Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham małomiasteczkowe romanse, a już niejednokrotnie przekonałam się, że Lucy Score jest mistrzynią budowania takiego właśnie klimatu. W duecie z Claire Kingsley stworzyła "Tajemnicze miasteczko Bootleg Springs", a "Bourbon bliss" to już czwarty tom z serii i, moim zdaniem, najlepszy!
Naprawdę, nawet jeśli nie znacie tego cyklu, nawet, jeśli nie planowaliście go czytać, to sięgnijcie chociaż po tę jedną część, bo sens zrozumiecie, a jest to pozycja idealna w tym gatunku!

Ja od dawna czekałam na historię June, już od początku wydawała mi się niesamowicie ciekawą postacią i nawet obawiałam się, że kiedy już przyjdzie czas na jej opowieść, po prostu się zawiodę.
Na szczęście tak się nie stało, a ja zaraz po skończeniu, miałam ochotę przeczytać to jeszcze raz. 😁

"George Thompson najechał Bootleg Springs.
Nie dosłownie. Nie dokonał przewrotu, aby odebrać władzę nad miasteczkiem burmistrzowi Hornsbladtowi. I był sam — nie mógł znajdować się w wielu miejscach jednocześnie, jak sugerowałaby definicja najazdu. Wydawało się jednak inaczej. Wydawało się, że jest wszędzie."

June Tucker od zawsze była wyjątkowa. Wybitny umysł i nieco mniej inteligencji emocjonalnej sprawiły, że dziewczyna, choć wyróżniająca się na tle innych, raczej wzbudzała sympatię.
Jej zamiłowanie do liczb, sportu, statystyk, analiz i organizacji sprawiała, że być może nie dogadywała się ze wszystkimi, ale niejednej osobie pomogła i niejedna ją podziwiała.

"Ludzie byli dziwni. Co innego mówili, co innego myśleli, a ich czyny często przeczyły słowom. Uważałam, że są nieprzewidywalni, przez co czułam się w ich towarzystwie niekomfortowo.
Z kolei liczby miały sens. Można było na nich polegać. Opisywały je proste zasady, co czyniło je przewidywalnymi. [...]
Liczby miały sens, w przeciwieństwie do ludzi."

Kiedy George Thompson, raczej wygasła gwiazda futbolu, przyjechał do Bootleg Springs, nie spodziewał się, że aż tak zainteresuje go jakaś kolejna dziewczyna. Jednak June nie okaże się tylko "kolejną dziewczyną", a absolutnym ewenementem, rozbrajająco szczerą, niecodziennie piękną i fascynująco inteligentną kobietą, która wstrząśnie jego światem.
Tylko czy jej nieporadność emocjonalna nie przeszkodzi jej w nawiązaniu poważnej relacji?

Brak mi słów, aby opisać jakoś konkretnie ich związek, bo kocham tę dwójkę całym sercem! Zarówno cudowna Juney, która jest taką trochę damską wersją Sheldona Coopera, jak i GT, będący chodzącą zieloną flagą. Razem są maksymalnie uroczy, a ich interakcje niejednokrotnie rozbawiły mnie do łez.

"— Nikt nie sprawił, że nogi miałaś jak z waty, a w brzuchu trzepotały ci motylki?
— Motyle nie są w stanie przetrwać w kwaśnym środowisku układu pokarmowego."

Ale żeby nie było zbyt wesoło, w tym tomie możecie się również spodziewać przełomu w sprawie zaginięcia Callie! Nie zdradzę zbyt wiele, ale ta kwestia ruszy do przodu, choć nie obiecuję, że zostanie ostatecznie rozwiązana. ;)

Nie zabraknie też znanych już czytelnikom bohaterów, zarówno bliskiej rodziny Bodine'ów, jak i ich przyjaciół i dalszych znajomych z miasteczka, które nie potrafi siedzieć cicho i się w nic nie wtrącać, zyskując tym moją absolutną sympatię.
Uwielbiam, serdecznie polecam i myślę, że jeszcze kiedyś wrócę do "Bourbon bliss", choć również z niecierpliwością czekam na kolejne tomy!
Ten oceniam na 9/10🧡

Kocham małomiasteczkowe romanse, a już niejednokrotnie przekonałam się, że Lucy Score jest mistrzynią budowania takiego właśnie klimatu. W duecie z Claire Kingsley stworzyła "Tajemnicze miasteczko Bootleg Springs", a "Bourbon bliss" to już czwarty tom z serii i, moim zd...

Rozwiń

Zwiń

Gosia Lisińska w swoim nowym romansie zabiera nas do świata, w którym greccy bogowie żyją pośród nas! Choć niektórzy, a konkretnie Zeus, ma taką szansę jedynie raz na 100 lat, przez zaledwie kilkanaście dni. Pozostałą część czasu spędza zamknięty w posągu z brązu, co jest skutkiem klątwy rzuconej na niego przez zazdrosną Herę.
Co prawda istnieje szansa na załamanie zaklęcia, ale czy Zeus będzie na tyle silny, aby przeciwstawić się swojej naturze, prawdziwie pokochać śmiertelniczkę i raz na zawsze zakończyć swoje cierpienie?😉

Jakże ja byłam ciekawa tej książki! Bardzo lubię twórczość Gosi Lisińskiej, więc tym bardziej musiałam sprawdzić, jak poradzi sobie z takim lekko fantastycznym tematem.😊
Moim zdaniem już sam pomysł na fabułę winduje ten tytuł w górę, chyba nie spotkałam się dotychczas z podobną książką, mimo wielu retellingów mitów, pojawiających się na rynku co jakiś czas.
Opis o tym nie mówi, więc niektórzy mogą być zaskoczeni, że akcja dzieje się w Polsce (nie tylko, ale jednak😉). Sama najpierw nie byłam przekonana do połączenia polskich bohaterów z greckimi bogami, ale, o dziwo, autorka bardzo sensownie to wszystko pospinała. Przecież książka tak czy siak jest surrealistyczna - dlaczego więc nie stworzyć małego kulturowego i geograficznego miksu?😊

Największą zaletą tej książki jest pomysł na fabułę, wszystkie te mitologiczne wstawki, ciekawi, boscy bohaterowie wpleceni umiejętnie we współczesny świat, posiadający cechy związane z kontretnymi postaciami z mitologii, które znajdują swoje przedstawienie we współczesności. A gdyby ktoś wszystkich smaczków nie wyłapał, na końcu czeka go mała ściągawka od autorki.😊
Podobały mi się również opisy miejsc i zjawisk, zarówno tych rzeczywistych, jak i magicznych. Będzie tu sporo momentów zawieszonych gdzieś pomiędzy jawą, a snem, które tylko dodadzą tego nierzeczywistego pierwiastka do całkiem przyziemnych tematów.
Chciałabym, aby było tego jeszcze więcej, aby fabuła książki nie kręciła się jedynie wokół romansu, pożądania i klątwy, ale aby ten mitologiczny świat był jeszcze szerzej opisany.

Głównym wątkiem jest tu jednak romans, a nawet ta klątwa kręci się wokół pożądania i miłości, więc to oczywiste, że będzie to duża część książki. Mimo to, poczułam się nieco przytłoczona całym tym seksem, myśleniem o nim, śnieniem o nim, wyobrażaniem go sobie i samymi czynnościami bohaterów. Być może taki był zamysł, na pewno wielu osobom się to spodoba, ale ja bym jednak wolała więcej mitologii.😁
Jeśli chodzi o główną bohaterkę, myślę że ją polubiłam. Co prawda jej poczynania nie zawsze były rozsądne czy sensowne, ale musimy mieć na uwadze tę szczyptę magii oraz całą sytuację, w jakiej Aneta się znalazła - tu nic nie było normalne, więc jak na mocno wyjątkowe warunki, radziła sobie dobrze.😊
Pojawiło się też kilka nieścisłości fabularnych, np. najpierw bohaterka stwierdziła, że nigdzie nie wyjeżdżała, najdalej była nad Bałtykiem, a później wspominała wycieczki z tatą do Niemiec czy Chorwacji... Nie były to jednak na tyle znaczące błędy, aby jakoś wpłynąć na mój odbiór książki.

Jak wspomniałam wcześniej, już sam pomysł sprawia, że warto po nią sięgnąć, bawiłam się całkiem dobrze i choć mam mały niedosyt, to z ogromnym zaciekawieniem przewracałam kolejne kartki, aby się dowiedzieć, jak rozwiąże się sprawa klątwy.
Moja ocena to 6,5/10 - polecam osobom chcącym na chwilę oderwać się od rzeczywistości, pobudzić swoją wyobraźnię i popłynąć ku przygodzie razem z Zeusem, Posejdonem, Artemidą i całą resztą. 😊

Gosia Lisińska w swoim nowym romansie zabiera nas do świata, w którym greccy bogowie żyją pośród nas! Choć niektórzy, a konkretnie Zeus, ma taką szansę jedynie raz na 100 lat, przez zaledwie kilkanaście dni. Pozostałą część czasu spędza zamknięty w posągu z brązu, co jest skutkiem klątwy r...

Rozwiń

Zwiń

"– È impossibile odiarti quando mi fai sentire così vivo."🥹

Lubicie kontrowersyjne książki?😊
Dla mnie, im więcej skrajnych opinii książka zbiera, tym ciekawsza się staje. Uwielbiam sprawdzać na własnej skórze wszelkie literackie "dziwolągi", nierzadko sięgam po jakieś szalone dark romanse i kocham je za emocje, jakie potrafią wzbudzić.
Myślę, że istnieje niewiele osób w tym książkowym świecie, które nie słyszałyby o powieściach autorstwa H. D. Carlton. Dylogia "Cat and mouse" wzbudziła spore zamieszanie, czy "Does it hurt?" jej dorówna? 🤔

"Stawałem twarzą w twarz z tyloma niebezpieczeństwami, a tymczasem na kolana powaliła mnie ta mała syrenka."

Główną bohaterką jest Sawyer - dziewczyna, która wiecznie ucieka. Żyje, kradnąc tożsamości mężczyzn, przenosząc się z miejsca na miejsce i mierząc się z permanentnym strachem - zarówno tym rzeczywistym, fizycznym, jak i tym w jej głowie.
Kiedy spotyka Enza, po raz pierwszy od dawna ma wyrzuty sumienia co do swoich czynów. Nie sądzi, że jeszcze go spotka, ale los chce inaczej.
Wkrótce będą musieli zmierzyć się nie tylko z siłą natury, i dziwnym lokatorem w starej latarni, ale też z uczuciami, które zaczną w nich wybuchać.
Jak cienka jest granica między nienawiścią, a miłością?

"Tak więc nie śpię spokojnie w nocy i nie potrafię spojrzeć sobie w oczy w lustrze. Po prostu robię, co mogę, aby przetrwać, a to jedyny sposób, jaki znam."

Nie wiem, od czego zacząć i uznajcie to za plus tej historii. Uwielbiam, kiedy coś pozostawi mnie bez słów i tu trochę tak było.
Jak wiemy, dark romans charakteryzuje się skomplikowanymi, zazwyczaj toksycznymi relacjami i chyba każdy się zgodzi, że ta Enza i Sawyer taka była. Ich nienawiść, a raczej jego nienawiść, aż kipiała z każdej strony, zresztą wyrażał to dobitnie swoim zachowaniem, również w scenach erotycznych. Na pewno wiele osób będzie się czuło podczas czytania nieswojo, ja byłam często nie tyle oburzona, co przerażona i zniesmaczona, ale myślę, że tak właśnie miało być. 😉 Dzięki temu uwierzyłam w uczucia bohaterów (głównie Enza), dokładnie też pokazało to ich stan psychiczny (głównie Sawyer). Niestety, przyczyniło się to również do tego, że w dalszej części ciężko było mi uwierzyć w ten obrót o 180 stopni. Trochę ta ich miłość przyszła za szybko, bo choć pożądanie było widoczne bezsprzecznie, to jednak nie miałam odczucia, że kryje się za nim coś więcej.

"Jak to jest, że pragnę ją skrzywdzić, a jednocześnie chronić przed samym sobą?"

Romans romansem, natomiast pojawiło się tu sporo rzeczy, które mnie pozytywnie zaskoczyły i które sprawiły, że ta książka stała się czymś więcej, niż seksem między rekinami.🤭

Pierwsza rzecz to samo osadzenie fabuły w ciekawym klimacie. Morze, rekiny, stara latarnia, natura i interesujący zawód głównego bohatera - to wszystko było fajnie wymyślone, wczułam się w atmosferę i stanowiło to poniekąd odskocznię od popularnych tematów.
Nie spodziewałam się też, że pojawi się tu tyle humoru, co prawda zazwyczaj czarnego, który nie każdemu przypadnie do gustu, ale ja go lubię. 😉

"– Jeszcze sprawię, że się uśmiechniesz – bąka. – Zrób to chociaż raz, zanim umrę.
– Nie umrzesz.
– Na pewno? Bo chyba słyszę wołającego mnie Jezusa.
– W takim razie na pewno nie umierasz. Jezus nigdy by się do ciebie nie odezwał."

Dalej - przeszłość bohaterów. Zwłaszcza sprawy Sawyer zrobiły na mnie wrażenie, w dobrym tempie też były te informacje dozowane, tak, aby czytelnik trochę się domyślał, a trochę jednak nadal nie wiedział. To również spójnie połączyło się z samym przedstawianiem Sawyer pod względem jej psychiki, jej lęków i poczucia własnej wartości.
Naprawdę, chwilami sama miałam tak wielkie poczucie beznadziejności i bezsilności, że aż zapominałam, że to tylko książka. 😁

"Możesz być z siebie dumny, dzięki tobie pragnę żyć."

Zastanawiałam się, jak to wszystko się skończy, czy w ogóle jest szansa na jakieś sensowne wyjście z sytuacji. Czy było? Na pewno było sprytne, choć nieco szalone. W książce akceptuję, w rzeczywistości ciężko mi to sobie wyobrazić.😉

I na koniec największy moim zdaniem plus, czyli wątek, który sprawił, że książka chwilami wydawała się horrorem. Takim dosłownym horrorem, z duchami, potworami itd. 😊
Nie zdradzę Wam więcej, ale naprawdę było intensywnie.😊

"– Owszem, jesteś złodziejką, maleńka. Najpierw skradłaś mi tożsamość, a teraz kradniesz moje serce. Zażądaj ode mnie czegokolwiek innego, a ci to dam."

Podsumowując, zaskakująco mi się podobało!
Oczywiście takie książki należy czytać tylko jeśli szukacie wielkich, skrajnych, pozytywnych i negatywnych emocji, jeśli lubicie wychodzić poza swoją strefę komfortu i jeśli nie spodziewacie się znaleźć w nich swoich książkowych mężów.🤭
Tutaj przeważać będą strach, nienawiść, smutek, ból i szok, ale znajdzie się też nieco uleczania, składania, naprawiania, miłości i przyjaźni.
Polecam! 8/10🖤

"– Mówiłem ci, że moja miłość okaże się piekielnie bolesna. Powiedz więc, bella ladra… Boli?"

"– È impossibile odiarti quando mi fai sentire così vivo."🥹

Lubicie kontrowersyjne książki?😊
Dla mnie, im więcej skrajnych opinii książka zbiera, tym ciekawsza się staje. Uwielbiam sprawdzać na własnej skórze wszelkie literackie "dziwolągi", nierzadko sięgam po jakieś ...

Rozwiń

Zwiń

Dzisiaj zapraszam na parę słów o najnowszej powieści Jennifer L. Armentrout, czyli o "Świetle w płomieniu".
W ramach przypomnienia - jest to drugi tom serii "Z ciała i ognia", ale wszystko jest mocno połączone z serią "Z krwi i popiołu", więc polecam ten tom czytać jako szósty z kolei. 😊
Jest to też poniekąd prequel do historii Poppy i Casteela, a opowiada on o Nyktosie - Pierwotnym Śmierci oraz pewnej wyjątkowej śmiertelniczce.😉

"–Jestem tylko mężczyzną z krwi i kości, a ty…
– A ja?
– Jesteś ciałem i ogniem.
– W takim razie powinieneś bardziej uważać – zadrwiłam. – Bo inaczej zostanie z ciebie tylko żar i popiół."

Plan Serapheny w zabiciu Spopielającego wyszedł na jaw, więc kruche zaufanie między nią a Nyktosem zostało wystawione na próbę. Teraz planują, jak powstrzymać Zgniliznę oraz nie dopuścić do Ascendencji Sery, przez którą grozi jej śmierć. Mogłaby ją co prawda uratować miłość Asha, ale on upewnił się, że nigdy nie będzie mógł jej poczuć.

Czy Seraphena poświęci się i zabije fałszywego Króla Bogów- Kolisa?
Czy uda się powstrzymać Zgniliznę?
Czy jej życie będzie bezpieczne?
Czy relacja z Nyktosem będzie miała rację bytu?

Tyle pytań, tak mało odpowiedzi! A może nie tak mało...😉

Tak dużo się tu działo, że nie wiem, od czego zacząć.😊
Jednocześnie jednak wszystko toczyło się wokół jednej czy dwóch spraw, więc nie czułam takiego chaosu, jak w niektórych częściach tych serii. Przeciwnie - w końcu lepiej zrozumiałam cały świat, tajemnicze przepowiednie i powiązania między bohaterami, ale myślę, że jeszcze wiele przed nami.😉
Bardzo żałuję, że nie czytam tych książek od razu jedna po drugiej, bo na pewno łatwiej byłoby to wszystko zrozumieć i zapamiętać. Jeśli więc obie serie zostają definitywnie zakończone, to na pewno zrobię reread całości!

Wracając do tematu - ta książka miała bardzo fajne tempo. Choć cały czas coś się działo, to jednak całość biegła w jednym kierunku, bez miliona wątków pobocznych.
Dość mocno była tu też rozwinięta ta romantyczna strona, a ja nadal nie mogę się zdecydować czy wolę parę Poppy i Casteela, czy może właśnie Serę i Nyktosa.😁
W tej części też bardzo dobrze zostanie wytłumaczona geneza powstania przeróżnych stworów, które już gdzieś tam wcześniej się pojawiły.
Będą super drakeny i mniej super nimfy, będzie sporo magii, skrzydeł, cieni i złota.
Ja bardzo lubię sposób, w jaki autorka opisuje wszystkie przedmioty, budynki czy krajobrazy, naprawdę potrafi trafić do mojej wyobraźni i namalować w niej niestworzone rzeczy i w tym przypadku również zabrała mnie w przepiękną podróż.😊
Co do postaci, Nyktos miał tu swoje ciekawe momenty, pokazał zarówno swoją słodką stronę, jak i potęgę Pierwotnego w odpowiednich okolicznościach. Jestem szalenie ciekawa, jak rozwiąże się sprawa z jego kardią. 🤭
Seraphena natomiast grała pierwsze skrzypce pod każdym względem. Kocham jej gotowość do poświęceń, lojalność i dobroć, ale też zadziorność, siłę i nawet czasem lekkomyślność.
Fakt, że wiele przeszła i w jej głowie nie zawsze priorytety układają się w odpowiedni sposób, czasem w siebie nie wierzy i miewa różne myśli, sprawia, że jest tak wyjątkowa i pozostaje bardzo "ludzka", chociaż drzemie w niej niemała siła.

"Miłość potrafi tchnąć w człowieka życie i inspirację, a jej utrata może sprawić, że umysł jątrzy się i niszczeje."

Kilka razy miałam taką myśl, że zauważam drobne podobieństwa do "Dworów", ale nie było to jakieś nachalne, więc jeśli lubicie też twórczość S.J. Maas, to polecam tym bardziej!😊

No i mamy zakończenie, po części satysfakcjonujące, ale oczywiście zapowiada jeszcze ciekawy ciąg dalszy!
Mam nadzieję, że wkrótce wrócimy to tego fantastycznego świata, a tymczasem, jeśli jeszcze nie sięgnęliście po książki autorki z tego uniwersum, to nadrabiajcie szybko!
8,5/10

Dzisiaj zapraszam na parę słów o najnowszej powieści Jennifer L. Armentrout, czyli o "Świetle w płomieniu".
W ramach przypomnienia - jest to drugi tom serii "Z ciała i ognia", ale wszystko jest mocno połączone z serią "Z krwi i popiołu", więc polecam ten tom c...

Rozwiń

Zwiń

Wszędzie ostatnio same slow burny, enemies to lovers itd., a przecież czasem fajnie przeczytać coś typowo bajkowego, coś bez niepotrzebnych dram i sztucznie wykreowanych przeciwności losu.😊
Taką właśnie książką jest debiut Patrycji Szymańskiej, czyli "Słodkie przeznaczenie".😊

"Czasami nie warto kierować się innymi ludźmi. Jeżeli oni są zamknięci w swoich własnych filozofiach tak bardzo, że nie mogą zrozumieć innych, którzy poczują to „coś”, to nie warto nawet ich słuchać, bo i tak będą uważać się za najmądrzejszych."

Historia Mii i Archera rozpoczęła się przypadkiem, choć jestem pewna, że nawet gdyby nie poszli tego dnia biegać ani nie wyjechaliby później na weekend, los jakoś by ich ze sobą połączył. 😉
Dwoje pozytywnych wariatów, jedna grupa przyjaciół i jeden mały kotek - tyle wystarczy, aby tworzyć niezapomniane wspomnienia i cieszyć się życiem, bo właśnie tak kojarzy mi teraz się ta książka.
Będzie zabawnie i spontanicznie, będzie słodko i uroczo, a chwilami dość pikantnie, ale to nie znaczy, że nie pojawią się żadne przeszkody - w końcu każda słodycz kiedyś się kończy, bo byłoby zbyt nudno.😁
Archer, jak to Archer, typowy, książkowy słodziak, dobry przyjaciel, świetny brat i wyrozumiały partner.
Nie gbur, nie cham, nie arogant, choć chwilami nieco zaborczy, ale przecież to lubimy.😉
Za to Mię uważam za bardziej ciekawą, charakterną i specyficzną. Taka fajna wariatka, trochę kiczowata, trochę pyskata, ale totalnie urocza. Przywodzi mi na myśl nianię Franię, nie wiem czemu.🤭 Nie jest jednak głupiutka ani pusta, za to do bólu lojalna, opiekuńcza, empatyczna i po prostu pozytywna. 😊 W dodatku jest książkarą i nawet znajdziecie tu parę fajnych smaczków z tym związanych!

Jeśli chodzi o stronę techniczną, było naprawdę w porządku, choć może mogło być trochę mniej dialogów, a więcej opisów. Wiem, że to raczej nieczęste spostrzeżenie, ale ja lubię, kiedy myśli bohaterów nie są zawarte głównie w ich wypowiedziach, ale też jakoś inaczej. Tutaj trochę miałam wrażenie, jakby ta książka była jedną wielką rozmową, choć też dzięki temu szybko i przyjemnie się czytało. 😊

Wpadł mi też do głowy skrót imienia Archera, choć teraz już nie wiem czy to jakaś moja dziwna myśl, czy ktoś jeszcze zwrócił na to uwagę, a mianowicie zwracanie się do niego zdrobnieniem Archerku. 😁 Takie mi się to polskie wydało, a przecież akcja dzieje się za granicą i imię również jest zagraniczne. Zdecydowanie bardziej podobało mi się Archie.
Ale to chyba taki szczegół, że tylko ja się mogłam go uczepić.🙈
Podsumowując, tak jak tytuł wskazuje, będzie tu słodko, uroczo, bezproblemowo i wesoło. Bardzo fajny przerywnik pomiędzy innymi, cięższymi lub bardziej emocjonującymi pozycjami, idealny na poprawę humoru i relaks z książką. 😊
Polecam też w formie audiobooka, jest dostępny na różnych platformach.😊
A! No i zadziała się bardzo dziwna rzecz - autorka sprawiła, że polubiłam jakiegoś kota.🤭
Dzięki @pati.books za Pchełkę i tych parę przyjemnych godzin.😊
7/10🩷

Wszędzie ostatnio same slow burny, enemies to lovers itd., a przecież czasem fajnie przeczytać coś typowo bajkowego, coś bez niepotrzebnych dram i sztucznie wykreowanych przeciwności losu.😊
Taką właśnie książką jest debiut Patrycji Szymańskiej, czyli "Słodkie przeznaczenie".😊

&q...

Rozwiń

Zwiń

Nie czytam zbyt często kryminałów, ale za to bardzo lubię łączenie tego gatunku z innymi, np. obyczajówką czy romansem.
Dlatego też skusiłam się na debiut Nastki Drabot - w "Kosie" miał być dobrze rozwinięty wątek obyczajowy, ciekawe rodzinne tajemnice i nawet trochę okołozwiązkowej tematyki.
Czy dostałam to, czego oczekiwałam?
Tak (i wiele więcej)!🥰

Już od pierwszych stron autorka kusi nas nieco dziwnym, tajemniczym klimatem, zasiewając w myślach czytelnika ziarnko niepewności i napięcia, aby zaraz "przeskoczyć" do właściwej fabuły, pozostawiając jednak gdzieś tam, w naszej głowie, to właśnie ziarnko.
Fabuła będzie się tu kręcić wokół śmierci pewnego słynnego warszawskiego architekta, który wypadł z okna gabinetu podczas bankietu w swoim domu.
Wszystko mogłoby wydawać się proste, gdyby nie fakt, że zarówno wspomniane okno, jak i drzwi gabinetu, pozostają zamknięte od wewnątrz.
Co tam się naprawdę wydarzyło?
Czy detektyw Kosowski zdoła rozwiązać zagadkę?

Nie ona jednak okaże się najważniejsza, i choć sama byłam szalenie ciekawa finału i miałam różne pomysły co do przebiegu wydarzeń, to autorka skutecznie rozpraszała każdą moją myśl nowymi faktami wychodzącymi na jaw.
Łączą się tu liczne historie, a my poznajemy je z perspektywy kilku osób, zarówno z rodziny denata, jak i jego współpracowników czy osób postronnych.
W międzyczasie otrzymujemy też informacje dotyczące życia detektywa, ale jak się to wszystko połączy? Muszę przyznać, że pomysłowo.😉

Całość okazała się niesamowicie wciągająca, dosłownie nie mogłam się oderwać od tekstu i przeczytałam książkę w jeden dzień. Kolejne zawiłości i plot twisty jedynie pogłębiały moje zainteresowanie, pozostawiając jednak poczucie spójności.
Bardzo przypadł mi do gustu motyw snu, tajemniczych "zwidów" itd., zostało to napisane w taki sposób, że czytelnik momentami sam nie wie, co jest rzeczywistością, a co wytworem wyobraźni, jednak ostatecznie wszystko nabiera sensu.
Każda postać została mocno przemyślana i dobrze napisana, były one pięknie złożone i niejednoznaczne, naprawdę nie wiedziałam, co o nich myśleć. Doceniam takie nieoczywiste kreacje. 😊
Ogólnie bardzo lubię wszelką symbolikę, jakieś takie elementy spajające, smaczki, wskazówki czy nici łączące ze sobą wszystko, ale tu było tego trochę za dużo i jest to w moim odczuciu jedyny, malutki zresztą, minus. Mam na myśli kwestię tytułowego kosa, samych ptaków i całej reszty, mogło się obyć chociażby bez nazwiska detektywa (Kosowski), bo to już było trochę za dużo. 😁
Co do reszty - naprawdę nie ma się do czego przyczepić. Książka jest dobrze napisana, wciąga i wodzi na manowce, aby zaraz poskładać wszystko w całość i zostawić czytelnika ze świetnym zakończeniem.
Ponadto ma wyjątkowy vibe, senny, nostalgiczny i często napawający smutkiem, ale zdecydowanie nie nudny.
Porusza kilka trudnych tematów, a także kilka niecodziennych, co stanowi o wyjątkowości tej historii.
Ja jestem totalnie kupiona, chętnie przeczytam coś więcej w podobnym klimacie!
9/10🖤
A widzieliście te piękne ilustracje wykonane przez autorkę?! Są super.👌

Nie czytam zbyt często kryminałów, ale za to bardzo lubię łączenie tego gatunku z innymi, np. obyczajówką czy romansem.
Dlatego też skusiłam się na debiut Nastki Drabot - w "Kosie" miał być dobrze rozwinięty wątek obyczajowy, ciekawe rodzinne tajemnice i nawet trochę okołozwiązk...

Rozwiń

Zwiń