początku czego można się mniej więcej spodziewać. I to się dzieje: początkowe próby wtopienia się w tłum nie wychodzą, a stąd już krótka droga do problemów, które z rozdziału na rozdział narastają. Pojawia się wątek mafijny, co prowadzi do filmoznawczych tropów edukacyjnych autorki. Jest sporo również o ekonomii, którą autorka również studiowała.

Piętrzące się sytuacje, często groteskowe (kolejny plus),prowadzą fabułą do istotnego zakleszczenia. Męskie archetypy muszą mierzyć się ze stratą i do nich będą należeć „wybory”, a mimo to najciekawsze są portrety najmłodszych uczestniczek powieści. Długie, rozwlekłe zdania nie są przeszkodą, gdyż pisane są w sposób przyswajalny. I tu też trochę szkoda, że autorka nie pokusiła się o jakieś większe pokomplikowanie, odklejone dygresje czy stylistyczne wariactwo. W sumie wyszło przyzwoicie, ale bez rewelacji.

Dobrze od czasu do czasu wyskoczyć poza amerykańsko – brytyjski układ zagranicznej literatury. Przyszła kolej na wizytę w Grecji, choć i to nie do końca o co mam pretensję, ale po kolei. Książkę zatytułowaną „Dendryty” napisała grecka pisarka Kallia Papadaki. Za temat swojej powieści przyjęła los emigranckiej rodzinie w trzech pokoleniach. Odmówiła chęci pisania epopei i...

Kallię Papadaki uhonorowano Literacką Nagrodą Unii Europejskiej (2017 r.) – nic dziwnego, że powieść przypadła do gustu jury i krytykom, bo odznacza się dużymi walorami literackimi. To niezwykłe połączenie kunsztownego, oryginalnego stylu z losami „zwykłych” ludzi, których nie szczędziła proza życia. Zdumiewa mnie wrażliwość i przenikliwość autorki. Grecka pisarka żywo odmalowała losy bohaterów tak naprawdę bardzo podobnych do nas wszystkich – mających takie same problemy, potrzeby i marzenia.


Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2020/05/dendryty-kallia-papadaki.html

Kallię Papadaki uhonorowano Literacką Nagrodą Unii Europejskiej (2017 r.) – nic dziwnego, że powieść przypadła do gustu jury i krytykom, bo odznacza się dużymi walorami literackimi. To niezwykłe połączenie kunsztownego, oryginalnego stylu z losami „zwykłych” ludzi, których nie szczędziła proza życia. Zdumiewa mnie wrażliwość i przenikliwość autorki. Grecka pisarka żywo...