Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Generalnie przepiękny cykl. Krążą plotki o sequelu, tj. VII części. Będzie opowiadała o dalszych przygodach naszej upitej oparami wódki kompanii, która tym razem wybierze się do Związku Radzieckiego, by dzięki duchom ostatecznie zwyciężyć, czyli wywyższyć naszego pielgrzyma... znaczy autora... znaczy, oczywiście, Konrada! Jest on najwspanialszy, najpiękniejszy, najmądrzejszy, najlepszy, najfajniejszy i jeśliby wybrać kogoś, kto w razie spotkania z obcą cywilizacją miałby iść jako delegat, to wiadomo, że byłby to nasz 44.
A tak całkiem poważnie, gdyby nie to, że w ,,Dzidach" dostajemy informację o dawnych obyczajach słowiańskich, tj. o tytułowym obrzędzie Dziadów, książki nie niosłyby za sobą żadnych walorów. Nie są napisane pięknym, wyniosłym językiem, jakiego już używali w preromantyzmie wybitniejsi poeci (patrz: niemiecki autor, który w swoich książkach wolał zająć się poważnymi tematami jak stanięcie ponad modułem dobra i zła i rozstrzyganie o szczęściu, czy o trudnych tematach, jakimi jest do teraz depresja, samobójstwo i Weltschmerz.), nie ma nawet w pierwiastku logicznej i spójnej fabuły (do tego jednak ciężko się przyczepić. Analizując całą twórczość ,,Wieszcza" można dojść do wniosku, że najlepszą i choć trochę prawdopodobną fabułę miały najkrótsze dzieła, w których stanowiła ona podrzędną rolę, jak np.: niektóre sonety czy ballady (,,Świtezianka" posiada w porównaniu z ,,Dziadami" WYBITNĄ fabułę.) Za to chociażby ,,Konrad Wallenrod" to jeden z większych absurdów i najmniej prawdopodobnych scenariuszy w twórczości Mickiewicza.).Trudno zaprzeczyć, że w idei i założeniu to bardzo szlachetne książki (szczególnie cz. III). Trudno zaprzeczyć również, że w trakcie powstawania tych dzieł, niekiedy w tempie kolosalnie ekspresowym, coś konkretnie poszło nie tak. Wartości merytoryczne, jeśli założyć, że takowe istnieją, są znikome. Sama historia tyczy się albo opowiadania o halucynacjach grupy wieśniaków, albo dąży do wywyższenia i samozadowolenia autora.
Podsumowując, nikt nie wie dlaczego, ale niesłusznie wywyższany autor napisał niesłusznie wywyższane dzieło, które polscy uczniowie muszą znać idealnie do matury. Niestety.

Generalnie przepiękny cykl. Krążą plotki o sequelu, tj. VII części. Będzie opowiadała o dalszych przygodach naszej upitej oparami wódki kompanii, która tym razem wybierze się do Związku Radzieckiego, by dzięki duchom ostatecznie zwyciężyć, czyli wywyższyć naszego pielgrzyma... znaczy autora... znaczy, oczywiście, Konrada! Jest on najwspanialszy, najpiękniejszy,...

Książka stanowi element kultu, który na stałe utarł się w naszej codzienności. Mimo wszystko, z pozoru przereklamowana miłość, stanowi odzwierciedlenie paranoicznej, do bólu szczerej miłości, która stanowi dla kochanków wartość nadrzędną. Wszelkie zasady etyczne, normy społeczne nie mają prawa bytu i odniesienia do uczucia, jakim się darzą bohaterowie. Niby wydaje się, że jest to niemądre zachowanie, niegodne naśladowania, prowadzi do zgubnego końca kochanków. Jednakże autor przekazuje czytelnikowi, wbrew twierdzeniom wielu poetów: Gombrowicza czy Schopenchauera, że na tym świecie nie jesteśmy stworzeni do bycia samymi.

Książka stanowi element kultu, który na stałe utarł się w naszej codzienności. Mimo wszystko, z pozoru przereklamowana miłość, stanowi odzwierciedlenie paranoicznej, do bólu szczerej miłości, która stanowi dla kochanków wartość nadrzędną. Wszelkie zasady etyczne, normy społeczne nie mają prawa bytu i odniesienia do uczucia, jakim się darzą bohaterowie. Niby wydaje się, że...

Ciekawa książka. Ukazuje, jak zgubna może być żądza wartości tego świata i do jak prostackich czynów ludzie mogą się posunąć dążąc do osiągnięcia danego zadania. Podstawową hipotezą, na którą jednoznacznie nie da się odpowiedzieć, jednak przed która autor stawia czytelnika, jest ,,Czy cel uświęca środki?". Dzieło stara się odpowiedzieć na to pytanie, jednak opinia zależy od każdego czytelnika osobno.

Ciekawa książka. Ukazuje, jak zgubna może być żądza wartości tego świata i do jak prostackich czynów ludzie mogą się posunąć dążąc do osiągnięcia danego zadania. Podstawową hipotezą, na którą jednoznacznie nie da się odpowiedzieć, jednak przed która autor stawia czytelnika, jest ,,Czy cel uświęca środki?". Dzieło stara się odpowiedzieć na to pytanie, jednak opinia zależy od...