Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Połączenie współczesnego świata z realizmem magicznym, opierającym się o dawne wierzenia i zabobony.

Mała wioska, w której wszystko ma swoje znaczenie. Każdy najdrobniejszy gest ze strony natury może być zwiastunem czegoś dobrego, bądź stanowić ostrzeżenie.

I na tle tych wszystkich sytuacji, które graniczą z obłędem, swoją historię snuje Piotr. Zjawiając się u babci, po śmierci dziadka, pomaga jej w codziennych obowiązkach i poznaje nową rzeczywistość, zupełnie odmienną od tej, którą zdążył tak dobrze poznać.

Cudowna to była przygoda.
Uwielbiam realizm magiczny. Do tego słowiańskość, która ma tak wiele do zaoferowania! Która jest niezwykle ciekawa, a tak rzadko doceniana.

„Kołatanie” - tę historię warto poznać!

Połączenie współczesnego świata z realizmem magicznym, opierającym się o dawne wierzenia i zabobony.

Mała wioska, w której wszystko ma swoje znaczenie. Każdy najdrobniejszy gest ze strony natury może być zwiastunem czegoś dobrego, bądź stanowić ostrzeżenie.

I na tle tych wszystkich sytua...

Rozwiń

Zwiń

„Carmilla” - klasyczna, gotycka powieść, która została stworzona ponad 150 lat temu.
Pełna oniryzmu, tajemniczości i grozy.

Gotycki zamek. Znudzona Laura. I nagłe pojawienie się Carmilli, która wprowadza w życie zamku zupełnie nową energię, a przede wszystkim niezwykle bogatą osobowość, którą skrywa pod wieloma warstwami. Do tego relacja, która rodzi się pomiędzy kobietami jest wielowymiarowa podsycana różnymi emocjami i namiętnościami.

Książka o niewielkiej objętości, a bogatej treści. Nie dziwi mnie, że stała się ona inspiracją dla wielu późniejszych dzieł.
Jej klimat i styl wywołuje w czytelniku poczucie oczekiwania, ekscytacji i lekkiego niepokoju.

Do tego wydanie tej książki, to coś absolutnie fenomenalnego! Te ilustracje nadają dodatkowego charakteru i pobudzają wyobraźnię do wznoszenia się na jeszcze wyższy poziom.

Uwielbiam literaturę klasyczną. Uwielbiam powieści grozy. Nie było szans żebym nie polubiła się z „Carmillą”!

„Carmilla” - klasyczna, gotycka powieść, która została stworzona ponad 150 lat temu.
Pełna oniryzmu, tajemniczości i grozy.

Gotycki zamek. Znudzona Laura. I nagłe pojawienie się Carmilli, która wprowadza w życie zamku zupełnie nową energię, a przede wszystkim niezwykle bogatą osobowość, k...

Rozwiń

Zwiń

Pierwsza miłość. Pełna namiętności, obaw, pragnień i lęków.
Intensywna. Wszechogarniająca.
Zdawałoby się, że największa i na zawsze.
A później czas, doświadczenia, sytuacje poddają uczucia próbie i weryfikacji.

„Słodki smutek” to historia o różnych rodzajach miłości.
Miłości rodzicielskiej. Miłości do przyjaciół. Pierwszej miłości. Miłości małżeńskiej.
Tyle różnych emocji się z nią wiąże. Nie zawsze jest piękna i przyjemna.
Czasem to uczucie okupione strachem o bliskich. Czasem to uczucie wyrządzające krzywdę drugiej osobie.
Czasem to siła i sens życia..

To bardzo ładna historia. Podobała mi się. A jednak..
Mam wrażenie, że cała fabuła poruszała się ruchem jednostajnym.
Bazując wciąż na tych samych emocjach. Jak spokojny spacer po parku.
A jednak miałam nadzieję, że gdzieś zza rogu wyskoczy narwany rowerzysta i napędzi mi strachu.
Miałam nadzieję, że podczas tego spaceru natrafię na różne dziury i nierówności, z którymi będę musiała się zmierzyć.
Brak tych skoków adrenaliny spowodował, że miałam momenty, kiedy ta historia po prostu mi się dłużyła. Tym bardziej, że pełna jest ona opisów, a oszczędna w dialogach, a liczy sobie ponad 500 stron.

Reasumując, pozostaję z pewnym wrażeniowym niedosytem, ale nie mogę jej odmówić, że stworzyła klimatyczną słodko-smutną historię, która pozostawia po sobie dobre wspomnienie.

Pierwsza miłość. Pełna namiętności, obaw, pragnień i lęków.
Intensywna. Wszechogarniająca.
Zdawałoby się, że największa i na zawsze.
A później czas, doświadczenia, sytuacje poddają uczucia próbie i weryfikacji.

„Słodki smutek” to historia o różnych rodzajach miłości.
Miłości rodzicielskie...

Rozwiń

Zwiń

Nić przywiązania, która pokazuje, jakie relacje łączą nas z daną osobą.
Którą można naciągać, by przekonać kogoś do własnej woli.
Jednak jest to bardzo delikatna materia. Wykorzystywana nierozsądnie, bez wyczucia może zostać zerwana. A wtedy, relacja rozpada się niczym domek z kart.
A to jeszcze nie pełnia jej możliwości..

„Kajkeji” to historia o zdeterminowanej kobiecie, która w świecie zdominowanym przez mężczyzn stara się stworzyć własną przestrzeń. Podejmuje wysiłki, by zarówno ona, jak i wszystkie kobiety miały możliwość wyrażania własnego zdania. By mogły uczestniczyć w życiu publicznym, handlu i polityce. By były akceptowane i traktowane z szacunkiem. Przejawia odwagę, spryt i inteligencję. Precyzyjnie porusza się po dworskich meandrach, by krok za krokiem przybliżać się do obranego celu.

Choć początek był dla mnie dość powolny i mało konkretny, tak później zostało mi to wynagrodzone. Było więcej magii, akcji i intryg politycznych. I choć nie jest to książka, w której tempo wiedzie prym, to jednak jest angażującą i ciekawie poprowadzoną historią, z dobrze wykreowaną główną bohaterką.

Polecam i do czytania i do posłuchania! W obu formach sprawdza się idealnie.

Nić przywiązania, która pokazuje, jakie relacje łączą nas z daną osobą.
Którą można naciągać, by przekonać kogoś do własnej woli.
Jednak jest to bardzo delikatna materia. Wykorzystywana nierozsądnie, bez wyczucia może zostać zerwana. A wtedy, relacja rozpada się niczym domek z kart.
A to j...

Rozwiń

Zwiń

Scenarzystka komediowego show.
Gwiazdor muzyki pop.
Czy to może się udać?

Zdecydowanie nie zabraknie przy tym humoru, uśmiechu na twarzy i niekontrolowanych wybuchów śmiechu.
Dialogi są zabawne, ironiczne, a zarazem urocze.
Cała historia należy do bardzo komfortowych i przyjemnych w odbiorze.

„Komedia romantyczna” - tytuł idealnie oddaje sedno tej historii. Jest zabawnie i romantycznie. A przy okazji historia otwiera czytelnika w lekki i sarkastyczny sposób na kwestie flirtu, związków i różnic dotyczących uwodzenia przez mężczyzn i kobiety.

Na wiosenne i letnie popołudnia to historia, jak znalazł! Dobra zabawa gwarantowana!

Scenarzystka komediowego show.
Gwiazdor muzyki pop.
Czy to może się udać?

Zdecydowanie nie zabraknie przy tym humoru, uśmiechu na twarzy i niekontrolowanych wybuchów śmiechu.
Dialogi są zabawne, ironiczne, a zarazem urocze.
Cała historia należy do bardzo komfortowych i przyjemnych w odbio...

Rozwiń

Zwiń

Dwanaście mrocznych, klimatycznych historii.
Dwanaście różnych i oryginalnych pomysłów.
Dwanaście opowieści utrzymanych w motywie dark akademia.

Przede wszystkim jest to jednak dwanaście równych, angażujących i niezwykle ciekawych opowieści.
Zdecydowanie „W tych szacownych murach” to antologia, która pretenduje do zostania jedną z moich ulubionych!

Bywały historie, które bardziej mnie urzekły i te, gdzie entuzjazm był umiarkowany, jednak o wszystkich mogę powiedzieć, że są to świetnie skrojone, dopracowane opowiadania, które niejednokrotnie wywołały niepokój i pojawianie się gęsiej skóry.

Dla fanów motywu dark akademia.
Dla fanów antologii.
Dla fanów grozy, niepokoju i tajemniczego klimatu.
Dla fanów doznawania różnorodnych emocji.

Ja zdecydowanie zostaję jej fanką!

Dwanaście mrocznych, klimatycznych historii.
Dwanaście różnych i oryginalnych pomysłów.
Dwanaście opowieści utrzymanych w motywie dark akademia.

Przede wszystkim jest to jednak dwanaście równych, angażujących i niezwykle ciekawych opowieści.
Zdecydowanie „W tych szacownych murach” to anto...

Rozwiń

Zwiń

Alraune.
To zrodzona pod wpływem wypadku myśl.
To obiekt badawczy. Eksperyment.
To średniowieczny mit.
To zła moc. Śmierć i zniszczenie dla jednych. Dobrobyt i bogactwa dla drugich.
To kobieta zrodzona z połączenia mordercy i prostyt.utki.

„Alraune. Historia pewnej żyjącej istoty” to pełna mroku i zagrożenia opowieść trącająca o realizm magiczny i powieść grozy.
Napisana w 1911 roku, charakteryzuje się specyficznym, dość surowym stylem oraz charakterystyką bohaterów oddających realia ówczesnych czasów.

Nie można jej odmówić ciekawej fabuły oraz niesamowitego klimatu!
Czuć unoszące się znad stron opary strachu, nieszczęścia, smutku i zagrożenia.
Czytelnik uczestniczy w całym procesie powstawania eksperymentu i wynikających z niego konsekwencji.
Odczuwa jednocześnie żal i złość. Litość, zrozumienie oraz urazę i niechęć.
Odczuwa niepokój i nieuniknioną klęskę.

Podobała mi się zarówno historia, jak i klimat, który jej towarzyszył.
Doceniam pomysłowość i jej strukturę.

Alraune.
To zrodzona pod wpływem wypadku myśl.
To obiekt badawczy. Eksperyment.
To średniowieczny mit.
To zła moc. Śmierć i zniszczenie dla jednych. Dobrobyt i bogactwa dla drugich.
To kobieta zrodzona z połączenia mordercy i prostyt.utki.

„Alraune. Historia pewnej żyjącej istoty” to pełn...

Rozwiń

Zwiń

Miłość. Nienawiść.
Przyjaźń. Wrogość.
Egoizm. Poświęcenie.
Chwała. Upokorzenie.
Tyle uczuć, emocji i doznań w przeciągu jednej historii.

Od samego początku wszystko było inaczej, niż nakazywały standardy wykreowanego świata.
Bohaterka wyłamująca się ze schematów, której przyszło za to zapłacić.

„Ten, który zatopił świat” to historia, która pokazuje w sposób jednoznaczny (i często tragiczny), że każdy nasz wybór niesie za sobą konsekwencje. Nasze pragnienia i cele okupione są stratą i cierpieniem.
Stąd oprócz sporej dawki akcji dostajemy również kawał refleksji.

Co więcej? To, co lubimy najbardziej: polityczne rozgrywki, walka o władzę, dworskie intrygi, relacje romantyczne ( i różnorodne związane z tym emocje) oraz wielowymiarowość historii i odpowiednio dostosowane tempo.
A taką wisienką na torcie jest podana w sposób bardzo smakowity - ogromnie barwna chińska kultura, która zahacza o codzienność, magię i wierzenia.

Kawał dobrze napisanej fantastyki!
I pięknie wydanej.

Miłość. Nienawiść.
Przyjaźń. Wrogość.
Egoizm. Poświęcenie.
Chwała. Upokorzenie.
Tyle uczuć, emocji i doznań w przeciągu jednej historii.

Od samego początku wszystko było inaczej, niż nakazywały standardy wykreowanego świata.
Bohaterka wyłamująca się ze schematów, której przyszło za to zap...

Rozwiń

Zwiń

Kobieta pełna pasji.
Znająca swoją fizyczność i potrzeby własnego ciała.
Rozkoszująca się w mężczyznach i dobrej kuchni.
Zdeterminowana. Silna. Ze słabością do kanibalizmu.
Psychopatyczna, seryjna morderczyni.

Tak makabrycznej książki kucharskiej nigdy w swoich dłoniach nie trzymałam.
Zapach wykwintnych potraw mieszał się z metalicznym zapachem krwi.
Potrawy działające na wszystkie zmysły w jednej chwili zamieniały się w obrazy przedstawiające okrutną, sadystyczną śmierć.

Narracja precyzyjna niczym chirurgiczne nacięcie.
Dosłowna. Szczegółowa. Wzbudzająca niepokój i obrzydzenie.
A jednocześnie piękna w swojej prostocie. Urzekająca stylem.

„Ten głód” to książka przerażająca swoją dosadnością. Jednak narracja głównej bohaterki wprowadza w całą fabułę lekkość. Kpi sobie z mężczyzn. Do wszystkiego podchodzi z dystansem. Rozkoszuje się zbrodnią, czerpie z niej mnóstwo przyjemności, a czytelnika pozostawia w dużej konsternacji. Jak można z taką lekkością i frywolnością opisywać brutalność. Kanibalizm.

Bardzo ciekawe doświadczenie literackie!

Kobieta pełna pasji.
Znająca swoją fizyczność i potrzeby własnego ciała.
Rozkoszująca się w mężczyznach i dobrej kuchni.
Zdeterminowana. Silna. Ze słabością do kanibalizmu.
Psychopatyczna, seryjna morderczyni.

Tak makabrycznej książki kucharskiej nigdy w swoich dłoniach nie trzymałam.
Zap...

Rozwiń

Zwiń

Drzewo Krwi”
Niezwykle intymna i poruszająca narracja osoby niebinarnej.
Odwołująca się do relacji rodzinnych, wprowadzająca w genealogię przodków.
Poruszająca się odważnie po meandrach uczuć, a jednocześnie nieśmiało zerkająca w stronę najbliższych.
Wprawiająca momentami w zakłopotanie.
Poszukująca właściwych słów, za pomocą których można określić siebie. Tworząca swój własny słownik.

Ogromnie dosadna, szczera i odarta z tego, co wypada powiedzieć/czuć/zrobić.
Jednocześnie symboliczna, chowająca się za „tym”, pozostawiająca czytelnika z własną interpretacją.
Ujmująca, uwrażliwiająca. Wymykająca się z potrzeby dyskusji.

Pomimo braku wyraźnie zarysowanej fabuły książkę czyta się jednym tchem.
Historia wkrada się w naszą emocjonalność i pociąga za różne struny naszej wrażliwości.
Swoją surowością i intymną otwartością wprowadzała mnie czasem w dyskomfort. Czułam, że przekraczam jakąś granicę. Dowiaduje się rzeczy, które są zbyt osobiste by mówić mi - obcej osobie.
A jednocześnie brnęłam w to i doceniałam zaufanie, jakim zostałam obdarzona.

Wielki szacunek dla tłumaczki Elżbiety Kalinowskiej! Literacko, stylistycznie - widać ogrom pracy. Sposób prowadzenia narracji musiał stanowić prawdziwe wyzwania, by oddać jego formę i przelać w czytelnika te wszystkie emocje.

Zdecydowanie jest to pozycja wymagająca skupienia i otwartości.
Warto podjąć ten wysiłek.

Drzewo Krwi”
Niezwykle intymna i poruszająca narracja osoby niebinarnej.
Odwołująca się do relacji rodzinnych, wprowadzająca w genealogię przodków.
Poruszająca się odważnie po meandrach uczuć, a jednocześnie nieśmiało zerkająca w stronę najbliższych.
Wprawiająca momentami w zakłopotanie.
P...

Rozwiń

Zwiń