Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spokojnie mogę ten tom nazwać jednym z najlepszych z całego cyklu.

Główna bohaterka ma, zdaje się, nieco więcej oleju w głowie i nie pozwala się przestawiać z kąta w kąt, ale wie też, kiedy odpuścić.
Bardzo doceniam fakt, że autorka trochę przystopowała w tej części z idealizowaniem postawy samca alfa. Ren wydaje się bardziej ludzki - uczy się na błędach, nie wciska innym na siłę swoich racji, potrafi przeprosić i odpuścić. Dużo łatwiej go polubić niż niektórych bohaterów z poprzednich tomów.
Wplecenie wątków kilku innych postaci też oceniam na plus (choć po cichu miałam nadzieję, że Darius dostanie własny tom, ale może wtedy jego historia nie byłaby tak ciekawa...).

Oczywiście to wszystko nie oznacza, że fabuła jest wyjątkowo nieszablonowa albo że postacie w książce podejmują same racjonalne decyzje, bo to już kwestia sporna. Ale w końcu taki urok tej autorki:)

Spokojnie mogę ten tom nazwać jednym z najlepszych z całego cyklu.

Główna bohaterka ma, zdaje się, nieco więcej oleju w głowie i nie pozwala się przestawiać z kąta w kąt, ale wie też, kiedy odpuścić.
Bardzo doceniam fakt, że autorka trochę przystopowała w tej części z idealizowaniem postawy samca alfa. Ren wydaje się bardziej ludzki - uczy się na błędach, nie wciska innym...

Początkowo byłam nieco zawiedziona. Teraz myślę, że wynikało to raczej z przyzwyczajenia do tempa akcji w poprzednich tomach.
Tak więc ostatecznie spodobało mi się, że autorka w tomie zamykającym cykl postawiła na spokojniejszą, nie tak zwariowaną fabułę.

Początkowo byłam nieco zawiedziona. Teraz myślę, że wynikało to raczej z przyzwyczajenia do tempa akcji w poprzednich tomach.
Tak więc ostatecznie spodobało mi się, że autorka w tomie zamykającym cykl postawiła na spokojniejszą, nie tak zwariowaną fabułę.