Demon i panna Prym

Ciekawa książka, ale na pewno nie dla każdego.

Ciekawa książka, ale na pewno nie dla każdego.

Książka opowiada o walce dobra ze złem. Wciągająca, trzyma w napięciu i bardzo dobrze się ją czyta. Polecam:)

Książka opowiada o walce dobra ze złem. Wciągająca, trzyma w napięciu i bardzo dobrze się ją czyta. Polecam:)

Polecam

Polecam

Książka bardzo minimalistyczna w formie. Jak bajka dla dzieci. Pomysł interesujący, ale wielokrotnie eksploatowany (np. film "Niemoralna propozycja").
Czy popełnimy zły czyn w zamian za pieniądze? Jak w bajkach brak głębi, praktycznie tylko prosty przekaz.
Skąd fenomen Coelho? Może po prostu lubimy bajki.

Książka bardzo minimalistyczna w formie. Jak bajka dla dzieci. Pomysł interesujący, ale wielokrotnie eksploatowany (np. film "Niemoralna propozycja").
Czy popełnimy zły czyn w zamian za pieniądze? Jak w bajkach brak głębi, praktycznie tylko prosty przekaz.
Skąd fenomen Coelho? Może po prostu lubimy bajki.

Pogranicze psychologi, filozofi i Religi.
Na pewno nie jest to książka dla każdego.
Historia jest trudna, ale jeśli chcemy poczytać coś co skłoni nas do przemyśleń to warto.

Pogranicze psychologi, filozofi i Religi.
Na pewno nie jest to książka dla każdego.
Historia jest trudna, ale jeśli chcemy poczytać coś co skłoni nas do przemyśleń to warto.

Największym problemem tej powieści jest ten pseudofilozoficzny styl autora, który sprawia, że postacie i wydarzenia stają się po prostu nierealistyczne i dość nienaturalne, jakby wzorowane na takich opowieściach o charakterze religijnym. Rozumiem konwencję, natomiast wykonanie mnie nie przekonało. Ot, kompletnie to do mnie nie trafia i nie jestem fanką Coelho, więc być może przez to nie zaliczam się do odbiorców, którym ten przekaz trochę na siłę docenią. Po przeczytaniu "Demona i panny Prym" mam wrażenie, że ta książka jest tak naprawdę o niczym. Niemniej nawiązanie do religii w kwestii historii nie jest przypadkowe. Mamy w niej do czynienia z dualizmem, któremu można bardzo wiele zarzucić (elementy fantasy są bardzo nijakie), ponieważ wydarzenia powieści nie mają za wiele wspólnego z logiką, a postacie same w sobie są słabo wykreowane. Nie można utożsamić się z żadną z tych postaci, przynajmniej ja tego nie umiem. Uważam również, że istnieją o wieeele lepsze powieści na rynku czytelniczym, które poruszają ciekawiej i o wiele świeżej problematykę dualizmu.

Największym problemem tej powieści jest ten pseudofilozoficzny styl autora, który sprawia, że postacie i wydarzenia stają się po prostu nierealistyczne i dość nienaturalne, jakby wzorowane na takich opowieściach o charakterze religijnym. Rozumiem konwencję, natomiast wykonanie mnie nie przekonało. Ot, kompletnie to do mnie nie trafia i nie jestem fanką Coelho, więc być może...

W mojej opinii książka jest strasznie rozmyta i pozbawiona jakiekolwiek puenty lub chociażby logiczności zdarzeń. Nic tu do niczego nie pasuje. Mam wrażenie, że autor nie skupiał uwagi na popychaniu fabuły do przodu oraz przedstawieniu ciekawej kreacji bohaterów. Wydaje się, iż jedyne, na czym mu zależało to to, że gdy czytelnik otworzy książkę na przypadkowej stronie, ujrzy tam przypowiastkę filozoficzną. Jednak filozofia, która zgubiła się gdzieś po drodze, zastąpiła pseudointelektualna mądrość.

Pomysł na historie ma naprawdę ogromny potencjał, który można ciekawie wykorzystać, poświęcając trochę więcej czasu na rozwój akcji oraz więcej uwagi na zachowanie logiki, oraz spójności.

Zakończenie rozczarowało mnie najbardziej.

Nie chcę, żeby ktoś pomyślał, że „Demon...” jest najgorszą powieścią pod słońcem, ponieważ tak nie jest. Była to przyjemna lektura. Dzięki prostemu językowi może spokojnie służyć za odpoczynek po jakichś cięższych dziełach.

Wolność, walka demona z aniołem, niesprawiedliwość, zemsta oraz stwierdzenie, iż dobro i zło nie funkcjonują oddzielnie. Właściwie są tym samym, tylko że pod innymi formami, a to, którą formę wybierzemy, zależy od tego, na jakiej drodze się znajdujemy i w jakim czasie. To wszystko ciekawe zagadnienia, ale nie specjalnie odkrywcze.

Podsumowując, czytało się przyjemnie, jednak nie wniosło nic nowego do mojego życia.

W mojej opinii książka jest strasznie rozmyta i pozbawiona jakiekolwiek puenty lub chociażby logiczności zdarzeń. Nic tu do niczego nie pasuje. Mam wrażenie, że autor nie skupiał uwagi na popychaniu fabuły do przodu oraz przedstawieniu ciekawej kreacji bohaterów. Wydaje się, iż jedyne, na czym mu zależało to to, że gdy czytelnik otworzy książkę na przypadkowej stronie,...

Daje do myślenia.

Daje do myślenia.

Jest to moja trzecia lektura tego znanego autora. Niestety za każdym razem moja ocena spada. Cały czas bardzo cenię sobie jego książki, są niezwykle przyjemne i bardzo trafiają w mój gust, jednak po zachwycie jedenastoma minutami coraz trudniej wzbudzić we mnie równie silne emocje. Demon i panna Prym nie wywarła na mnie większego wrażenia. Czuję się trochę jakby ktoś opowiedział mi legendę o smoku wawelski. Niby morał jest, ale w sumie nie jakiś niezwykły. Książka krótka i przyjemna, w sam raz na przerwę pomiędzy bardziej emocjonującymi powieściami. Jednak jeśli szukasz czegoś co wzbudzi w Tobie głębokie przemyślenia, otworzy oczy skomplikowanymi metaforami i pokaże nowy sposób patrzenia na świat to zdecydowałabym się raczej na coś innego.

Jest to moja trzecia lektura tego znanego autora. Niestety za każdym razem moja ocena spada. Cały czas bardzo cenię sobie jego książki, są niezwykle przyjemne i bardzo trafiają w mój gust, jednak po zachwycie jedenastoma minutami coraz trudniej wzbudzić we mnie równie silne emocje. Demon i panna Prym nie wywarła na mnie większego wrażenia. Czuję się trochę jakby ktoś...

Skąd tak niska opinia, nie wiem. Dla mnie to poruszająca, dająca do myślenia książka, pisana na tyle lekkim piórem, że można przeczytać ją jedynym tchem. Wiele cytatów zapadających w pamięć.

"Byłeś w raju i go nie rozpoznałeś, zresztą zdarza się to większości ludzi na tym świecie. Szukają cierpienia tam, gdzie znaleźliby największą radość bo wydaje im się, że nie zasługują na szczęście."

Skąd tak niska opinia, nie wiem. Dla mnie to poruszająca, dająca do myślenia książka, pisana na tyle lekkim piórem, że można przeczytać ją jedynym tchem. Wiele cytatów zapadających w pamięć.

"Byłeś w raju i go nie rozpoznałeś, zresztą zdarza się to większości ludzi na tym świecie. Szukają cierpienia tam, gdzie znaleźliby największą radość bo wydaje im się, że nie...