Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tą książkę znalazłam przypadkiem przeglądając Legimi w poszukiwaniu czegoś prostego, krótkiego i czegoś co dobrze się będzie czytać na komórce. No i rzeczywiście taka jest. Co do treści hm...
Chodź do teatru, interesuj się sztuką, ubieraj się tak tak i tak, bądź tajemnicza, przestań chichotać i broń Boże nie rozmawiaj na tematy inne niż sztuka a jednocześnie bądź sobą?
Ponadto u nas nadal różnego rodzaju domówki i przyjęcia domowe są czymś normalnym, podobnie jak robienie zakupów w osiedlowych sklepikach więc zachwyt nad tym trochę mnie bawi:)

Jedyne co mi się podobało to rozdziały o minimalizmie w modzie/makijażu i ograniczeniu konsumpcji.

Tą książkę znalazłam przypadkiem przeglądając Legimi w poszukiwaniu czegoś prostego, krótkiego i czegoś co dobrze się będzie czytać na komórce. No i rzeczywiście taka jest. Co do treści hm...
Chodź do teatru, interesuj się sztuką, ubieraj się tak tak i tak, bądź tajemnicza, przestań chichotać i broń Boże nie rozmawiaj na tematy inne niż sztuka a jednocześnie bądź...

Lepsza niż część pierwsza. Więcej historii, mniej romansidła. Sceny harlequinowe ominęłam, bo nie tego szukam.

Lepsza niż część pierwsza. Więcej historii, mniej romansidła. Sceny harlequinowe ominęłam, bo nie tego szukam.

Lubię smaczki, detale scenograficzne i historyczne pokazujące życie przed x laty, jak np. w serialu Downton Abbey. Czegoś takiego szukałam w książce. Znalazłam to w Cukierni pod Amorem, którą pochłonęłam w całości w tydzień. "Panny i wdowy" zaczęłam czytać wkrótce potem i niestety się rozczarowałam. Ot takie romansidło, historia to tylko mało wyraziste tło.

Lubię smaczki, detale scenograficzne i historyczne pokazujące życie przed x laty, jak np. w serialu Downton Abbey. Czegoś takiego szukałam w książce. Znalazłam to w Cukierni pod Amorem, którą pochłonęłam w całości w tydzień. "Panny i wdowy" zaczęłam czytać wkrótce potem i niestety się rozczarowałam. Ot takie romansidło, historia to tylko mało wyraziste tło.