Jesteśmy społecznością, która kocha książki

" [...] Jak nie siewy, to żniwa, jak nie wiosna, to zima. Życie leci, a my poza pługiem łajno widzimy i łajno zobaczymy. Świat idzie do przodu i nie będzie czekał, aż zechcemy się do niego przyłączyć. [...]"

Było to moje drugie spotkanie z bohaterami "Cyklu Halworyjskiego" i mam nadzieję, że nie ostatnie. Oni są po prostu genialni. Nie da się o nich zapomnieć. Czy jesteście gotowi poznać dalsze losy Dalebora i Rogosta? W książce "Kwestia wiary" Łukasza Kucharskiego przeżyją niezapomniane i dosłownie zagrażające życiu przygody. Nie boją się ruszyć z pomocą potrzebującym. Takich bohaterów nam potrzeba. Autor doskonale ich opisał, dzięki czemu mogłam sobie ich wyobrazić. Czy ich przyjaźń przetrwa najcięższe próby?
Oprócz tych głównych bohaterów poznacie inne postacie. Jedną jest silna młoda kobieta imieniem Jagna. Jej historia poruszyła mnie do tego stopnia, że nie mogłam przestać płakać. Warto poznać tę dziewczynę i to, co ją spotkało.
Jeżeli lubicie mitologię słowiańską, to ta książka będzie dla was idealna. Łukasz Kucharski w idealny sposób wplątał ją w swoją historię.
" Kwestię wiary" można czytać bez znajomości pierwszego tomu pod tytułem "Cena odkupienia", jednak ja radzę wam czytać "Cykl Halworyjski" od samego początku. Wtedy lepiej poznacie Dalebora i Rogosta.
Czy jesteście ciekawi, z jakimi pradawnymi słowiańskimi potworami przyjdzie im się  zmierzyć? Jednym z nich jest tajemniczy płanetnik. Nie boi się żelaza ani soli. Jak go pokonać? Między innymi z tym tematem przyjdzie się zmierzyć naszym bohaterom.
Zakończenie "Kwestii wiary" troszkę mnie wzruszyło. Mam nadzieję, że autor jest w trakcie pisania dalszych przygód Rogosta i Dalebora. Cały czas jestem ciekawa ich kolejnych historii. W słowiańskich legendach nie brakuje potworów, które chętnie staną na drodze dwójce przyjaciół.
Tej książki się nie czyta, przez nią się płynie, a każdą stroną się po prostu delektuje.
Ta powieść jest napisana ciekawym językiem, który nadaje książce jeszcze głębszego charakteru. Niektóre słowiańskie potwory wywołały u mnie ciarki i przerażenie. Polecam wam poznać te bestie.
Czy lubicie demonologię? Jeżeli tak to idealnie trafiliście. Tutaj demonów jest pod dostatkiem. Warto się im przyjrzeć z bliska.
Historia ukryta na kartkach powieści "Kwestia wiary" jest warta waszej uwagi.
Okładka tej książki z jednej strony jest straszna, a z drugiej piękna. Przyciąga wzrok. Jeżeli jesteście okładkowymi srokami, to nie powinniście przegapić tej pozycji.

" [...] Jak nie siewy, to żniwa, jak nie wiosna, to zima. Życie leci, a my poza pługiem łajno widzimy i łajno zobaczymy. Świat idzie do przodu i nie będzie czekał, aż zechcemy się do niego przyłączyć. [...]"

Było to moje drugie spotkanie z bohaterami "Cyklu Halworyjskiego" i mam nadzieję, że nie ostatnie. Oni są po prostu genialni. Nie da się o nich zapomnieć. Czy...

" [...] Nie wolno nam upaść, a jeśli już się to zdarzy, należy szybko stanąć na nogi. [...]"

Z niecierpliwością wypatrywałam siedemnastego tomu "Orientalnej Sagi", stworzonej przez Tanyę Valko. Gdy tylko dowiedziałam się, że książka "Arabskie łzy" będzie miała swoją premierę 14 maja, wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. Od razu zaznaczę, że ten siedemnasty tom można czytać bez znajomości poprzednich części. Jednak ja radzę wam poznać całą historię rodziny Doroty, Marysi i Darii. Wtedy lepiej zrozumiecie zachowanie tych trzech kobiet. Te trzy panie nie miały lekko w swoim życiu. W "Arabskich łzach" Tanya Valko podrzuciła im pod nogi mnóstwo kłód. Czy sobie ze wszystkim poradzą? Czy ich wielka rodzina ponownie się zjednoczy?
Autorka jak zwykle zapewniła mi mnóstwo nieprzewidzianych emocji. Było dużo łez — niekoniecznie ze szczęścia. Była też radość i śmiech. Spotkałam tutaj mnóstwo ekstremalnych zwrotów akcji, których się kompletnie nie spodziewałam. Dosłownie spotkał mnie tutaj totalny szok.
Daria w tej części będzie dużo odpoczywała. Dlaczego?
Marysia jak zwykle będzie miała ręce pełne roboty. Czy jej córka Nadia ułoży sobie życie? Czy nadal będzie żyła w wielkiej niewiadomej?
Dorota jako głowa wielkiej rodziny musi ogarniać swoje wszystkie dzieci, wnuki i prawnuki. Sama niedawno walczyła ze śmiertelną chorobą. Teraz o życie powalczy inna bohaterka. Na kogo tym razem padło? Oczywiście ja wam tego nie powiem, ale zachęcę was do przeczytania "Arabskich łez".
Spotkacie tutaj również inne postacie, między innymi: Hamida Binladena i Jakuba Goldmana (nie podobało mi się jego zachowanie.
Dzięki tej książce odwiedzicie między innymi Arabię Saudyjską, Izrael, Strefę Gazy, a nawet Japonię. Warto tutaj wspomnieć, że Tanya Valko pięknie opisuje krajobrazy, dzięki czemu czułam się, jakbym tam była. Dziękuję za to. Na żywo nigdy nie byłam w tamtych rejonach.
Czy pierwsza miłość jest najważniejsza? Czy zawsze zostaje w sercu? Na to pytanie odpowie wam sama Marysia. Czy jest szczęśliwa z obecnym mężem Jakubem? Czy raczej cały czas coś czuje do swojego byłego męża Hamida?
Co wiecie o żydowskich radykałach? Jak wygląda ich życie? Czy ich kobiety mają lekko? Dzięki Tanyi Valko poznałam odpowiedzi na te pytania i powiem wam szczerze, że byłam i jestem totalnie przerażona. Zastanawiam się, czy świat oszalał? Dlaczego nie idzie z duchem czasu, tylko praktykuje chore tradycje? Dlaczego życie kobiet jest mniej ważne od życia mężczyzn? Nigdy tego nie zrozumiem. Dobrze, że autorka poruszyła ten ważny temat.
Dzięki twórczości Tanyi Valko mogłam poznać odmienne kultury, tradycje i religie. Czy chcielibyście żyć wśród muzułmańskich fundamentalistów, czy może żydowskich radykałów? Podchwytliwe pytanie. Ja wolałabym, żyć tu gdzie żyję.
W "Arabskich łzach" mamy do czynienia między innymi z walką Izraela z Hamasem. Po której stronie staną nasi bohaterowie? Jaki to będzie miało wpływ na ich życie?
Cieszę się, że Tanya Valko nigdy nie zapomina o swoich czytelnikach. Na początku książki znajdziecie "Przedmowę", czyli kilka bezpośrednich słów od autorki do czytelników. Uwielbiam, gdy autorzy zwracają się bezpośrednio do nas. To ociepla stosunki i skraca dystans.
Autorka zadbała również o naszą pamięć, przypominając w skrócie poprzednie tomy. Bardzo dobre rozwiązanie.
Na końcu książki znajdziecie również przydatne informacje, między innymi: Kalendarium wojny Izraela z Hamasem (dzięki temu wzbogaciłam swoją wiedzę na ten temat) i  genezę postaci występujących w Orientalnej sadze.
Ta książka jest sporym grubaskiem, ma ponad 600 stron, ale nie martwcie się, bardzo szybko się ją czyta. Wciąga od samego początku. Można z nią przepaść na długie godziny. Okładka "Arabskich łez" według mnie jest bardzo piękna. Przyciąga mój wzrok. Jest dosłownie magiczna.
Książkę "Arabskie łzy" polecam nie tylko miłośnikom Orientu, ale również tym osobom, które uwielbiają odkrywać tajemnicze i niebezpieczne zakątki, oraz poznawać inne kultury i religie.
Z Tanyą Valko przemierzycie świat i będziecie świadkami rozkwitu jej postaci.
Warto czytać książki Tanyi Valko. Dzięki niej oczami wyobraźni można się przenieść w całkowicie inny świat.
Czy jesteście gotowi na "Arabskie łzy"?
Was odsyłam do tej powieści, a sama z niecierpliwością wypatruję już kolejnego tomu. Mam nadzieję, że Tanya Valko już nad nim pracuje. Nie da się ukryć, że polubiłam jej bohaterki i bardzo się z nimi zżyłam. Dlatego pochłaniam tę sagę, jak ciepłe bułeczki. Chętnie zobaczyłabym ją na dużym lub małym ekranie.
Tanya Valko tworzy wspaniałe dzieła. Jeżeli jeszcze jej nie znacie, to szybciutko to nadróbcie.

" [...] Nie wolno nam upaść, a jeśli już się to zdarzy, należy szybko stanąć na nogi. [...]"

Z niecierpliwością wypatrywałam siedemnastego tomu "Orientalnej Sagi", stworzonej przez Tanyę Valko. Gdy tylko dowiedziałam się, że książka "Arabskie łzy" będzie miała swoją premierę 14 maja, wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. Od razu zaznaczę, że ten siedemnasty tom...

" [...] Udane negocjacje, to takie, w które angażujemy się na maksa, na sto procent. [...]"

Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy negocjatorów policyjnych. Jest to bardzo ciężka fizyczna i psychiczna praca. Trzeba wiedzieć dokładnie co robić i co mówić. Czasami niestety nie da się działać z wyuczoną taktyką i wtedy się improwizuje.
O negocjatorach policyjnych wiemy głównie z amerykańskich filmów i seriali. Gdy tylko dowiedziałam się, że Radomir Wit wydaje nową książkę o tej tematyce, wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. W książce "Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie" znalazłam mnóstwo interesujących informacji. Autor przeprowadził rozmowy z kilkoma negocjatorami, między innymi z Krzysztofem Balcerem.
Jeżeli w swojej rodzinie macie policyjnego negocjatora, to wiecie, że wasze życie będzie bardzo trudne. Dlaczego? Doskonale wam, to wyjaśnią rozmówcy Radomira Wita.
Cieszę się, że autor postanowił napisać reportaż, o tak trudnej pracy.
Często od ich umiejętności i przebiegłości zależą ludzkie życia. Jak mówią negocjatorzy, w ich pracy najbardziej przeszkadzają gapie. Niektórzy wykrzykują do przyszłego samobójcy, żeby skoczył. To jacyś totalni idioci. Jestem ciekawa, czy gdyby na krawędzi bloku, budynku, czy wieżowca stał ich rodzic lub dziecko, też by tak czekali na skok i wykrzykiwali durne teksty. Każde życie jest warte ratowania. Może dany człowiek, próbując odebrać sobie życie, prosi nas o pomoc. W dzisiejszym szalonym świecie nie rozmawiamy o swoich problemach, dlatego skutki tego są tragiczne.
Negocjatorzy policyjni jeżdżą również do innych przypadków, narażając swoje życie na śmierć. Muszą negocjować z porywaczami o uwolnienie zakładników. Czasem trwa to kilka godzin, ale zdarza się również kilka dni. O wszystkim przekonacie się, czytając najnowsze dzieło Radomira Wita pod tytułem "Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie".
Autor w bardzo rzetelny sposób podszedł do tego tematu. Dlatego warto przeczytać tę książkę. Nie jest to długa lektura, dlatego idealnie nadaje się do przeczytania w ciągu jednego weekendu.
Od razu muszę was uprzedzić, że praca negocjatora nie jest tak łatwa, prosta i przyjemna, jak to przedstawiają filmy. Niestety nie zawsze da się uratować człowieka, który targa się na własne życie. Nie zawsze da się odbić żywych wszystkich porwanych zakładników. Dlaczego? Życie to nie bajka.
I prośba do was. Nie utrudniajcie pracy policji. Oni doskonale wiedzą, co robią. Negocjatorzy pragną uratować każde życie. Nie dokładajcie im zmartwień. Jeżeli samobójca skoczy, nie wypytujcie jego rodziny z którego piętra, to zrobił. To jest chore, druzgocące i bardzo wkurzające.
Zapamiętajcie — negocjatorzy policyjni nie odpowiadają za to, że samobójca jednak skoczy, a morderca zastrzeli swoich zakładników. Oni zrobili wszystko, co w ich mocy, żeby tak się nie stało. Jednak życie jest życiem i wszystkiego nie da się przewidzieć.
Jeżeli tak jak ja interesujecie się tym tematem, to śmiało sięgnijcie po tę książkę. Nie będziecie zawiedzeni.
Z czystym sercem polecam.
Szyte kartki dodają tej lekturze wyjątkowego charakteru.
Tutaj dowiecie się, jak od samego początku wygląda praca policyjnych negocjatorów. Dowiecie się również, czy negocjator na akcję jedzie sam, czy raczej ma zespół służący mu pomocą. Czy jesteście zainteresowani pracą policyjnego negocjatora?
Ps.
Negocjatorzy policyjni działają w ukryciu. Nie wolno ich fotografować ani umieszczać w artykułach.

Ps. 2

Jeżeli znaleźliście się w kryzysowej sytuacji  nie bójcie się poprosić o pomoc. Zadzwońcie pod jeden z podanych numerów:

- 112 - numer alarmowy
- 116 123 - Kryzysowy Telefon Zaufania
- 800 70 22 22  - Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym
- 116 111 - Młodzieżowy Telefon Zaufania
- 800 121 121 - Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka

Warto zapamiętać te numery.

I pamiętajcie, warto żyć!!!

" [...] Udane negocjacje, to takie, w które angażujemy się na maksa, na sto procent. [...]"

Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy negocjatorów policyjnych. Jest to bardzo ciężka fizyczna i psychiczna praca. Trzeba wiedzieć dokładnie co robić i co mówić. Czasami niestety nie da się działać z wyuczoną taktyką i wtedy się improwizuje.
O negocjatorach policyjnych wiemy głównie...