Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo miłe zaskoczenie po (moim zdaniem) niezbyt udanym tomie pierwszym. Tym razem autorka zdecydowała się odejść od 'powieści drogi', chociaż podróż też się w niej pojawia, na rzecz spisków, ciekawszej i bardziej urozmaiconej budowy świata i rozpisania całkiem interesujących już bohaterów.

Akcja tego tomu ponownie splata nas z losami Yumeko, kitsune, której towarzyszy pewien mnich, świątynna dziewica, znany szlachcic z poważanej rodziny i niezbyt rozgarnięty ronin. Tym razem całość podzielona jest na dwie oddzielne, a jednak splecione ze sobą części. Z jednej strony z bohaterami planujemy jak uwolnić opętanego przez potężnego demona Hakaimono Tatsumiego, członka klanu cienia i powiernika przeklętego miecza. Z drugiej strony, razem z nimi, musimy dotrzeć Świątyni Stalowego Pióra, aby uchronić Zwój Tysiąca Modlitw przez osobami i demonami, które chcą go wykorzystać do własnych celów. I tak jak w pierwszym tomie - nie ma tutaj nic nadzwyczaj odkrywczego, ale klimat związany ze spiskami poszczególnych rodów i tajemnicza postać, która pojawia się w snach Yumeko jakoś bardziej pasowały mi do klimatu fantastyki japońskiej.

Ciekawym aspektem wydaje się również plan autorki na połączenie w parę dwóch postaci z drużyny Yumeko. Od początku daje sygnały, jak sytuacja się zakończy i obawiałem się, że nie wyjdzie jej to zbyt dobrze, ale było całkiem ciekawie. Co ważne - nie było w tym nic nadzwyczajnego, a do tego całość była bardzo dobrze uzasadniona i akceptowalna, przez co nie przeszkadzało mi to ani przez chwilę.

Do najciekawszych postaci, poza Yumeko i jej towarzyszami, można zaliczyć też Hakaimono i przeklętego przez niego Tatsumiego. Fabuła budowana z rozsądkiem daje czytelnikowi możliwość na zagłębienie się w przeszłości chłopaka z klanu cienia, która, nie ma co ukrywać, nie była usłana różami. Motyw równie znany i często wykorzystywany, ale wydaje mi się, że też mocno zakorzeniony w 'japońskości', zwłaszcza biorąc pod uwagę to, że klan cienia był prawdopodobnie odpowiednikiem klanów ninja.

Książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie, fabuła stawia bardziej na rozwój wszystkiego, co już znamy (i to rozwój bardzo dobry!), a nie pędzi na złamanie karku zasypując nas coraz to nowszymi rewelacjami.

Tak jak w "Cieniu Kitsune" warto wspomnieć o zamieszczonym na końcu książki słowniczku wyjaśniającym podstawowe słowa wykorzystywane przez postaci w języku japońskim. Bardzo pomocna sprawa! A ten grzbiet i okładka.. rewelacja!

Książkę oczywiście serdecznie polecam i z niecierpliwością czekam na zakończenie historii!

Bardzo miłe zaskoczenie po (moim zdaniem) niezbyt udanym tomie pierwszym. Tym razem autorka zdecydowała się odejść od 'powieści drogi', chociaż podróż też się w niej pojawia, na rzecz spisków, ciekawszej i bardziej urozmaiconej budowy świata i rozpisania całkiem interesujących już bohaterów.

Akcja tego tomu ponownie splata nas z losami Yumeko, kitsune, której towarzyszy...

Bardzo lekka i przyjemna lektura o samotnej matce, zawodach miłosnych i nadziei na całkiem udaną przyszłość.

Mira, samotna matka siedmioletniej Mani, po zawodzie miłosnym, którym był Jacek, nie ma nadziei na znalezienie mężczyzny, który przekładał by ją i córkę ponad pieniądze. Wypalona zawodowo kobieta, nauczycielka w szkole podstawowej, postanawia wziąć los w swoje ręce i zapisuje się na kurs cukierniczy. W międzyczasie poznaje inteligentnego i czarującego mężczyznę o brązowych oczach. Historia jak wiele innych, ale na tle pozostałych tytułów o podobnej tematyce wyróżniają je na pewno tematy stricte związane z córką Miry, o problemach w szkole, w tym zagrażające życiu niebezpieczne i niedozwolone substancje oraz troska o to, czy córka będzie w stanie zaakceptować nowego partnera matki.

Lektura bardzo przyjemna i relaksująca na jeden wieczór, w formie odpoczynku od innych pozycji. Polecam!

Bardzo dziękuję wydawnictwu Muza za egzemplarz recenzecki!

Bardzo lekka i przyjemna lektura o samotnej matce, zawodach miłosnych i nadziei na całkiem udaną przyszłość.

Mira, samotna matka siedmioletniej Mani, po zawodzie miłosnym, którym był Jacek, nie ma nadziei na znalezienie mężczyzny, który przekładał by ją i córkę ponad pieniądze. Wypalona zawodowo kobieta, nauczycielka w szkole podstawowej, postanawia wziąć los w swoje ręce...

Kolejna azjatycka książka i kolejna pustka pozostawiona po skończonej lekturze. Azjatyccy autorzy mają w sobie to coś, co przelane na papier trafia prosto w serce czytelnika - może jest to zasługa tego, że podświadomie otwieramy się na treść trochę bardziej, bo jest to literatura obca, bardzo daleka od codzienności?

Yujin, borykająca się z problemami dotyczącymi jej start-up odrzuca wszystko i decyduje się na zakup działki w Soyang-ri. Otwiera tam księgarnię, w której każdy może znaleźć dla siebie nie tylko odpowiednią lekturę, ale również porozmawiać z samym sobą, odgradzając się od problemów życia codziennego, smutków i trosk. Z początku myślałem, że będzie to powieść głównie o prowadzeniu księgarni przez Yujin, ale im dalej w fabułę, tym częściej bohaterowie poboczni, klienci Saoyang-ri Book's Kitchen przejmowali stery. Bo jest to nic innego niż powieść o ludziach, o ich życiu i tym, z czym się borykają, a dodatkowo o książkach, które pomagają im przetrwać te trudniejsze chwile. Od znanej gwiazdy, która straciła swoją babcię, przez kobietę, u której wykryto raka w początkowej fazie, aż po przygniecionego ciężarem odpowiedzialności i oczekiwań mężczyznę.

Niesamowite było domknięcie niektórych spraw i historii, część z nich swój kres znalazła właśnie w Saoyang-ri Book's Kitchen. Historie pełne smutku, cierpienia, ale również nadziei, która wraz ze zmianami pór roku rozkwitała w bohaterach i dawała nadzieję na inną, często lepszą przyszłość.

Śledząc losy bohaterów poznajemy również tytuły innych książek, które w jakiś sposób pomogły im odnaleźć się w życiu (można tu wymienić np. "Kameliowy Sklep Papierniczy" czy "Gdzie śpiewają raki"), więc jest to też świetna pozycja dla osób, które w jakimś stopniu mogą się utożsamiać z którąś z postaci.

Książka rewelacyjna, momentami wzruszająca i rozczulająca. Podczas lektury czułem się tak samo, jak czuła się autorka, o czym wspomina w posłowiu - miałem wrażenie, że bohaterowie z Yujin na czele są moimi przyjaciółmi i to właśnie z nimi spędzam emocjonujące chwile. Serdecznie polecam!

Za książkę bardzo dziękuję wydawnictwu Czarna Owca i pani Bognie Piechockiej z PRart Media!

Kolejna azjatycka książka i kolejna pustka pozostawiona po skończonej lekturze. Azjatyccy autorzy mają w sobie to coś, co przelane na papier trafia prosto w serce czytelnika - może jest to zasługa tego, że podświadomie otwieramy się na treść trochę bardziej, bo jest to literatura obca, bardzo daleka od codzienności?

Yujin, borykająca się z problemami dotyczącymi jej...

Wielkie zaskoczenie! Z początku chaotyczna historia zamienia się w naprawdę niesamowicie dopracowaną i zamkniętą całość.

Twórczość autorki poznałem już kilka lat temu ("Kredziarz") i pamiętam, że bardzo mi się podobało, więc początkowo byłem zdziwiony wprowadzonym przez nią chaosem. Dostajemy trzy powiązane ze sobą historie, które posiadają łączący je element. Oczywiście wszystkiego można się domyślić już w połowie książki, ale rozwiązania, na które zdecydowała się C. J. Tudor do końca trzymały w napięciu.

Rozdzielając powieść na pomniejsze części, dostajemy historię studentów, którzy w trakcie podróży do Azylu ulegli wypadkowi. Następnie przenosimy się do wagonu kolejki górskiej, w której zostało uwięzionych kilka osób, a każdy ukrywa przed pozostałymi cel, jaki im przyświeca. Na koniec, chyba najciekawsza część, trafiamy do Azylu i spisków na zasadzie "nikt nikomu nie ufa, każdy jest każdemu wrogiem". Każdą z tych części poznajemy oczyma jednej postaci, dzięki czemu można odnieść wrażenie, że to tak naprawdę trzy oddzielne historie. A wszystkie, poza wspólnym elementem łączącym je w całość, łączy również walka o przetrwanie. Przetrwanie nie tylko wśród ludzi, którzy mają swoje za uszami, a ich tajemnice prowadzą do czasami wręcz okropnych konsekwencji, ale również z wirusem, który zamienia zakażonych w prawdziwe bestie bez zahamowań.

Sama książka jest historią o zemście i emocjach ludzkich w chwilach zagrażających bezpośrednio ich życiu. Podejmowane decyzje pod wpływem stresu, złości, wycieńczenia praktycznie zawsze prowadziły do strasznych skutków, czego śledząc losy bohaterów jesteśmy świadkami.

Świetna i skomplikowana zabawa, zmuszająca szare komórki do szukania ogniwa łączącego wszystko w całość. Serdecznie polecam!

Za egzemplarz recenzencki bardzo dziękuję wydawnictwu Czarna Owca oraz pani Bognie Piechockiej z PRart Media.

Wielkie zaskoczenie! Z początku chaotyczna historia zamienia się w naprawdę niesamowicie dopracowaną i zamkniętą całość.

Twórczość autorki poznałem już kilka lat temu ("Kredziarz") i pamiętam, że bardzo mi się podobało, więc początkowo byłem zdziwiony wprowadzonym przez nią chaosem. Dostajemy trzy powiązane ze sobą historie, które posiadają łączący je element. Oczywiście...

Bardzo dobra pozycja będąca dla niektórych impulsem do działania i zmiany swojej codzienności, a dla innych ciekawostką zachęcającą do refleksji.

Sandra Konrad już we wprowadzeniu informuje czytelnika, że książka nie zastąpi w żaden sposób psychoterapii, a jedynie nakreśli problem i pomoże, oczywiście chętnym, postawić krok w drodze do usamodzielnienia się i odcięcia 'pępowiny'.

Książka jest adresowana głównie do osób, które w jakiś sposób - przez stawiane w dzieciństwie granice, zaniedbanie, odsunięcie od siebie, ignorancję - od rodziców i ich decyzji uwolnić się nie mogą. Postawić na swoim? Ale co wtedy powie mama? Poza samymi 'poradami' i zachętami do podjęcia działania wnikniemy w psychologiczny i emocjonalny aspekt relacji pomiędzy dziećmi a rodzicami i dowiemy się np. jak podjęte przez obie strony decyzje w dzieciństwie wpływają na dorosłą, w pełni ukształtowaną osobę.

"Co powie mama?" jest podzielona na 6 głównych segmentów tematycznych, a najciekawszym moim zdaniem aspektem każdego z nich jest krytyczne przedstawienie (bardzo często potrzebne!) naszych rodziców, 'rozebranie' ich na części pierwsze i przeanalizowanie dosłownie wszystkiego, co u niektórych może wzbudzić lęk, a u innych motywację od działania, bo przecież rodzice to też po prostu ludzie, pełni wad i niedoskonałości.

Pozycja bardzo wartościowa i ciekawa, polecam serdecznie!

Bardzo dziękuję wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki!

Bardzo dobra pozycja będąca dla niektórych impulsem do działania i zmiany swojej codzienności, a dla innych ciekawostką zachęcającą do refleksji.

Sandra Konrad już we wprowadzeniu informuje czytelnika, że książka nie zastąpi w żaden sposób psychoterapii, a jedynie nakreśli problem i pomoże, oczywiście chętnym, postawić krok w drodze do usamodzielnienia się i odcięcia...

Wyczekiwałem tej premiery, miałem ogromne nadzieje na coś tak samo dobrego jak "Lodowa Korona", a dostałem coś o wiele lepszego! Greta Kelly raz jeszcze stworzyła, albo raczej rozbudowała, dojrzały świat fantasy, w którym moralność jest pojęciem względnym, a dworskie intrygi i walka o swoje stają się głównym elementem fabularnym.

Książka jest bezpośrednią kontynuacją pierwszego tomu, więc bez żadnego konkretnego wstępu razem z Askią trafiamy w ręce Radovana, szalonego i nieobliczalnego władcy Rovenu. Ma z pozoru proste zadanie, uciec z jego cesarstwa i wrócić do Seraveszu. Z pozoru, bo ma na to tylko 30 dni, po których Radovan planuje zabić ją dla jej magii śmierci. Sama magia śmierci pozwala jej na kontaktowanie się z zamordowanymi żonami Radovana, obdartymi z mocy i pozostawionymi na pastwę losu kobietami o jakże różnych charakterach. A czy jej się to uda, czy postawi na swoim i dzięki swojej odwadze uda jej się zaprowadzić ład na świecie? Sprawdźcie sami!

Autorka stworzyła niesamowicie rozbudowany świat z ciekawym systemem magicznym. Dzieląc książkę na elementy stricte fabularne związane z walką Askii i elementami obyczajowymi, w tym wątkami miłosnymi, można śmiało powiedzieć, że jest ona bardzo dojrzała. Nie ma tutaj dziecinnych westchnień jednej postaci do drugiej, a przy tym wszystkim góruje niesamowita wręcz pogarda głównej bohaterki do Radovana, czego świadkami możemy być podczas jej rozmyślań przy każdym jego słowie lub czynie.

Nie zabrakło tutaj też sytuacji, w których moralność odchodzi na bok, dając szansę bohaterom na zastąpienie zdrowego rozsądku bezpodstawnymi działaniami. Czasami było naprawdę okropnie, bo pojawiają się nie tylko akty brutalnej i krwawej bezmyślności (oczywiście Radovan stoi tu na czele), ale także wątki nietolerancji w wielu odmianach.

Greta Kelly po prostu dała czadu, serdecznie polecam!

Wyczekiwałem tej premiery, miałem ogromne nadzieje na coś tak samo dobrego jak "Lodowa Korona", a dostałem coś o wiele lepszego! Greta Kelly raz jeszcze stworzyła, albo raczej rozbudowała, dojrzały świat fantasy, w którym moralność jest pojęciem względnym, a dworskie intrygi i walka o swoje stają się głównym elementem fabularnym.

Książka jest bezpośrednią kontynuacją...

Bardzo miła dla oka i przystępna dla młodszego czytelnika książka o tym, jak powstał świat, jak zaczęło się życie na Ziemi i w jakim kierunku zmierzała i nadal zmierza ewolucja.

Catherine Barr i Steve Williams ponownie operują językiem bardzo prostym i przyjemnym w odbiorze, dzięki czemu dziecko jest w stanie zrozumieć (z drobnymi wyjaśnieniami) o co dokładnie chodzi.

Tak jak w "Historii kosmosu" - świetne obrazki ukazujące wszystkie etapy przemian i organizmów żywych na przestrzeni lat. Dziecko widząc obrazki, które samo byłoby w stanie stworzyć własną ręką, wydaje się bardziej chętne i skupione na lekturze.

Tak jak poprzednie dzieło pary autorów - również czytałem z czterolatkiem i zauważyłem takie same zainteresowanie historią kosmosu, jak i historią życia, więc książka jak najbardziej spełnia swoją rolę.

Za książkę bardzo dziękuję wydawnictwu Agora dla dzieci oraz pani Bognie Piechockiej z PRart Media.

Bardzo miła dla oka i przystępna dla młodszego czytelnika książka o tym, jak powstał świat, jak zaczęło się życie na Ziemi i w jakim kierunku zmierzała i nadal zmierza ewolucja.

Catherine Barr i Steve Williams ponownie operują językiem bardzo prostym i przyjemnym w odbiorze, dzięki czemu dziecko jest w stanie zrozumieć (z drobnymi wyjaśnieniami) o co dokładnie chodzi.

Tak...

Świetnie przedstawiona historia kosmosu dla dzieci. Mało tekstu, dużo obrazków (o których za chwilę), czyli idealna książka dla najmłodszych!

Autorzy przedstawili naprawdę piękną i przystępną dla każdego czytelnika historię kosmosu, a wszystko opisane jest, poza samym tekstem, cudownymi obrazkami Amy Husband. I to właśnie te obrazki w książce urzekły mnie najbardziej - jest to historia dla najmłodszych (chociaż i starszy czytelnik będzie się dobrze bawić), więc i ilustracje są tworzone wprost dla młodego czytelnika, prostota i coś, o narysowanie czego może pokusić się każde dziecko jest nie lada gratką i rozbudza kreatywność, pozwalając maluchowi na dopowiedzenie czegoś za pomocą kredek czy flamastrów.

Książkę, tak jak i drugie dzieło Catherine Barr i Steve Williamsa, czytałem z czterolatkiem, więc miałem bezpośredni wgląd na to, z jakim zainteresowaniem pochłania kosmos!

Za książkę bardzo dziękuję wydawnictwu Agora dla dzieci oraz pani Bognie Piechockiej z PRart Media.

Świetnie przedstawiona historia kosmosu dla dzieci. Mało tekstu, dużo obrazków (o których za chwilę), czyli idealna książka dla najmłodszych!

Autorzy przedstawili naprawdę piękną i przystępną dla każdego czytelnika historię kosmosu, a wszystko opisane jest, poza samym tekstem, cudownymi obrazkami Amy Husband. I to właśnie te obrazki w książce urzekły mnie najbardziej -...

Genialna historia o miłości, zdradzie i walce o swoje człowieczeństwo. Stella Tack wykreowała fantastyczny świat, czerpiąc nie tylko z rzeczywistości, ale również ze wszelakich wierzeń i podań, zachowując przy tym, o dziwo (jak na książkę fantasy), bardzo sporo realizmu - w kontaktach międzyludzkich i emocjach poszczególnych bohaterów.

Historię zaczynamy z grubej rury, bo już w samym prologu mamy do czynienia z ogólnym zarysem historii. Oczywiście na początku nic nie jest praktycznie wyjaśnione, a jedynie zostajemy rzuceni w dosyć makabryczną scenę. Następnie autorka daje nam chwilę wytchnienia, ukazując całkiem zwyczajne życie młodych ludzi, czyli najzwyklejszą, szarą codzienność. Wszystko zmienia się w chwili, w której Leaf, główna bohaterka, daje się "omamić" pewnej podejrzanej jednostce. Tutaj właśnie na scenę wkraczają egzorcyści Black Bird i otwiera się przed nami bardzo rozbudowany i szalenie ciekawy świat, w którym walka o władzę i tożsamość jest czymś na porządku dziennym.

Akademia Black Bird została założona przez Paracelusa, więc już na samym początku zostajemy rzuceni w nurt tajemnic i spisków, a jak to bywa we wszelakich instytucjach, korupcji. Leaf musi odnaleźć się w nowym środowisku i przejść szereg prób w walce o akceptację, a nie ma co ukrywać, lekko jej nie będzie. Nie dość, że o Akademii Black Bird nie wie nic, to jeszcze osoby ją otaczające niekoniecznie chcą wiedzą na ten temat się dzielić. Tutaj na scenę wkracza szereg barwnych i ciekawie napisanych postaci, z Lorem, Zero, Falco i Crainem na czele. Każdy z nich różni się charakterem, no i oczywiście, jak to paczka 'głównych' bohaterów, nikt nie jest zbyt normalny. Każdy ma coś za uszami, każdy skrywa jakieś tajemnice, ale wszyscy, chociaż w małym stopniu starają się wprowadzić Leaf w świat egzorcystów.

Fabuła zarysowana w prologu ma bezpośrednią kontynuację lekko po połowie, kiedy poszczególne postaci odkrywają swoje karty, a wydarzenia z pierwszych stron znajdują swoje wyjaśnienie, dając możliwość na podjęcie i zaplanowanie kolejnych działań. A dzieje się tutaj dużo. Stella Tack świetnie połączyła warstwę obyczajową i emocjonalne rozterki bohaterów z wartką akcją, czasami nawet mocno zakrapianą krwią. Pojawia się dużo demonów, no bo są i egzorcyści. Co ciekawe, podział egzorcystów i zadania dla każdej z ich grup zostały solidnie rozpisane, autorka nie skupiła się wyłącznie na poszczególnych bohaterach, ale naprawdę ciekawie zajęła się opisywaniem całego 'świata' Black Bird.

W połapaniem się w sprawach 'bestiariuszowych' pomaga słowniczek zamieszczony na końcu książki, w którym znajdziemy opisy poszczególnych warstw egzorcystów i krótkie, podstawowe opisy demonów i duchów występujących w powieści.

Książka naprawdę świetna, jest mrocznie, jest wartko, ale jest też rozczulająco. Czekam na kolejny tom, zwłaszcza po takim zwrocie akcji, który zapowiada jeszcze więcej wybuchów! Polecam serdecznie!

Za egzemplarz książki bardzo dziękuję wydawnictwu Jaguar.

Genialna historia o miłości, zdradzie i walce o swoje człowieczeństwo. Stella Tack wykreowała fantastyczny świat, czerpiąc nie tylko z rzeczywistości, ale również ze wszelakich wierzeń i podań, zachowując przy tym, o dziwo (jak na książkę fantasy), bardzo sporo realizmu - w kontaktach międzyludzkich i emocjach poszczególnych bohaterów.

Historię zaczynamy z grubej rury, bo...

Bardzo pouczająca historia pozwalająca na podróż z autorem nie tylko do Jerozolimy i kolebki chrześcijaństwa, ale również do wnętrza każdego człowieka, gdzie sceptycyzm i niechęć mierzą się z wiarą.

Éric-Emmanuel Schmitt jest mi głównie znany z "Oskara i pani Róży", więc całkiem odmienna tematyka i spojrzenie na całkowicie inny temat były dla mnie czymś bardzo ciekawym. Autor korzysta z propozycji wyruszenia do kolebki chrześcijaństwa z ogromną ekscytacją. Jak sam wspomina, wychowywał się w rodzicie dosyć sceptycznie nastawionej do wiary, a jego 'nawrócenie' nastąpiło dzięki dwóm czynnikom - pierwszym z nich był incydent na Saharze, a drugim zapoznanie się z Biblią.

Schmitt pięknie i poetycko operuje językiem, znajdując idealne połączenie między sferą czysto religijną, a podróżniczą. Ale skupia się również na konflikcie palestyńsko-izraelskim, który bezpośrednio wpływa na to, gdzie jako turysta może się poruszać, a gdzie jest to niebezpieczne. Jego rozważania na temat konfliktu i co do niego ma sama wiara rzucają całkowicie inne światło na całość. Gdyby tylko wnioski przez niego wyciągnięte miały swoje odzwierciedlenie w życiu codziennym, to świat faktycznie byłby lepszym miejscem.

Od początku do końca jesteśmy świadkami wewnętrznej przemiany Schmitta, a jej zwieńczenie odbywa się w miejscu śmierci Jezusa. Przyznam, że momenty opisywane przez autora w tamtej chwili wywarły na mnie spore wrażenie i zainteresowanie. A samo zainteresowanie i chęć do zaglądnięcia do samego siebie rozbudzały również same wywody filozoficzno-religijne autora. Nie daje on bezpośrednich odpowiedzi na pytania, które sam zadaje, ale daje możliwość osobistej weryfikacji i zadecydowania, jak to wygląda w naszym przypadku.

Ciekawym wątkiem były również chwile oddechu autora w formie korzystania z notatnika i pisania/poprawiania swoich tekstów. Już na początku książki daje nam odczuć, z czym wiąże się jego praca i czym jest dla niego pisanie samo w sobie.

Książka opatrzona jest również posłowiem papieża Franciszka, bezpośrednio nawiązującym do treści książki.

Jak dla mnie pozycja bardzo ważna i ucząca, więc i polecam każdemu, bez względu na to, czy ktoś do wiary i religii podchodzi sceptycznie czy nie - każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.

Za możliwość przeczytania książki bardzo dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova oraz Pani Bognie Piechockiej z PRart Media.

Bardzo pouczająca historia pozwalająca na podróż z autorem nie tylko do Jerozolimy i kolebki chrześcijaństwa, ale również do wnętrza każdego człowieka, gdzie sceptycyzm i niechęć mierzą się z wiarą.

Éric-Emmanuel Schmitt jest mi głównie znany z "Oskara i pani Róży", więc całkiem odmienna tematyka i spojrzenie na całkowicie inny temat były dla mnie czymś bardzo ciekawym....

Moje pierwsze podejście do powieści stricte szpiegowskiej. Trochę obawiałem się objętości, bo krótka książka to to nie jest, a i gatunek dla mnie nowy, ale Robert Michniewicz już od pierwszej strony wszedł dosłownie jak do siebie i porwał mnie w wir wydarzeń. A działo się nie mało!

Z początku akcja rozgrywa się dosyć powoli, zaznajamiamy się z bohaterami, delikatnie poznajemy zarys całości, no i zostajemy obrzuceni nazwami wszelakich ugrupowań, ich skrótami, nazwiskami i imionami. Jak ktoś nie jest w temacie chociaż trochę obeznany, to ciężko będzie sobie wszystko poukładać, ale autor stara się ciągle przypominać, o co i o kogo dokładnie chodzi.

Początkowo akcja rozgrywa się głównie w Berlinie, gdzie już na samym początku możemy wyczuć aurę przytłoczenia i strachu. Codzienne bombardowania, strach przed wyrażeniem swojego zdania i walka o każdy strzępek informacji. Idealnie wplecione działania szpiegowskie w wojenną codzienność trzymają cały czas w napięciu, ciężko jest się oderwać od losów bohaterów, zwłaszcza, że jeden niewłaściwy krok grozi śmiercią.

Akcję rozpoczynamy od działań szpiegowskich Carla von Wedela, który już na wstępie wciąga nas w sieć spisków w wojennym Berlinie. Jest chyba najbarwniejszą postacią w całej powieści, Niemiec działający na rzecz Polski, próbujący z nawet sporym powodzeniem ukrócić działania Hitlera. Poznajemy również drugiego głównego bohatera, Johna Thomsona, działającego w Londynie. Na pozór inni z charakteru, a jednak połączeni wspólną działalnością, która prowadzi ich na Podhale. To tutaj właśnie zaczynają i kończą się najważniejsze wątki powieści, trzymające w napięciu i jeżące włos na skórze zwroty akcji. Robert Michniewicz pokazuje swoje doświadczenie, dokładnie wprowadzając czytelnika w świat służb wywiadowczych, nie są to rzeczy przedstawione nudno i podręcznikowo, ale naprawdę wciągająco i dające wgląd do tego, jak takie działania wyglądały w dobie bez telefonów i możliwości bardzo szybkiego przekazywania informacji. Liczyła się każda informacja, a jej przekazywanie i podejmowanie łączności z sojusznikami często prowadziło do sytuacji zagrażających życiu, jeden niewłaściwy krok mógł doprowadzić do okropnych w skutkach konsekwencji. Coś świetnego.

Poza samymi intrygami i konspiracjami bardzo podobała mi się sfera obyczajowa książki. Dawała chwile potrzebnego wytchnienia pomiędzy walką o życie i działania na rzecz państwa, a śmiercią czyhającą tuż za rogiem. Same przeniesienie się do Zakopanego pozwala na śledzenie nie tylko życia mieszkańców ówczesnych czasów na tamtych terenach, ale również samych struktur wtedy istniejących.

Robert Michniewicz stworzył wspaniałe dzieło bazując nie tylko na swoim doświadczeniu, ale też na świetnym researchu, przedstawiając nam życie w 1944 roku od strony obyczajowej zwykłych ludzi, starających się przeżyć i stricte już wojennej, na czele z konspiracjami, łącznością i przekazem informacji. Bawiłem się wyśmienicie, pomimo początkowych niepokojów związanych z tematyką jak i objętością książki. Serdecznie polecam!

Bardzo dziękuję wydawnictwu Czarna Owa i Pani Bognie Piechockiej z PRart Media za możliwość wyjścia poza strefę komfortu i świetnego spędzenia czasu z książką! Dziękuję również autorowi za imienną dedykację, było 'pasjonująco'!

Moje pierwsze podejście do powieści stricte szpiegowskiej. Trochę obawiałem się objętości, bo krótka książka to to nie jest, a i gatunek dla mnie nowy, ale Robert Michniewicz już od pierwszej strony wszedł dosłownie jak do siebie i porwał mnie w wir wydarzeń. A działo się nie mało!

Z początku akcja rozgrywa się dosyć powoli, zaznajamiamy się z bohaterami, delikatnie...

Rebecca F. Kuang raz jeszcze czaruje czytelnika, bawi się nim i z nim, cały czas budując napięcie i nie pozwalając się od książki oderwać. Czy to "Yellowface", czy "Babel", a nawet "Wojny makowe" - Kuang wie, co chce osiągnąć i robi to bez problemu.

Książka zaczyna się dosłownie z grubej rury, ktoś umiera. Nie byle jaki ktoś, a świetnie prosperująca i sławna autorka, Athena Liu. Przy jej śmierci, co ciekawe, dosyć dziwacznej, była obecna Juniper Song, jej 'bliska' znajoma. To właśnie jej oczyma będziemy śledzić całą historię, począwszy od pewnego skradzionego manuskryptu i wydanie go pod nazwiskiem nie tej osoby, pod którą wydany być powinien.

Rebecca F. Kuang przenosi czytelnika w świat książek od strony ich wydawania. Od sprzedawania praw, określenia nakładu, marketingu, rozmów autora z redaktorami i wydawcami, kończąc na spotkaniach autorskich i wszelakich zajęciach już po wydaniu książki. I nie jest to opowieść, do której autorka musiała zrobić research - po prostu boryka się z tym na co dzień, pisząc, korygując i wydając kolejne powieści.

Bardzo podoba mi się to, że w książkach Kuang nigdy nie ma czerni i bieli, a wszystko pokryte jest odcieniami szarości. Główna bohaterka z początku nie wydaje się godna zaufania, ale im dalej w fabułę, tym autorka coraz częściej odwraca uwagę czytelnika od faktu, że to Juniper jest zła, zmieniając wszystko tak, że z osoby niegodnej zaufania, staje się poszkodowaną. To właśnie daje czytelnikowi władzę nad tym, kogo uzna za osobę złą i zdeprawowaną, a kogo za dobrą i uczciwą. Identycznie było z bohaterami "Babel, czyli o konieczności przemocy". I za to właśnie cenię autorkę najbardziej, zwraca się do czytelnika i daje mu możliwość odbioru książki na swój własny sposób, jednocześnie podając na tacy złożoną, rozbudowaną i zakończoną historię.

Ciekawa była też przemiana głównej bohaterki, Juniper. W pewnym momencie, zalana falą hejtu, zaczyna tłumaczyć siebie, za swojego 'wroga' podstawiając zmarłą koleżankę. To oczywiście przeradza się swego rodzaju szaleństwo, obłęd. Po części pokazuje to, jak sława i rozgłos, nieważne jak zyskana i dzięki czemu, może człowieka zniszczyć i wyciągnąć z niego wszystko, co najgorsze.

Rebecca F. Kuang kolejny raz mnie zniszczyła, oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu i chyba już na stałe pozostanie w czołówce moich ulubionych autorów. A samą książkę oczywiście polecam, nie ma tutaj wielu zwrotów akcji, brakuje wybuchów i konkretów, ale możliwość wejścia do świata książek od trochę innej strony jest bardzo interesujące.

Rebecca F. Kuang raz jeszcze czaruje czytelnika, bawi się nim i z nim, cały czas budując napięcie i nie pozwalając się od książki oderwać. Czy to "Yellowface", czy "Babel", a nawet "Wojny makowe" - Kuang wie, co chce osiągnąć i robi to bez problemu.

Książka zaczyna się dosłownie z grubej rury, ktoś umiera. Nie byle jaki ktoś, a świetnie prosperująca i sławna autorka,...

Wartościowa i pogłębiająca wiedzę lektura. Tamara Rosier nie napisała 'poradnika' dla osób z ADHD. Napisała coś bardzo osobistego na podstawie swoich własnych, często nieprzyjemnych doświadczeń, czego przykładem może być już wspomniana na samym początku 'pomocna' mama.

Książka dzieli się na kilka segmentów. Śledząc tok myślowy autorki poznajemy emocje i to, na co wpływają u ludzi z ADHD, co jest odpowiednio 'udokumentowane' przytaczanymi rozmowami z ludźmi dotkniętymi tym zaburzeniem. Bakcyl na punkcie konkretnego tematu i wielogodzinne go studiowanie? Nie ma problemu. Studiowanie tematów tylko nawiązujących do danego zainteresowania? Już niekoniecznie.

Po wstępnym rozpoznaniu przechodzimy do wnętrza osoby z ADHD i dowiadujemy się, jakie są jej procesy myślowe - jak, wykonując jakąś czynność w określonym celu, znajduje się po drugiej stronie ulicy, całkowicie zapominając o pierwotnym planie.

W kolejnym segmencie autorka angażuje już czytelnika do indywidualnej pracy, stawiając pytania, które w jakiś sposób mogą pomóc mu w zrozumieniu tego, co się wokół niego dzieje. Podczas lektury sam na bieżąco korzystałem z "planszy operacyjnej", co prawda trochę zmodyfikowanej, ale jednak - bardzo ciekawy i motywujący sposób na radzenie sobie z samym sobą.

W kolejnych segmentach Tamara Rosier przekazuje wiedzę o kontrolowaniu i zarządzaniu emocjami. Niezwykle ciekawy okazał się temat wychowywania dzieci z ADHD, jak z nimi rozmawiać i jak je wspierać, aby świadomie i bez problemów (których niestety czasami nie da się uniknąć) mogły wejść w dorosłe życie.

W książce znajduje się również sporo bardzo przydatnych dodatków, od przykładowej planszy operacyjnej, po informacje dla osób, które ADHD nie mają, ale żyją z osobą dotkniętą tym zaburzeniem, źródła i linki dotyczące tej tematyki (również w języku Polskim!). Nawet po lekturze wiem, że niejeden raz zwrócę się o pomoc do tej pozycji (plansza operacyjna jest świetna!).

Jestem naprawdę pod wielkim wrażeniem tego, jak autorka, osoba, która sama mierzy się z ADHD, starannie, sumiennie i prosto przekazała wszystko to, co powinno pomóc osobom również ADHD dotkniętym. Ale nie tylko im - uświadamianie ludzi o tym, że osoba z tą przypadłością nie jest leniwa ani głupia, a jedynie nie radzi sobie przez wszelakie rozpraszające ją bodźce powinno być czymś w dzisiejszych czasach normalnym. Niestety często widać i słychać, że jest odwrotnie. Co ciekawe, rozmawiając o tej książce z kilkoma osobami i przeprowadzając z nimi rozmowy na konkretne tematy sam stwierdziłem, że każdy z nas może mieć w sobie coś z ADHD, czasami jest to tylko jeden przykładowy element, który pasuje do objawów, ale nawet ten jeden malutki element możemy zrozumieć i nad nim zapanować dzięki pomocy autorki. Dzięki niej można pomóc również osobom, które ADHD mają, a o tym nie wiedzą, tak, aby mogły to sobie uświadomić i pomóc podjąć kroki, nawet te malutkie, które pomogą w normalnym, codziennym funkcjonowaniu. Książka świetna, dająca do myślenia i naprawdę pomagająca zrozumieć wiele rzeczy, polecam!

Bardzo dziękuję za egzemplarz recenzencki!

Wartościowa i pogłębiająca wiedzę lektura. Tamara Rosier nie napisała 'poradnika' dla osób z ADHD. Napisała coś bardzo osobistego na podstawie swoich własnych, często nieprzyjemnych doświadczeń, czego przykładem może być już wspomniana na samym początku 'pomocna' mama.

Książka dzieli się na kilka segmentów. Śledząc tok myślowy autorki poznajemy emocje i to, na co wpływają...