Jesteśmy społecznością, która kocha książki

American Psycho to z pozoru książka, w której główny bohater odwiedza kolejne restauracje, a przy tym stara się udowodnić sobie i innym swoją wyższość nad innymi. Wraz z rozwojem akcji, czytelnik poznaje prawdziwe oblicze głównego bohatera - dla własnej przyjemności krzywdzi kobiety, słabszych od siebie, osoby o innej orientacji, a nawet dzieci. Wraz z kolejnymi opisami zbrodni, czytelnik stara się z jednej strony zrozumieć motywację głównego bohatera, a z drugiej zgadnąć czy Patrick "wpadnie" czy nie.

Czytałem niedawno Utalentowanego Pana Ripleya i podobnie jak tam można mieć wątpliwości co do tego czy to co opisał autor miałoby jakąkolwiek rację bytu we współczesności. Mimo tego że najprawdopodobniej nie, dość dobrze się bawiłem czytając tę mocno kontrowersyjną książkę.

American Psycho to z pozoru książka, w której główny bohater odwiedza kolejne restauracje, a przy tym stara się udowodnić sobie i innym swoją wyższość nad innymi. Wraz z rozwojem akcji, czytelnik poznaje prawdziwe oblicze głównego bohatera - dla własnej przyjemności krzywdzi kobiety, słabs...

Rozwiń

Zwiń

"Ciała" to zbiór trzech opowiadań, których głównym motywem jest seksualność. Autorka opisuje jak sama na własną rękę usunęła ciążę, jak uwolniła się z nieodwzajemnionej miłości, która narodziła się po jej pierwszym seksie oraz dlaczego kilkadziesiąt lat później związała się z dużo młodszym kochankiem.

Ernaux pisze o tematach ważnych. Pomimo, że autorka snuje opowieść o swoich doświadczeniach sprzed kilkudziesięciu lat oraz jest kobietą, w każdej historii odnajduję trochę siebie, widzę swoje doświadczenie.

Do przeczytania książki zachęcił mnie wrocławski teatr współczesny, który jeszcze przed polską premierą tej książki, zaprezentował trzecie z opowiadań z tego zbioru. Wydaje mi się, że teatr wykorzystał opowiadanie autorki w 100%. O ile w książce autorka opisuje swoje doświadczenia z przeszłości, tak w spektaklu główną bohaterką jest autorka, która podczas publicznego wystąpienia opisuje swoją historię. Super zabieg!

"Ciała" to zbiór trzech opowiadań, których głównym motywem jest seksualność. Autorka opisuje jak sama na własną rękę usunęła ciążę, jak uwolniła się z nieodwzajemnionej miłości, która narodziła się po jej pierwszym seksie oraz dlaczego kilkadziesiąt lat później związała się z du...

Rozwiń

Zwiń

Książka, o której po przeczytaniu prawdopodobnie na długo albo nawet nigdy się nie zapomni. Autor z jednej strony snuje autobiograficzną opowieść o umierającym ojciu i jego oraz swoim cierpieniu. Z drugiej, w prosty i zabawny sposób mówi o prostych i codziennych rzeczach.

"Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję" to
bardzo ważny i potrzebny głos w sprawie wtrącania sie kościoła w życie w szczególności osób chcących żyć po swojemu. Autor odważnie mówi m.in o nierównym traktowaniu rodziny i środowiska kościoła podczas pandemii czy o tym jak trudno "zamówić" ulubioną piosenkę na pogrzeb najbliższej osoby.

Mateusz Pakuła zrobił świetną robotę zarówno jako autor książki jak i reżyser spektaklu pod tym samym tytułem. Jeśli ktoś szuka literatury ambitnej i nie boi się trudnych tematów koniecznie powinien przeczytać!

"Pamiętam że swojego dzieciństwa - i jest do jedyna część mojego dzieciństwa, której z perspektywy czasu szczerze nienawidzę - że jako jedenasto czy dwunastolatek bardzo mam ochotę się masturbować, ale wiem że Jezusowi się to nie spodoba, że Jezus będzie niezadowolony. Dokładnie, właśnie nie Pan Bóg, tylko Jezus. Ze mu się to nie spodoba, że będzie mi mówił w głowie: nie, nie, Mateusz nie, nie jestem zły, to nie tak, po prostu jest mi smutno, że to zrobiłeś, moje serce płacze, moje serce śpiewa najsmutniejszą pieśń o tym, że Mateusz onanizuje się dziś już po raz trzeci, po prostu jestem zawiedziony, Mateusz, zawiedziony, po prostu jest mi potwornie przykro. Smutek, Mateusz. A już zwłaszcza, że to nie jeden raz, nie dwa."

"Wydaje się, że niezgoda na aborcję czy eutanazję nie wynika z braku wiedzy, wynika z niezachwianej wiary w pewne wartości. A może wynika przede wszystkim z braku konkretnego doświadczenia życiowego?"

"Tak, młotki, kretyni, kurwa, sorry, bardzo mi przykro, ale wasz kochany KK to nie ludzie, to ideologia. Wiem, że choćbym was przekonał. to i tak was nie przekonam, idźcie wiec jeździć tymi swoimi pedofilobusami, idźcie rozwiązywać konwencje stambułską, bronić życia poczetego i straszyć seniorów, że ich wnuki ich wszystkich zeutanazują - nawet nie dla pieniedzy czy wygranej w wyborach, tylko z czystej złośliwości i braku innych zajęć."

Książka, o której po przeczytaniu prawdopodobnie na długo albo nawet nigdy się nie zapomni. Autor z jednej strony snuje autobiograficzną opowieść o umierającym ojciu i jego oraz swoim cierpieniu. Z drugiej, w prosty i zabawny sposób mówi o prostych i codziennych rzeczach.

"Jak nie z...

Rozwiń

Zwiń

Górski kryminał z historiami z okresu II wojny światowej oraz z okresu powojennego w tle. Główna bohaterka - "Pani Kierowniczka" opiekuje się schroniskiem, którym nagle zaczynają się interesować nieznane jej osoby. Bohaterka dość szybko orientuje się, że tajemnica schroniska może wiązać się z tajemnicą wypadku kolejowego, w którym zginął dziadek bohaterki.

Do około 2/3 książki, wydarzenia z przeszłości przeplatają się ze śledztwem głównej bohaterki. Kobieta relatywnie szybko odkrywa prawdę. Wszystko jest w miarę logicznie ze sobą powiązane, choć pewne wątki nie zostały zakończone.

Całość czyta się dobrze. Szczególnie podobał mi się początek. Jeśli chodzi o posłowie, widać że autor wykonał dobra robotę. Pewny niedosyt pozostawia np. powoływanie się na Main Kampf i odniesienie tego sposobu myślenia do wspólczesności. Szkoda, że nie wybrzmiało to bardziej w powieści. Btw, polecam Main Kampf a Teatrze Powrzechnym w Warszawie.

Górski kryminał z historiami z okresu II wojny światowej oraz z okresu powojennego w tle. Główna bohaterka - "Pani Kierowniczka" opiekuje się schroniskiem, którym nagle zaczynają się interesować nieznane jej osoby. Bohaterka dość szybko orientuje się, że tajemnica schroniska może wiązać si...

Rozwiń

Zwiń